Johan Op de Beeck brengt het stormachtige verhaal van de Franse Revolutie: van de bestorming van de Bastille in 1789 tot de bloeddorstige terreur.

De Nederlandse troepen hebben zich geruisloos teruggetrokken uit Brussel. Prins Willem Frederik was dan wel de held van Waterloo, de revolutionairen in onze hoofdstad bleken voor hem een maatje te groot. Het bombardement op Antwerpen blijkt een fatale beslissing voor Willem I. Het brengt geen aarde aan de dijk. Integendeel. Meer vastberaden dan ooit maakt men zich nu op voor de verkiezingen van het eerste voorlopig bewind.

Het is september 1830. Koning Willem I vindt het hoog tijd om de revolutionairen een lesje te leren. Een regeringsleger, 12.000 man sterk, onder leiding van zijn zoon prins Frederik marcheert op Brussel. Nu is het erop of eronder.

Willem I hoog op zijn troon. Maar er wordt toch al behoorlijk geschud aan de kroon door allerlei tegenstanders : Door Liberalen, door Katholieken en vooral door journalisten van een aantal kranten uit de Zuidelijke Nederlanden… Daaronder een zekere Louis De Potter, journalist voor de Courrier Des Pays Bas. De Potter is één van de belangrijkste wegbereiders van de Belgische revolutie…

Napoleon is definitief verslagen in Waterloo. Op het Congres van Wenen zijn de kaarten van Europa hertekend, België en Nederland zijn één. Ze vormen samen het Verenigd Koningrijk der Nederlanden en op de troon zit de kersverse koning Willem I.Maar wat nu? Een nieuw koninkrijk, het is niet niks. Hoe begin je daar aan? Nieuwe politieke structuren, het onderwijs, de handel, alles moet opnieuw geregeld. Veel werk heeft hij voor de boeg. Willem I kijkt voorlopig nog verwachtingsvol vooruit.

Belgen en Nederlanders, ooit waren we inwoners van dezelfde staat : Het Koninkrijk der Nederlanden. Op 16 maart 1815 riep Willem Frederik, een telg uit het Oranje-Nassau geslacht, zichzelf uit tot koning der Verenigde Nederlanden en hertog van Luxemburg. En op 21 september 1815 werd hij in Brussel ingehuldigd als Koning Willem I.