Κωνσταντίνος Παρθένης (1878-1967) υπήρξε από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της νεοελληνικής τέχνης. Γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια στα τέλη του 19ου αιώνα, γόνος ευκατάστατης οικογένειας της ομογένειας, έζησε και σπούδασε στη Βιέννη και στο Παρίσι μέχρι να εγκατασταθεί στην Κέρκυρα αρχικά κι αργότερα στην Αθήνα.  

Όπως έγραψε στο σημείωμά της η Μαρίνα Λαμπράκη Πλάκα, η οποία επιμελήθηκε την έκθεση λίγο πριν φύγει από τη ζωή: «Η ζωγραφική του Παρθένη βρίσκεται σε διαρκή δημιουργικό διάλογο, πάντα με προσωπικό ύφος, με τα εικαστικά ρεύματα του μοντερνισμού, ενώ οι εικονογραφικές αναφορές στην αρχαιότητα και στη βυζαντινή τέχνη διαμορφώνουν ένα προσωπικό ζωγραφικό ιδίωμα, που εξελίσσεται σταθερά μέχρι το τέλος της ζωής του μέσα από μια πληθώρα έργων.

Ο ζωγράφος ήταν από τους πρώτους καλλιτέχνες που επέβαλε τις ρηξικέλευθες για την εποχή του απόψεις για τον μοντερνισμό και έκανε πράξη την πεποίθησή του ότι ο καλλιτέχνης οφείλει να έχει την αναγνώριση και την υποστήριξη του κράτους. Με τον διορισμό του στη Σχολή Καλών Τεχνών άλλαξε τον τρόπο διδασκαλίας της τέχνης και δίδαξε μία νέα ηθική για την καλλιτεχνική εκπαίδευση».