Η μονόπρακτη όπερα «Ο πύργος του Κυανοπώγωνα» του Ούγγρου συνθέτη Μπέλα Μπάρτοκ η οποία βασίζεται στο παραμύθι του Σαρλ Περρώ «Ο Κυανοπώγωνας»(1697) διακρίνεται μιας σπάνιας συμπύκνωσης και συναισθηματικής έντασης καθώς περιλαμβάνει μόλις δύο χαρακτήρες, τον Κυανοπώγωνα και την πιο πρόσφατη σύζυγό του, την Ιουδίθ. Θέλοντας να μάθει για το παρελθόν του συζύγου της, ανοίγει μία - μία τις επτά πόρτες του κάστρου του Κυανοπώγωνα και πίσω από καθεμία ανακαλύπτει έναν διαφορετικό κόσμο, τα αμύθητα πλούτη, τον ηρωισμό και τη δόξα του συζύγου της, αλλά επίσης πόνο, δάκρυα, αίμα και σκληρότητα. Κυρίως αίμα. Το συμβολιστικό κείμενο του Μπέλα Μπαλάζ (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο του γερμανοεβραίου ποιητή Χέρμπερτ Μπάουερ) έδωσε την ευκαιρία στον Μπάρτοκ να συνθέσει μια από τις πιο εντυπωσιακές παρτιτούρες του, όπου συνδυάζει τις παραδοσιακές μπαλάντες της Τρανσυλβανίας με τη μουσική γλώσσα του μοντερνισμού και τις επιρροές του από τον Ντεμπυσσύ. 

Ο «Τζιάννι Σκίκκι» του Τζάκομο Πουτσίνι είναι μια μαύρη κωμωδία στα όρια του γκροτέσκου σε λιμπρέτο του Τζοβακκίνου Φορτσάνο ο οποίος βασίστηκε στην 30η Ωδή από την «Κόλαση» της «Θείας Κωμωδίας» του Δάντη. Διαπραγματεύεται ένα ιδιαίτερα προσφιλές θέμα και της Κομέντια ντελ’ άρτε, την παραχάραξη της διαθήκης ενός πλούσιου από τους συγγενείς του καθώς έκανε το «λάθος» να μην γράψει την περιουσία του σε εκείνους στερώντας τους την απόλαυση μιας ξεκούραστης και πλουσιοπάροχης κληρονομιάς.