İdeanın Grekçe’den geldiği malum. Platoncu, evrensel gerçekliktir. Görmek manasına

Antikçağ’da Demokritos ve Epikuros düşüncesinde nesnelerden fırlayıp duyulara çarpar ve

Yaşadığımız hayatın her anı bir felsefeye tekabül eder. Eğer yaşadığımız hayatın felsefesi olmasaydı zaten eksik olan hayatımız bütünüyle yaşanmaz olacaktı. Saint Augustos saadete erme maksadı dışında felsefenin bir manasının olamayacağını iddia ediyor. İşin aslı felsefe bizzat konforlu olan hayatımıza bir saldırı olmalıdır. Felsefe insanı rahatsız etmelidir.

İsmet Özel, Üç Mesele, Tiyo Yayınları

Hannah Arendt, İnsanlık Durumu, İletişim Yayınları

Edward Said, Şarkiyatçılık, Metis

Cemil Meriç, Mağaradakiler, İletişim

F. Nietzsche, Deccal,

3.

Kitabımızın serlevhası ihanete uğrayan fikirler intikamlarını alırlar iddiasına dayanır. Malik

Fikirleri ayırabiliriz: Bazı fikirler fikir değildir öyle görünür, bazıları iş görür

Düşünen

*Jean

*Ulus

*Ortega

*Byung

*Soren

Düşünen

*E. F. Schumacher, Aklı Karışıklar İçin Kılavuz, çev. Mustafa Özel, Küre Yayınları

*İsmet Özel, Waldo Sen Neden Burada Değilsin?, Tiyo Yayınları

*F. Nietzsche, Putların Alacakaranlığında (Twilight of the İdols)

*Byung Chul Han, Zamanın Kokusu ve Bulunma Sanatı (Duft der Zeit), Metis Yayınları

*Kojin Karatani, İznomi ve Felsefenin Kökenleri, Metis Yayınları

Latince

Ar

Eserin ismi bizim gibi insanlarda biraz itici dursa da okunduğunda görülecektir ki Fülberth manalı bir metin ortaya çıkarmıştır. Günümüzde bir şeyin “kısa” serlevha ile başlatılması çok revaçtadır. Orijinaline bakarsak eserin esas ismi  Kleine Geshichte des kapitalismus yani Kapitalizmin Küçük Bir Tarihi olmalı. Bunu da pazarlamada kolaylık olarak görebiliriz.  Ama bizler kendimizi tanımlamaya müsaade etmediğimiz sürece postmodern ayak oyunlarından da sıyrılmış olacağız. Kapitalizmin kısa bir tarihi olur mu? Tarihselciliğin at koşturduğu bu mecrada artık bu da mümkün elbette. Bir şeyin tarihsel olması onun kapitalizmin de hışmına uğradığını gösterir aynı anda.

--What does not kill me makes me stronger. Bizi yaşatmaya devam eden şeyler bize hiçbir katkısı olmayan şeyler de olabilir. Lakin insan güçlükler karşısında ayakta kaldığı sürece dayanıklılık kazanır.

--Yaptıklarınızdan korkmayın. Onları inkâr etmek vicdan azabı doğurur. Vicdan azabı insanı tüketir. Geçmişte kalmaya geleceğe şüpheyle bakmaya neden olur. Bunların ağırlığıyla yaşayanlar şimdinin geçip gitmekte olduğuna seyirci kalır. Bu ise Nietzsche felsefesi açısından köle ahlakıdır.

Yaratma Cesareti, Paul Tillich’in Olmak Cesareti kitabıyla birlikte okunması gereken kitaplardandır. Çünkü Rollo May’e göre olmakla iş bitmiyor. İnsan aynı zamanda kendisini inşa etmeli. İki isim birbiriyle yakın arkadaştır aynı zamanda. Kendisinde olmak cesaretini edinenler kendisinde yaratma cesaretini de bulur. Biz iki kitabı da Nietzsche felsefesi üzerinden okuyor ve görüyoruz. İki kitabın da anlattığı özel insan superman dediğimiz üst insan niteliklerine uyuyor. Yalnız bu insanın üst insan olmasını onaylayan temel saik acı ve kaygıdır. Rollo May, büyün psikolojik altyapısında varoluşsal (existensiyel insan) kişiyi önceler.

Tükenmenin, erimenin başlarda tedavisi kolay ve anlaşılması zordur ancak zamanında keşfedilmediğinde ya da bir ilkeye göre tedavi edilmediğinde, anlaşılması kolaylaşır ve tedavisi güçleşir… olup biteni önceden ancak yetenekli kişiler görebilir, böyle bir mesafeden görülünce doğacak kötülükler tedavi edilebilir, ne zaman ki herkesin görülebileceği kadar büyürler, artık çare kalmamıştır.