Learn Persian with PersianPod101!

Don't forget to stop by PersianPod101.com for more great Persian Language Learning Resources!

-------Lesson Dialog-------

----Formal Persian----

دایناسورها

فسیل های دایناسور

خیلی پیش از دوران انسانها، دایناسورها بر جهان حکمرانی می کردند.

بعضی از این حیوانات شگفت انگیز عظیم الجثه بودند!

مردم از دهه ی 1800 در مورد دایناسورها می دانند.

از آن زمان مردم می خواسته اند که بیشتر یادبگیرند.

ما در مورد دایناسورها می دانیم چراکه فسیل ها را یافته ایم.

بعضی از فسیل ها استخوان، دندان، و سایر اعضای بدن هستند که به سنگ تبدیل شده اند.

سایر فسیل ها چیزهایی مانند جای پا، لانه، و تخم هستند.

فسیل ها به ما کمک می کنند تا درباره ی بدن و زندگی دایناسورها یاد بگیریم.

چه نوع حیوانی؟

دایناسورها عضو گروه بزرگی از حیوانات به نام خزندگان هستند.

بیشتر خزندگان امروزه پوست خشک و فلس دار دارند.

در دوران دایناسورها، همه ی خزندگان فلس نداشتند. برخی پر داشتند!

دایناسورها به صورت متفاوتی از خزندگان امروزی راه می رفتند.

بیایید یک سوسمار را با یک دایناسور مقایسه کنیم.

پاهای سوسمار در دو طرف بدنش قرار دارد.

پاهای دایناسور در زیر بدنش است.

جایی که دایناسورها زندگی می کردند

دایناسورها در تمام قاره ها زندگی می کردند.

برخی انواع دایناسورها در مکان های متعددی زندگی می کردند.

سایر انواع تنها در تعداد کمی از مکان ها زندگی می کردند.

زمانی که دایناسورها زنده بودند، تمام قاره ها به هم نزدیک بوده اند.

جابه جایی از یک قاره به قاره ی دیگر ساده تر بود.

دانشمندانی که در مورد دایناسورها مطالعه می کنند دیرینه شناس نامیده می شوند.

آنان صدها گونه دایناسور یافته اند.

برخی دایناسورها تنها از روی تعداد کمی استخوان شناخته شده اند.

در خصوص سایرین، بیشتر استخوان هایشان یافت شده است.

دیرینه شناسان دایناسورها را بسته به لگن خاصره شان در یکی از دو گروه قرار می دهند.

دایناسورهای خزنده کفل، استخوان های لگنی مشابه سوسمارهای مدرن دارند.

دایناسورهای پرنده کفل استخوان های لگنی مشابه پرندگان دارند.

بیایید در مورد برخی از دایناسورهای هر گروه چیزهایی بیاموزیم.

دایناسورهای خزنده کفل

شناخته شده ترین دایناسور تیرانوسوروس، یا تی رکس است.

این گوشتخواران عظیم الجثه پاهای عقبی قوی و یک دم بلند و پرقدرت داشتند. پاهای جلویی آنها بسیار کوچک بود.

کسی نمی داند تی رکس از آنها چه استفاده ای می کرد.

تی رکس جمجمه ی ضخیمی داشت، گاز این دایناسور در میان تمام حیوانات خشکی قوی ترین بود.

دهانش پر از دندان های بزرگ بود.

دندان های جلو برای گرفتن و کشیدن بودند.

دندان های کناری گوشت را پاره می کردند، و دندان های عقب گوشت را می بریدند.

تی رکس عمدتاً دایناسورهای گیاهخوار بزرگ را می خورد.

این دایناسور برخی از غذاهایش را شکار می کرد. همچنین حیواناتی که قبلاً مرده بودند را نیز می خورد.

بیش از پنجاه اسکلت تی رکس یافت شده است.

بزرگ ترین آنها در شیکاگو به نمایش گذاشته شده است.

ولاسیرپتر یک گوشتخوار دیگر بود.

این دایناسور خیلی کوچک تر از تی رکس بود.

همچنین از یک طریق دیگر نیز متفاوت بود.

پر داشت!

با این حال، بازوهایش برای پرواز کردن خیلی کوچک بود.

این دایناسور یک دم بلند و یک چنگال بزرگ در پشت هر پا داشت.

براکیوسور یک گردن بسیار بلند داشت. پاهای جلوییش بلندتر از پاهای عقبی او بود.

(براکیوسور به معنی "سوسمار دست دار" است.)

این دایناسور یک برگخوار بود.

یک براکیوسور بزرگسال هر روز بیش از هشت هزار پوند برگ می خورد.

دایناسورهای پرنده کفل

تریسراتوپس یک گیاهخوار با سری عظیم بود.

این دایناسور سه شاخ و یک "یقه" یا طوق استخوانی داشت.

با بالا رفتن سن دایناسور، شاخ ها بزرگتر می شدند.

تریسراتوپس از شاخ های خود برای مبارزه با سایر دایناسورها از جمله تی رکس استفاده می کرد.

آنکیلوسور در بالای بدن خود زره داشت.

این زره از صفحات استخوانی و برآمدگی هایی که بر روی پوستش رشد می کردند ساخته می شد.

آنکیلوسور چند شاخ بر روی سرش و یک دم مانند گرز داشت.

این گیاهخوار تقریباً نصفِ یک اتوبوس مدرسه طول داشت.

استگوسور نیز یک گیاهخوار زره پوش بود.

این دایناسور یک سر کوچک و صفحات عریضی که بر روی پشتش ایستاده بودند، داشت.

نوک دم آنها خاردار بود.

دیرینه شناسان فکر می کنند استگوسور از دم خاردار خود برای دور کردن دشمنان استفاده می کرد.

شانتونگوسور یک گونه هادروسور، یا دایناس [...]