Licznik mojej wyprawy pokazał dziś 2000 kilometrów, a ja przekroczyłem granicę Terytorium Północnego i Australii Południowej.

Czy coś się zmieniło? Jest tak samo gorąco i sucho. I chyba jeszcze bardziej pusto. Dzisiaj przez cały dzień nie minąłem żadnej miejscowości, stacji benzynowej czy zajazdu. Po prostu 180 kilometrów kompletnego pustkowia między Kulgera, skąd wystartowałem, aż do Marla w Australii Południowej, gdzie dzisiaj śpię.

Ale podobno bliżej wybrzeża ma być trochę więcej ludzi!

Po kolarskich dwóch tygodniach zrobiłem sobie wolne i pojechałem na wycieczkę do Uluru! Fajnie było zostać na chwilę takim typowym turystą, zostawić rower i wybrać się autokarem pozwiedzać.

Taki dzień bez roweru był mi potrzebny, a Uluru i Kata Tjuta okazały się fantastyczne. To niezwykłe miejsca, gdzie możemy obcować z surową australijską naturą i poznawać aborygeńską kulturę.

Zapraszam na kolejny odcinek Dziennika Podróży z tego magicznego miejsca!

Dojechaliście ze mną na półmetek mojej wyprawy przez Australię! I bardzo się cieszę, że wirtualnie możemy pokonywać tę trasę wspólnie. Świadomość, że jesteście jest bardzo miła i z przyjemnością odkrywam przed sobą i przed Wami kolejne kilometry mojej australijskiej trasy.

Dziś przekroczyłem nie tylko półmetek wyprawy, ale też Zwrotnik Koziorożca. Oczekiwania dotyczące tego miejsca miałem ogromne. Oczekiwania vs. rzeczywistość? Kompletne pustkowie, wiele godzin jazdy w samotności, a tuż przed Zwrotnikiem - wycieczka szkolna. :D Ma się to szczęście! Widocznie ten ważny moment mojej wyprawy musiałem przeżyć w gronie 50 uczniów, którzy postanowili zjeść tu lunch!

Dziś dotarłem też do najwyższego punktu mojej wyprawy. A jutro czeka mnie 200 km pedałowania. Później, jeśli wszystko będzie dobrze, zostanę turystą na całego i pojadę do Uluru.

Jedziecie ze mną?

Po 10 dniach wiem na pewno, że podoba mi się jeżdżenie po Australii. Wprawdzie gorąco tu jak w piekle i drogo jak w Norwegii, ale reszta jest ok.👍

Ludzie są bardzo przyjaźni i to lubię chyba najbardziej. Zatrzymują się na poboczu, żeby porozmawiać albo zapytać czy nie potrzebuję wody. Zagadują w pubie i tłumaczą zawiłe reguły australijskiego futbolu. Opowiadają jak fajnie im się żyje w outbacku. Czasami stawiają piwo.😎

Nagrywam ten odcinek Dziennika Wyprawy pod gwieździstym niebem. Wyszedłem z mojego pokoju i delektuję się widokami, które sprawiają, że ma się ochotę wpatrywać w niebo godzinami. Jednak trzeba się wyspać, aby jechać dalej.

Zatem do następnego "no to jadę!".

Co robicie o 3:30 nad ranem? Ja miałem zdalne posiedzenie zarządu Dolnośląskiego Związku Kolarskiego. We Wrocławiu była 20, u mnie środek nocy😎 Ale mimo trudnej pory, udało się szybko załatwić sprawy związkowe i już po 5 rano siedziałem na rowerze. Kolejne kilometry mojej rowerowej przygody czekały!
Od startu poczułem, że będzie ciężko. Taki dzień zawsze się zdarzy na wyprawie. Kiedy wieje ostry wiatr z przodu, jedzie się bardzo powoli. Tym razem nie dość, że podmuchy przeszkadzają w jeździe, to jeszcze niosą kolejne fale gorąca. Od razu siada psychika. Czyli po prostu nic się nie chce. Ale jechać trzeba.

Gdzie dojechałem? Dowiecie się z kolejnego odcinka mojego Dziennika Podróży.

