Simone Atangana Bekono brak door met haar debuutroman 'Confrontaties'. In dit boek komen maatschappelijke thema's zoals kleur, gender en politiek aan bod. Deze thema's vinden we ook terug in het favoriete boek van Simone: 'Charlatans' (2021) van Daphne Huisden. In deze dystopische avonturenroman staat een stad centraal waar de inwoners elkaar nauwlettend in de gaten houden. De stad is vrij van internet en inwoners proberen zich zo voorbeeldig mogelijk te gedragen, omdat ze anders het risico lopen om verwijderd te worden. Het verhaal biedt openingen voor een gesprek over een tal van onderwerpen: privacy, sociale media, immigratie, individualisme en de kracht van verbeelding. Is een wereld zonder internet bijvoorbeeld iets om naar terug te verlangen? En is individualisme een gevaar of juist een noodzaak?

Dilan Yurdakul (actrice, theatermaker en schrijver) is in boeken vooral op zoek naar herkenning. Deze herkenning vond ze in grote mate in 'Het leugenachtige leven van volwassenen' (2020) van Elena Ferrante. In dit boek lezen we het verhaal van een opgroeiend meisje dat verstrikt raakt in het web van leugens dat haar familie heeft gesponnen. Hoe verhoud je je als kind tot je ouders als zij in onderlinge strijd zijn verweven? Verder praten we over prestatiedrang, hoge verwachtingen en een obsessie met je uiterlijk.

‘Reis bij maanlicht’ (1937) van de Hongaarse schrijver Antal Szerb is in de Westerse wereld een 'herontdekte parel’. Pas in 2004 werd het boek in het Nederlands vertaald. In Hongarije is het echter al decennialang een onbetwiste klassieker. ‘In Hongarije is dit gewoon De avonden’, zegt onze gast Gijs Wilbrink (muzikant, podcastmaker en schrijver van ‘De beesten’). Hij koos voor ‘Reis bij maanlicht’, omdat hierin volgens hem op een volstrekt unieke manier over de dood en zelfdoding wordt geschreven. Ondanks de zware thematiek, zit er een bepaalde frivoliteit in. Het verhaal nodigt daarnaast uit om te spreken over snobistische toeristen, wandelingen in onbekende steden en de ‘gevaarlijke emotie’ nostalgie.

Trigger warning: in deze aflevering wordt gesproken over zelfdoding.

Moet een schrijver de mensen in zijn omgeving om toestemming vragen als hij over ze wil schrijven? Is alles zegbaar of kunnen woorden tekort schieten? En kan een man eigenlijk wel over moederschap schrijven? Het zijn vragen die naar voren komen na het lezen van 'De argonauten' (2015) van Maggie Nelson. Deze memoire - waarin Nelson onder meer verslag doet van haar relatie met de genderfluïde Harry- is het favoriete boek van schrijver Philip Huff ('Niemand in de stad', 'Dagen van gras', 'Open'). Philip blijkt een 'productieve jaloezie' te voelen voor Nelson. Wat dat precies betekent en nog veel meer hoor je in deze aflevering!

Adriaan van Dis is schrijver van bekende werken als ‘Indische Duinen’, ‘Klifi’ en ‘Ik kom terug’. Nederlands-Indië is een terugkerend onderwerp in zijn werk en het is dan ook niet zo gek dat hij in deze aflevering zelf een Indonesisch boek meebrengt. We spreken over ‘Winarta’ van Basuki Gunawan, een herondenkt verhaal dat oorspronkelijk in de jaren 50 werd geschreven, maar in 2022 pas voor het eerst in boekvorm werd uitgebracht. Het verhaal speelt zich af tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog, waar de ouders van de hoofdpersoon op brute wijze worden vermoord. Het is een dun boekje met grote thema’s, zoals kolonialisme, oorlog en de zin(loosheid) van het bestaan. Belangrijke onderwerpen, waarover Adriaan van Dis genoeg te zeggen heeft.

