In het Vlaams Architectuur Instituut loopt een overzicht van architecte Marie-José Van Hee. Catherine Vuylsteke zag In The Black Fantastic in Kunsthal Rotterdam, waar elf kunstenaars uit de Afrikaanse diaspora dromen van een nieuwe wereld. Historica Els De Paermentier las Femina van Janina Ramirez, een boek dat nieuw licht werpt op de positie van vrouwen in de Middeleeuwen.

Het Bonnefantenmuseum richt de schijnwerpers op Werner Mantz, een Duitse fotograaf die zich op de vlucht voor de nazi’s in Maastricht vestigde. In het interbellum legde hij vernieuwende architectuur en industrie vast, en dat leverde iconische beelden op. Charlotte Crevits haalt films van Documenta in Kassel naar Strombeek-Bever. Christophe Vekeman leest De Kremlinfluisteraar van Giuliano da Empoli, een roman over een fictieve spindoctor van Poetin.

Hoe komt de skyline van een stad tot stand en waarom zoeken we het altijd hoger? Daarover gaat een tentoonstelling in het STAM in Gent. Wat verderop presenteert het SMAK de speelse schilderijen van de 88-jarige Britse kunstenares Rose Wylie. Het studiecentrum Vandenhove haalt het werk van Franz Cumont vanonder het stof. In de vroege 20ste eeuw reisde hij naar het Midden-Oosten, op zoek naar sporen van de antieke wereld. Hij kwam terug met een reeks foto’s die onze blik op het oosten bepaalden.

Suze Robertson is een kunstenares om te herontdekken. Met haar vernieuwende werk veroverde ze haar plek in de Nederlandse kunstwereld, in een tijd waarin dat voor vrouwen nog niet evident was. Zullen jongeren en volwassenen elkaar ooit begrijpen? Vanessa Joosen pleit voor het openbreken van de generaties. Ze onderzoekt wat jeugdliteratuur ons daarover kan leren in haar essay Hoe oud is jong?

Anne Teresa De Keersmaeker laat haar dansers los in de gangen van het Louvre in Parijs. Oskar Kokoschka maakte zijn entree in de kunstwereld tijdens de Weense Belle Epoque maar zijn carrière ging daarna nog decennia door. Het Musée d’Art Moderne in Parijs werpt licht op die minder bekende episodes in Kokoschka’s oeuvre. Barbara De Coninck ging kijken. De Nederlandse kunstenaar Magali Reus neemt Museum Dhondt-Dhaenens onder handen.

Fotograaf Stephan Vanfleteren trok naar de mijnstreek in Limburg en legde er de laatste mijnwerkers vast in indringende portretten. De beelden zijn samen met getuigenissen te zien in de compressorenzaal van de Luchtfabriek in Heusden-Zolder. Michel Draguet vertelt hoe Picasso zijn hele leven slingerde tussen abstracte en figuratieve kunst. Koen Van Synghel neemt de plannen van Daniel Libeskind voor de Boerentoren in Antwerpen onder de loep.

De tentoonstelling Verborgen Parels in Museum Hof van Busleyden verzamelt zeven eeuwen meesterwerken uit Mechelen. Hannah Iterbeke vertelt hoe ze al die kunstwerken op het spoor kwam. Christophe Vekeman las Het internaat van Serhi Zjadan, een roman over de oorlog in de Donbas. De Belgische schilder Arié Mandelbaum reflecteert in zijn oeuvre op politiek geweld, van de oorlog in Vietnam tot de folteringen in Abu Ghraib. Pas op latere leeftijd verwerkte hij persoonlijke herinneringen aan de Shoah.

Joris Van de Moortel, Anouk De Clercq en David Claerbout maakten speciaal voor Pompidou een editie, een kunstwerk dat je in beperkte oplage kunt verwerven. Waar haalden ze hun inspiratie en hoe kwamen die edities tot stand? De Fondation Custodia in Parijs is een schatkamer voor kunstwerken op papier. Aan de basis hiervan lag de verzameling van het Nederlandse koppel Frits en To Lugt-Klever. Directeur Ger Luijten zet er de 19de-eeuwse Franse kunstenaar Léon Bonvin in de kijker.

Galerie Geukens & De Vil nodigde 50 kunstenaars uit om hun werk te tonen op bijzondere Antwerpse locaties, van de tuin van de kathedraal tot een appartement aan de Mechelsesteenweg. Grote namen als Berlinde De Bruyckere, Anne-Mie Van Kerckhoven en Luc Tuymans gingen enthousiast op die uitnodiging in, maar er is ook heel wat jong talent te ontdekken. Rode draad doorheen het parcours is de toestand van onze planeet. Hoe gaan kunstenaars om met de energiecrisis of extreme weersomstandigheden?

Marcel Proust schreef zichzelf de onsterfelijkheid in met zijn 7-delige romancyclus Op zoek naar de verloren tijd. Proust lezen kost tijd en inspanning. Toch staan zijn boeken nog altijd op de bucket list van heel wat lezers. Radiomaker Claude Blondeel begon eraan na zijn pensioen. Literatuurfilosofe Leen Verheyen noemt het een oefening in concentratie. Vertaalster Désirée Schyns boog zich over De 75 bladen, de voorbode op de romancyclus die tot 2018 in een la bleef liggen.