Πόσο σημαντική είναι η παράσταση «Ερωτευμένα Άλογα» για το ελληνικό θέατρο; Μήπως πρόκειται για σπουδαία παρακαταθήκη για την ελληνική κοινωνία; Οφείλουμε να παραβλέπουμε τις αδυναμίες ενός καλλιτεχνικού έργου προκειμένου να εξαίρουμε το ηθικό του πλεόνασμα;  

Το έργο πρωτοπαρουσιάστηκε στο πλαίσιο του 4ου Φεστιβάλ Δάσους 2018 στη Θεσσαλονίκη και αφού ακολούθησε μία πετυχημένη ευρωπαϊκή περιοδεία, έναν χρόνο μετά έκλεισε το Φεστιβάλ Αθηνών Επιδαύρου. «Μία παράσταση - ύμνος στην πηγαία ζωτικότητα και στη γενετήσια ορμή, αλλά σε όλες τις αισθήσεις που έχουν περιχαρακωθεί από την αυστηρά ορθολογιστική αντίληψη της ζωής. Αυτή η παράσταση ξεπερνάει τους κοινωνικούς φραγμούς και παραμερίζει εμπόδια για να μιλήσει για το ά-λογο, το ένστικτο, το απαγορευμένο, όλα όσα επιμένουν στην αναζήτηση του ολοκληρωτικού και αμφίδρομου έρωτα», λέει στο σημείωμά της η Ελένη Ευθυμίου.

Το κείμενο βασίζεται επάνω σε έρευνα σχετικά με ζητήματα του έρωτα σε ανθρώπους με αναπηρία αλλά και σε επεξεργασμένα αποσπάσματα συνεντεύξεων και κειμένων όσων συμμετέχουν στην ομάδα. Εμπειρίες, ανομολόγητα πάθη αλλά και ενδοοικογενειακά μυστικά, όλα όσα οι οικείοι τους κρύβουν λες και δεν είναι άνθρωποι με επιθυμίες και ανάγκες. Λυπηρά στιγμιότυπα ανθρώπων που δεν τους επιτρέπεται να νιώσουν τον έρωτα, ευχάριστα στιγμιότυπα κάποιων που τους δόθηκε η ευκαιρία να τους αγγίξουν, να αισθανθούν όλα εκείνα που στερούνται εξαιτίας κοινωνικών και άλλων περιορισμών.

Μια παράσταση που συγκινεί, ενίοτε συγκλονίζει με την ευαισθησία της, την τόλμη της, την απενοχοποιημένη αντιμετώπιση επί σκηνής όλων όσοι συμμετέχουν, ανάπηροι και μη-ανάπηροι, σε μια αναπαράσταση της ζωής τους που περιλαμβάνει χορό, τραγούδι, βίντεο, λόγο, αγάπη.