Ze had het nog niet gezegd of Pech Specht ratelde er weer op los. Hij deed dat zo wild, dat hij pardoes uit de boom viel en languit op het gras lag met zijn oogjes dicht. Elsewientje raapte hem op, aaide hem over z’n bolletje en nam hem mee naar huis.

De wind blaast zo hard.’ Elsewientje kijkt omhoog en ze ziet hoog in de boom een diertje dat lijkt op een poes. Het diertje houdt zich alleen nog aan een boom vast met zijn lange staart.

De eekhoorn maakt overal 'hoorntjes van overvloed. Zo helpt Freek heel veel dieren uit het bos aan winterkost. 'Ik ben die laatste echt kwijt. Ik weet niet meer waar ik alles gestopt heb. Prrr, Prrr.'

'Niet zo hard roepen' zegt Glukki, 'je maakt alle kikkervisjes wakker. Op dit moment van de dag slapen ze. Ze hebben hun buikjes rond gegeten en ze slapen nu als padden.'

Samen zitten Elsewientje en Binky op de heuvel naar de grote oranje zon te kijken. Ze vinden het jammer dat de zon nu weer weggaat. Achter de donkere wolken kan hij zich goed verstoppen. Maar nu is het nog niet zo ver.

Ze hebben wel vaker met haar gesproken. Maar nu is het echt nodig. 'Elsewientje, kom eens gauw.' Meteen snelt Elsewientje naar het perkje en begroet alle Kattensnorren. Ach jongens, wat is er aan de hand?

Elsewientje wacht en wacht... Ze vindt het wel heel spannend want wie weet... misschien moet hij van het vele eten wel een boertje laten. Juist nu het begin van de zomer is, wordt er veel door bomen en planten gegeten.

Soms hoort Elsewientje wespen praten. Door haar scherpe poezenoortjes lukt dat goed. Hun stemmetjes zijn dan heel zacht en lieflijk.

Maar als je ze slaat of probeert te vangen dan kunnen ze erg prikken.

Ze schateren het uit. Elsewientje loopt naar ze toe en vraagt wat staan jullie te lachen? En ja hoor, ineens begint zo’n sneeuwklokje te praten.

Plotseling hoorde ze lachen en de wangetjes van het maanmannetje wipten vrolijk op en neer. Je kunt me niet verstaan, zei hij, ik sta veel te ver weg. Welles, zei ELsewientje, ik hoor je toch lachen.