Dersimizde, Mesnevî’deki Aslan hikâyesi üzerinden tevekkülün tembellik değil, peygamberlerin hayatlarında da görüldüğü gibi çalışma ve gayretle birlikte yürütülmesi gerektiği anlatılır; insanın iç dünyasının davranışlarına yansıdığı, latiflik, merhamet ve tatlı dilin hakiki iman belirtileri olduğu vurgulanır. Sevr Mağarası kıssasıyla nezaket ve inceliğin, kolunu gereksiz yere saran adam hikâyesiyle insanın kendi kapasitesini küçümsememesi gerektiği öğretilir; Hz. Süleyman örneğiyle de malın kalbe girmemesi hâlinde dünya nimetlerinin zararlı olmayacağı belirtilir. Hayat, tuzlu suda yüzen gemiye benzetilerek insanın ancak hareket ve mücadelenin içinde gelişeceği ifade edilir; Ahmet er-Rıfâî’nin yol hikâyesiyle de manevî yolculukta zorluklara ve geçici zevklere takılmadan Hakk’a yönelmenin önemi vurgulanır.

Dersimizde Ramazan ve oruç; sadece aç kalmak değil, kalbi arındırma ve Allah’a yönelme ibadeti olarak anlatılmıştır. Oruçta göz, dil ve kulak gibi duyuların korunması, niyetin samimiyeti ve ölçülü iftar adabı vurgulanmış ve Mesnevî’ I. ciltte yer alan “Av hayvanları ve tevekkül” ile “Süleyman ve Azrail” hikâyeleri ele alınmıştır.

Mesnevi I. Ciltte yer alan "Av hayvanlarının tevekkülü, çalışıp kazanmaya tercih ettikleri" hikayesinin şerhidir. Hikayede, insanın hem gayret göstermesi hem de Allah’a güvenerek tevekkül etmesi gerektiği vurgulanmaktadır.

Mesnevi birinci ciltte yer alan "Aslan ve av hayvanları" adlı hikayenin şerhidir.