μετά τίς Πέντε αἰσθήσεις. Καί ὁ ἔναρθρος λόγος, τό ἕβδομον δῶρον. Ὁ Θεός ἔδωσε ἀκόμη καί ἐλευθέραν βούλησιν ὡς δυνατότητα καλοῦ ἤ κακοῦ καί μέ προτροπή ἐκλογῆς τοῦ ἀγαθοῦ (Δευτ. 30, 15 – 20).

Σοφία Σειράχ 17, 5 - 6

Ὁ Θεός δωρίζει στόν ἄνθρωπο τίς Πέντε αἰσθήσεις, τόν Νοῦν καί τόν ἔναρθρον λόγον. Πέραν τῆς συνήθους χρήσεως αὐτῶν πρέπει νά γίνεται ἀναγωγή στόν Θεό.

Σοφία Σειράχ 17, 5

Τό «κατ᾿ εἰκόνα» δέν εἶναι στατικόν ἀλλά ἀφετηρία διά τόν προορισμό τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι τό «καθ᾿ ὁμοίωσιν». Ὁ ἄνθρωπος εἶναι «ζῶον θεούμενον». Ὁ Θεός ἔθεσε τόν φόβο τοῦ ἀνθρώπου στήν Κτίσι.

Σοφία Σειράχ 17, 3 - 4

στόν Χριστό ἐνικήθη ἡ φθορά καί ὁ θάνατος. Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἐτέθη σέ ὅρια. Ὁ Θεός ἐνέδυσε ἰσχύν τόν ἄνθρωπον πού εὑρίσκεται εἰς τό «κατ᾿ εἰκόνα». Εἴμεθα εἰκόνα Χριστοῦ καί τό «κατ᾿ εἰκόνα» ἐτέθη εἰς τόν ὅλον ἄνθρωπον.

Σοφία Σειράχ 17, 1 - 3

καί ἔδωσε ἐντολή νά ἐπιστρέψη στή γῆ μέ τόν θάνατον. Ἀλλ᾿ «ὁ Θεός θάνατον οὐκ ἐποίησεν». Πόθεν, λοιπόν, ὁ θάνατος;

Σοφία Σειράχ 17, 1

ἐπέβλεψε εὐμενῶς σ᾿ αὐτήν καί τήν γέμισε μέ ὅλα τά ἀγαθά του. Μέ κάθε μορφή ζωῆς ἐκάλυψε τήν ἐπιφάνειά της καί αὐτή πάλι θά ξαναγυρίση στή γῆ. Τό φαινόμενον τοῦ θανάτου καί ἡ ἑρμηνεία του.

Σοφία Σειράχ 16, 29 - 30

Τά πάντα ὁ Κύριος ἐστόλισε. Τίποτα δέν προσκρούει στό ἄλλο. Τά πάντα μένουν στίς ἰσορροπίες τους. Πίσω ἀπό τούς Φυσικούς Νόμους, Ἅγιοι Ἄγγελοι ἐπιτηροῦν τήν Δημιουργία.

Σοφία Σειράχ 16, 26 - 28

«Ἄκουσόν μου, τέκνον, καί μάθε ἐπιστήμην».

Σοφία Σειράχ 16, 23 - 26

Ὁ ἄνθρωπος ὅμως αὐτό δέν τό ἀντιλαμβάνεται. Μόνον οἱ Ἅγιοι εἶναι γνῶσται ὅσων ὁ Θεός θέλει νά ἀποκαλύψη (Πρβλ. Ματθ. 11,27). Ἡ καταιγίδα, ὡς παράδειγμα, ἐνῶ εἶναι ὁρατή στό βάθος της μένει ἄγνωστη. Τό ἴδιο καί τά ἔργα τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ.

Σοφία Σειράχ 16, 20 - 22

Εἶναι παντεπόπτης καί τά πάντα πληροῖ. Ἐάν σέ ἐπισκεφθῆ ὁ Κύριος καί σέ εὕρη ἄτακτον, τότε τί θά κάνης;

Σοφία Σειράχ 16, 17 - 19