یانیس دلش میخواست پا جای پای تناسیس بگذارد. دو برادر خیلی بهم نزدیک بودند. بعد از فرانسیس که در نیجریه مانده بود یانیس و تناسیس دو برادر بزرگ خانواده بودند. هر کاری تناسیس می‌کرد یانیس تکرار می‌کرد. هر چیزی تناسیس می‌گفت یانیس انرا بی چون و چرا قبول می‌کرد. تناسیس میگفت:« هر کسی را میشه شکست داد حتی بلندترین برج های دنیا را هم میشه خراب کرد.» یانیس سیزده ساله این جمله ها را به جان دل می شنید و انها را مدام در ذهنش تکرار می‌کرد و بعد آنها را به کار می‌گرفت. اول برای دفاع کردن از تناسیس در تمرین. تناسیس که از او بزرگتر و قوی تر بود همین باعث می‌شد بر یانیس غلبه کند. اما درسی که یانیس گرفت برای او روشن بود: در برابر هیچ کس ضعف نشان نده. 

حتی با کمک باشگاه مشکلات مالی روزمره خانواده آنته تکومپو حل نشده بود. این خانواده شبیه خیلی خانواده در آتن بودند. آن دوران نه فقط برای مهاجران بلکه برای خیلی از یونانی دوران سختی بود. کشور یونان در رکود مالی سنگینی بود. 

 هر چه مهاجران سیاه و قهوه‌ای بیشتری،‌ که از کشورهایی که آنها را تحت ظلم قرار داده بودند، فرار می‌کردند و به یونان می رسیدند تنش بین شهروندان و مهاجران بیشتر می‌شد. شهروندان یونان مشکلات اقتصادی کشور را بر گردن مهاجران می‌انداختند. دومین مرحله بحران اقتصادی در یونان در سال ۲۰۱۲ شروع شد و یک سوم یونانی ها زیر خط فقر رفتند. حداقل میزان حقوق بیست و دو درصد کاهش یافت و بیست هزار نفر بی خانه شدند. 

چارلز و ورونیکا که مدارک رسمی مهاجرت نداشتند ناچار بودند دستمزدشان را زیر میزی و از مسیر غیر رسمی بگیرند که هرگز هم به اندازه کافی نبود. ولینیاتیس یادش میاید که هر لحظه نگران آنها بود و شروع کرد از جیب خودش به خانواده انته تکومپو کمک مالی کردن و این در حالی بود که خود او هم چیز زیادی نداشت. ولینیاتیس رابطه خوبی با پسران داشت،‌ وقت بیشتری برای تمرین آنها می‌گذاشت و سعی می‌کرد اصول ابتدایی بازی بسکتبال را به آنها بیاموزد.

انیس شش ساله برای کمک به خانواده اش به همراه مادرش و تناسیس، برادر بزرگش، در خیابان دستفروشی می‌کردند. کارشان این بود که کالاهای ارزان قیمت یک یا دو یورویی را از محله‌های فقیرتر شهر بخرند و آن را در محله‌های عیان نشین و مکان‌های توریستی شهر به سه یا چهار یورو بفروشند. 

بیشتر مواقع به سواحل نقاط اعیان نشین، جاهایی مثل ساحل الیموس، می‌رفتند و بساطشان را انجا پهن می‌کردند، با این امید که توریست‌‌های چیزی از آنها بخرد. یانیس در حالی که با یک دست دست مادرش را گرفته بود با دست دیگر کالاها را توی هوا تکان می‌داد با این امید که خریداران بخاطر لپ‌های گرد او و لبخند نازش دلشان به رحم بیاید و چیزی بخرند. 

این اپیزود از پادکست توپ سرگردان نسخه صوتی فصلی از ترجمه فارسی کتاب یانیس اثر میریم فیدر ورزشی نویس آمریکایی ست. یانیس انته تکومپو ابر ستاره و قهرمان بسکتبال حرفه‌ای در لیگ ان بی ای از مادر و پدر نیجریه ای در یونان به دنیا آمد اما تولد او در اروپا اولین و بزرگترین چالش زندگی او بود. این کتاب در قالب صدها مصاحبه از دویست و بیست یک نفر در بیش از شش کشور گرد هم آمده. کتاب یانیس، حکایت فراز و نشیب‌های زندگی این ورزشکار، از یک کودک بی کشور تا ایستادن بر قله بسکتبال جهان شنیدنی است.

امیدوارم لذت ببرید.

باید یاد بگیری که آن همه پیروزی و شکست‌ها در لیگ روی زندگی‌آت بیرون از بسکتبال را تاثیر نگذارد. باید یاد بگیری چطور پیروزی و شکست را هضم کنی. باید کاری کنی که پیروزی تو را به اوج عزت و شکست تو را به حضیض ذلت نفرستد

بسیاری از ورزشکارانی که در این شانس را داشتند که یونیفرم آنها در استادیوم آویخته می‌شود به دلیل دستاوردهای شخصی‌شان برای آن تیم یا دانشگاه است. به هر استادیوم در هر کشوری که بروید کافیست به شماره‌هایی که بالای جایگاه تماشاگران آویزان است نگاه کنید و از طرفداران تیم بپرسید این یونیفرمها برای شما چه چیزی را تداعی می‌کند. «او رحم و مروت نداشت»، «کسی نمی‌تواست او را متوقف کند» یا «او شبی سی امتیاز میاورد». اما به تو قول میدهم چیزی شبیه این نخواهی شنید «حضور او بازی اطرافیانش را هم بهتر کرده بود» یا «او مثل چسب بازیکنان تیم را به هم چسبانده بود» حتی اگر این حرفها واقعیت داشته باشد. 

بازی کردن در کنار لبران به من این فرصت را داد تا از نزدیک یکی از بزرگترین بازیکنان تاریخ بسکتبال را ببینم. بسیاری از آن چیزی که من از نزدیک دیدم همانی است که تماشاگران تلویزیونی و دوستداران بسکتبال دیدند. اما من پشت صحنه آن چیزی که لبران جیمز را لبران جیمز نگهداشته را هم دیدم. نظم و انضباط او علاوه بر استعداد مادرزاد باعث شد او به یکی از بزرگترین‌های این ورزش تبدیل شود. 

حقیقت اینست که رهبری چیزی نیست که بتوانیم به این سادگی آن را مشخص کنیم. وقتی طرفداران ورزش در مورد رهبر صحبت می‌کنند بیشتر مواقع منظور آنها کسی که بقیه بازیکن‌های تیم در ثانیه های حساس روی گل زدن و امتیاز اوردن او حساب می‌کنند، یعنی همان بهترین بازیکن تیم. یا حتی فکر می‌کنند آن کسی که در تیم بیشتر از همه حرف می زند رهبر است یا آن کسی که هنگام تایم اوت سر بقیه داد می‌زند. می‌دانم که چند نامه قبل در مورد اهمیت ارتباط کلامی حسابی حرف زدم ولی نمی‌خواهم این موضوع تو را بترساند. 

رهبری فقط این نیست که یکی برای بقیه نطق کند.