هرچند بسیاری از کودکان و نوجوانان مبتلا به اختلال عدم تمرکز به مرور زمان بهبود مییابند، اما علائم برخی بیماران تا دوران بزرگسالی به قوت خود باقی میماند. شیوه بروز علائم در دوران بزرگسالی تاحدی با دوران کودکی تفاوت دارد. کودکی که بیقرار است، وول میخورد و دائماً در حال فعالیت است، ممکن است به بزرگسالی تبدیل شود که بیشفعالی جسمی نامحسوستری دارد، اما احساس بیقراری شدیدتری را تجربه میکند. بزرگسال دچار عدم تمرکز نمیتواند آرام بماند و ممکن است بیش از حد کار کند. کودک تکانشگری که سوالات معلم را ناگهانی و بدون رعایت نوبت جواب میدهد، حرف دیگران را مدام قطع میکند و بیش از حد حرف میزند، ممکن است به بزرگسالی تبدیل شود که صبر لازم را برای در صف ایستادن یا رانندگی ندارد و بدون فکر استعفا میدهد. کودک بیتوجهی که گوش دادن به دیگران برایش دشوار است و تکالیفش را فراموش میکند، ممکن است به بزرگسالی تبدیل شود که غالباً از گم شدن وسایلی مانند کیف پول و دسته کلید شکایت دارد و اغلب دیر سر قرارهایش حاضر میشود