Theo van Doesburg droomde van een nieuwe kunst voor een nieuwe wereld. Die zoektocht dreef hem naar de grote Europese metropolen van zijn tijd, zoals Weimar en Parijs. Hans Renders volgt zijn omzwervingen in ‘Ik sta helemaal alleen’, de lijvige Van Doesburg-biografie die hij samen met Sjoerd van Faassen schreef. Daarin werpen ze niet alleen licht op het werk maar ook op het notoir moeilijke karakter van de man. Daarvan getuigen zijn ruzies met andere kunstenaars en zijn tumultueuze liefdesleven.

Theo van Doesburg (1883-1931) is niet weg te denken uit de kunstgeschiedenis, als boegbeeld van de Nederlandse kunstbeweging De Stijl. Toch bleef zijn leven lange tijd in mysterie gehuld. ‘Van Doesburg was voor de abstracte kunst en daar hoorde het persoonlijke niet bij’, aldus Hans Renders. Samen met Sjoerd van Faassen ging hij in archieven wereldwijd op zoek naar sporen van de kunstenaar. Hoe kon een jongeman van eenvoudige komaf uitgroeien tot een spilfiguur van de internationale avant-garde?

Pompidou is verhuisd naar VRT MAX. Luister exclusief naar alle afleveringen van de podcast via de app of vrtmax.be.

Wat zijn de zwakke plekken van de democratie en hoe kunnen we die staatsvorm weerbaarder maken? Historicus Ewoud Kieft zet het op een rijtje in zijn essay Vechten voor democratie. Kunstenaar Patrick Van Caeckenbergh toont in Parcum zijn liefde voor een kleine parochiegemeenschap waarin hij zelf thuis kwam: Sint-Kornelis-Horebeke. Christophe Vekeman brengt een kerstvertelling mee, die verdacht goed lijkt op het meisje met de zwavelstokjes: Stargate van de Noorse schrijfster Ingvild H. Rishoi.

Het leidt tot hevige discussies: zijn de verschillen tussen de geslachten biologisch bepaald of betreft het aangeleerd gedrag? Frans de Waal bekijkt de kwestie vanuit zijn jarenlange onderzoek naar chimpansees en bonobo’s. Wat vertelt de door vrouwen geleide samenleving van bonobo’s? En wat is het verschil met de chimpanseewereld, waar mannelijke dominantie en territorialiteit een grote rol spelen? Om over gender te praten kunnen we niet om de biologie heen, besluit De Waal in zijn boek 'Anders,

Wie op de vlucht slaat, moet een huis achterlaten. Dat is het begin van een onzekere tocht langs tijdelijke, geïmproviseerde woningen. Hoe zien die omgevingen eruit en hoe kan de architectuurwereld tot duurzamere oplossingen komen? Dat vertelt Luce Beeckmans samen met een legertje onderzoekers in de publicatie Making home(s) in displacement. NT Gent nodigt de Zwitserse theatermaker Thomas Luz uit om het werk van de Gentse Nobelprijswinnaar Maurice Maeterlinck onder handen te nemen.

Kato Six toont in M Leuven een selectie uit haar veelzijdige oeuvre, waarin onder meer textiel en handwerk een grote rol spelen. Julie Vandenbroucke brengt kunst- en bedrijfswereld samen met Arteconomy. Catherine Vuylsteke las De diepst verborgen herinnering van de mens van Mohamed Mbougar Sarr.

Psychiater Dirk De Wachter werd ziek. De man die zoveel mensen troost bood, had plots zelf troost nodig. In zijn boek Vertroostingen vertelt hij over de schoonheid van kunst, de natuur en bovenal de ander. Fotografe Aglaia Konrad deelt haar fascinatie voor de stad in het FOMU. Christophe Vekeman las Bournville van de Britse schrijver Jonathan Coe.

De nazi’s roofden op grote schaal kunst van hun Joodse slachtoffers. Zelden raakte dat werk terug in handen van de rechthebbenden. In België hinkt het onderzoek naar nazi-roofkunst flink achterop in vergelijking met de ons omringende landen. Journalist Geert Sels beet er zich jarenlang in vast en verwittigt dat de Belgische musea schadeclaims mogen verwachten. Jeroen Laureyns zag in Amsterdam het werk van videokunstenares Fiona Tan, die gefascineerd is door landschappen en geschiedenis.

Fleur Pierets ging op roadtrip door de VS, in het kielzog van de roman Carol van Patricia Highsmith. Het werd een tocht langs lesbische literatuur, polyamoureuze kunstenaars en cruciale levensvragen, na te lezen in Heerlijk Monster. Scarlet Tummers gaat op zoek naar de plaats van religie in het leven in de voorstelling Jerusalem. Een venijnige opmerking, een racistische mop of een koloniaal standbeeld in het straatbeeld kunnen je van je stuk brengen. Choreografe Christine De Smedt maakt The Thir