Tydzień temu ruszyłem rowerem z Darwin, a dzisiaj licznik mojej wyprawy przekroczył 1000 kilometrów. Dojechałem do Tennant Creek, które stało się bardzo znane w czasie australijskiej gorączki złota. Teraz to po prostu małe i senne miasteczko, gdzieś na końcu świata.

***
Po tysiącu km mogę sobie chyba pozwolić na pierwsze podsumowania:

- Jest strasznie gorąco. Nawet na Saharze nie było aż tak wysokich temperatur.
- Tu prawie nie ma ludzi. Gęstość zaludnienia podobna do Mongolii. Można jechać cały dzień i nie spotkać ludzkiej siedziby.
- Pociągi drogowe (wbrew obiegowym opiniom) wcale nie są takie groźne. Wystarczy pamiętać, że to są po prostu bardzo długie ciężarówki
- Australijczycy są kompletnie wyluzowani i bardzo mili.

Jedziemy dalej?

Miało być 150 km do Elliott, było 242 do Renner Springs. Dlaczego? Bo w Elliott zamknęli hotel i nie miałem gdzie spać. W ten sposób zrobiłem za jednym zamachem dzisiejszy i jutrzejszy etap.

Nagroda - wspaniała kolacja i wygodne łóżko. Było warto!

Miało być chłodnej. Miało. Z programu informacyjnego, który leciał w knajpie, w której jadłem obiad dowiedziałem się, że trafiłem na rekordową pod względem upałów wiosnę. Zalecenia? Zostać w domu i pić dużo wody. Nie tym razem! Ja tu mam plan do wykonania. Zatem jadę dalej!

Spotkania w podróży zawsze sprawiają mi ogromną frajdę, a to dzisiejsze zapamiętam z pewnością na długo. Miałem wielką przyjemność spotkać Syo Kubota - Japończyka, który objeżdża świat na rowerze. Zmierzał w przeciwnym kierunku niż ja, z Sydney do Darwin. Dobytek, który ze sobą wiózł był gigantyczny. 4 lata w drodze - to robi ogromne wrażenie!

Zapraszam Was na kolejny odcinek mojego Dziennika Podróży!

To był dzień pełen wrażeń! Nareszcie spotkałem krokodyla! Ale zanim to się stało – spotkałem też Marvina, który od kilku lat podróżuje swoim samochodem przez Australię. Te starszy pan wyglądał na bardzo szczęśliwego i chwalił sobie taki styl życia. Dowiedział się ode mnie, że dziś poniedziałek – chociaż dla niego nie miało to zdecydowanie żadnego znaczenia. Tak też można żyć!

Ciekawostką na trasie były ubrane w koszulki lub czapki kopce termitów. Dlaczego? Musicie posłuchać!

Hitem dnia okazało się jednak spotkanie z krokodylem, który żyje w Larrimah – miejscowości liczącej zaledwie 11 mieszkańców. Jest tu hotel, pub… i krokodyl. Kiedyś miał jeszcze 2 ziomeczków - w tym jednego niewidomego, ale po zmianie właściciela hotelu – został tylko on.

Hotel pełen różowych panter to też niesamowite miejsce. Kiedyś w dziwnych okolicznościach zniknął tu gość hotelowy. Do dziś nie wiadomo co się z nim stało. Na szczęście ja – wyjeżdżam stąd cały, zdrowy i z takimi właśnie wspomnieniami. Więcej dowiecie się z kolejnego odcinka mojego Dziennika Podróży!

To był piękny dzień, bo zupełnie przypadkowo trafiłem do raju dla zmęczonych kolarzy. A wszystko zaczęło się całkiem normalnie. Pobudka po 4 i wyjazd z hotelu w Katherine przed 6 rano. Każdy dzień budzi się tutaj w magiczny sposób i uwielbiam oglądać ten spektakl z perspektywy roweru.

Przypadek (pokój, w którym miałem spać nie był jeszcze gotowy) sprawił, że trafiłem dziś do Bitter Springs - miejsca z krystalicznie czystą wodą, ciepłą jak w wannie. Na odcinku 500 metrów można spływać z prądem leniwie płynącej wody. A wszystko wśród bujnej tropikalnej roślinności. Krokodyli na szczęście nie było - dlatego teraz mogę dla Was nagrać ten odcinek Dziennika Podróży.