Doorgaans bespreken we in deze podcast boeken die al wat langer tot de klassiekers gerekend kunnen worden. Deze aflevering bespreken we met Kluun, bestsellerauteur van onder andere ‘Komt een vrouw bij de dokter’ een boek dat nog maar een half jaar uit is, maar dat in recensies al een klassieker genoemd wordt: ‘Nirwana’ van Tommy Wieringa. Het ‘magnum opus’ bevat nogal wat waarschuwingen over de huidige tijd en de maatschappelijke ontwikkelingen die daarin plaatsvinden: populisme, klimaatverandering, de teloorgang van de literatuur. Hoe kijkt Kluun, die trouwens op TikTok boeken onder de aandacht probeert te brengen onder jongeren, daarnaar? Tommy Wieringa voert zichzelf op in de roman en baseert zijn boek op een echte NSB’er: Auke Adema. Mag je de wereld en de mensen om je heen zomaar gebruiken voor de kunst?

Op literatuurfestival Het Grote Gebeuren spraken we met auteur en scenarist Esther Gerritsen. Haar favoriete boek, 'De tijdmachine' van H.G. Wells, is een klassieker binnen de sciencefiction. Het boek vertelt het verhaal van een tijdreiziger die afreist naar het jaar 802701. Een wereld waarin de mensen perfect zijn geworden en leven in een wereld vrij van gevaren. Keerzijde: iedereen is heel erg lui en onverschillig geworden. Afgelopen jaar schreef Gerritsen ook haar eerste eigen sciencefictionboek. Wat spreekt haar zo aan in sciencefiction? Wat kunnen we nu nog leren van de dystopische fantasieën van een negentiende-eeuwse schrijver? En hoe houd je zo'n verhaal nu een beetje geloofwaardig?

Sergio Vyent kennen we allemaal als voormalig gastheer van het televisieprogramma First Dates. Na die tijd maakte hij onder andere een theatervoorstelling over Frank Sinatra en schreef hij twee boeken. Wij waren benieuwd wat de bekendste koppelaar van Nederland zelf graag leest. Zijn keuze viel op Joe Speedboot (2005) van Tommy Wieringa, een boek dat aanleiding geeft te spreken over leermeesters in het leven, conservatieve denkbeelden en doorgaan na tegenslagen. Het hoofdpersonage in het verhaal krijgt daarnaast te maken met de nodige tegenslagen in de liefde, dus vragen we Sergio naar zijn liefdesadvies...

Raoul de Jong las ‘A single man’ van Christopher Isherwood vooral omdat hij nu, in zijn rol als gastschrijver aan verschillende universiteiten, in zijn professor-era zit. Raoul (schrijver van werken als Jaguarman en Boto Banja) vindt sommige passages die in de roman voorkomen dan ook wel herkenbaar; bijvoorbeeld toen een Amerikaanse student met hem begon te flirten en zijn blouseje wat verder opendeed. Het boek snijdt ook serieuzere thema’s aan die toen het boek in de jaren ‘60 uitkwam nog in de taboesfeer zaten, zoals discriminatie op basis van afkomst en seksuele voorkeur. Thema’s waar Raoul zelf ook mee bezig is. Geen wonder dus dat hij alles van Christopher Isherwood heeft gelezen!

Wat kun je als schrijver over je familie allemaal uit de doeken doen? Het is een vraag die meteen komt bovendrijven na het lezen van ‘Veranderen: methode’ (2022) van de Franse schrijver Édouard Louis. In het boek vertelt hij over zijn ontworsteling uit zijn achtergestelde milieu in Noord Frankrijk en zijn tocht naar de elite van Parijs. ‘Veranderen: methode’ is het favoriete boek van radio-dj Vera Siemons, omdat het soms pijnlijk herkenbaar was. Na het lezen van dit boek, verslond Vera ook de rest van het oeuvre van Edouard Louis en is ze allerlei informatie over hem en zijn familie gaan opzoeken. Verder in deze aflevering: waar legt Vera de grens van persoonlijke dingen die ze publiekelijk deelt? En wat zijn volgens haar de belangrijkste Nederlandse schrijvers van dit moment?