چو بشنوی سخن اهل دل مگو که خطاست

سخن شناس نه‌ای دلبرا، خطا اینجاست

سرم به دنیی و عقبی فرو نمی‌آید

تبارک الله از این فتنه‌ها که در سر ماست

در اندرون من خسته‌دل ندانم کیست

که من خموشم و او در فغان و در غوغاست

دلم ز پرده برون شد کجایی ای مطرب

بنال، هان که از این پرده کار ما به نواست

مرا به کار جهان هرگز التفات نبود

رخ تو در نظر من چنین خوشش آراست

نخفته‌ام ز خیالی که می‌پزم شب‌هاست

خمار صدشبه دارم شراب‌خانه کجاست

چنین که صومعه آلوده شد ز خون دلم

گرم به باده بشویید حق به دست شماست

از آن به دیرِ مغانم عزیز می‌دارند

که آتشی که نمیرد، همیشه در دل ماست

چه ساز بود که بنواخت دوش آن مطرب

 که رفت عمر و دماغم هنوز پُر ز هواست

ندای عشق تو دوشم در اندرون دادند

فضای سینۀ حافظ هنوز پر ز صداست

حمایت مالی از هنر حافظ

حمایت برای ساکنان خارج از ایران

توییتر هنر حافظ

اینستاگرام هنر حافظ