در پادکست قبلی به اهمیت نقش پروبیوتیک ها در حفظ میکروبیوم دستگاه گوارش دام پرداختیم و همچنین به اهمیت استفاده از پروبیوتیک در زمان تغذیه شیر بیمارستانی اشاره کردیم. همچنین به اهمیت استفاده از چندین سویه باکتریایی بطور همزمان به عنوان پروبیوتیک توجه شد. در این پادکست به اهمیت استفاده از پروبیوتیک در زمان شیرگیری و همچنین استفاده از پروبیوتیک ها در مبارزه با عوامل بیماری زا می پردازیم.

پروبیوتیک ها به عنوان میکروارگانیسم های زنده تعریف می شوند، که در صورت مصرف کافی، مزیت سلامتی برای میزبان ایجاد می کنند. در سال های اخیر تحقیقات زیادی در مورد فواید بالقوه پروبیوتیک ها در سلامتی انسان انجام شده است. تقریبا 10 هزار مقاله از سال 2008 در مورد این موضوع فقط در انسان منتشر شده است، علاوه بر مقالاتی که در مورد استفاده از پروبیوتیک در سایر گونه های جانوری منتشر شده است. هدف اصلی پروبیوتیک ها افزایش سلامت روده از طریق تشویق به تولید میکروبیوم سالم، جلوگیری از اشغال روده توسط پاتوژن ها، افزایش ظرفیت هضم، کاهش pH و تولید متابولیت ها است. این اثرات منجر به بهبود دفاعی مخاط و ایمنی می شود.

در حال حاضر با توجه به مشکلات زیادی که در صنعت دامپروری در کل جهان وجود دارد، به نظر می رسد که استفاده از سیستم های هوشمند از جمله مواردی است که می تواند به بهبود سود دامدار کمک کند. از سوی دیگر کمبود نیروی انسانی در صنعت دامپروری استفاده از این تکنولوژی های خودکار را الزامی می کند. سیستم های هوشند نظارت دقیق می تواند متغیرهای مختلفی مانند شاخص های رفتاری، تولیدی، وزن بدن و دمای شکمبه را بطور همزان اندازه گیری کند و تغییرات انها را از سطح نرمال به دامدار گزارش کند که باعث تشخیص سریع تر بیماری می گردد.

مصرف استارتر عامل بسیار مهمی در مرحله شیرخوارگی گوساله ها است. استارتر نه تنها مواد مغذی ضروری برای رشد را تأمین می کند، بلکه رشد شکمبه و پاپیلای شکمبه را نیز تحریک می کند. برای ارزیابی این موضوع، اثرات دو نوع استراتژی تغذیه ای در رشد اپیتلیوم شکمبه گوساله های هلشتاین در طی 6 هفته اول زندگی ارزیابی گردید. در این ازمایش یک گروه منحصرا با جایگزین شیر حاوی 22% پروتئین و 21.5% چربی تغذیه شدند و گروه دیگر همان جایگزین شیر را همراه با یک استارتر بافت دار حاوی 25.5% پروتئین تغذیه کرد. هر دو جیره انرژی و پروتئین یکسانی را تأمین می كردند. برای حفظ سطح یکسان انرژی و پروتئین، محققان جیره را با استارتر به صورت هفتگی تنظیم کردند و سهم جایگزین شیر را کاهش دادند.

حذف یک عمل مدیریتی اجتناب ناپذیر در هر گله های شیری است و بسته به قیمت گاوهای حذفی می تواند 5 تا 15 درصد از درآمد ناخالص گله باشد. حذف گاوهای شیری و جایگزینی آنها با تلیسه ها برای به حداکثر رساندن سود گله ضروری است. حذف می تواند اختیاری باشد، دامپرور انتخاب کند که چه زمانی گاوی خاص از گله حذف شود یا اجباری. کاهش حذف اجباری مهم است تا بتوان تصمیم گرفت چه موقع و کدام گاوها باید حذف شوند. در این پادکست استراتژی های حذف در یک گله شیری بررسی می شود.

آبستن کردن گاوها سود اقتصادی زیادی شامل دوره شیردهی دیگر و تولید تلیسه های بیشتر دارد. علاوه بر این، سود حتی شامل کاهش نرخ تلقیح، هزینه خوراک گاوهای خشک و سایر هزینه های اضافی مرتبط با عملکرد تولیدمثلی پایین نیز می شود.

تامین فیبر کافی برای نشخوارکنندگان به منظور حفظ سلامت شکمبه، چربی شیر، و عملکرد دام ضروری است. دو منبع اصلی علوفه در کل دنیا شامل یونجه و سیلوی ذرت می باشد، بطوریکه این منابع علوفه ای بسیار خوش خوراک بوده و قابلیت هضم بالایی دارند. همچنین کاه گندم و جو به عنوان پسماند تولید گندم و جو در تغذیه نشخوارکنندگان استفاده می¬شوند. ولیکن تحت شرایط خاصی مانند کمبود آب، تامین این منابع علوفه ای سخت می¬شود و دامدارها برای تامین فیبر کافی در تغذیه دام¬های خود دچار مشکل می¬شوند. همچنین کمبود، باعث افزایش قیمت این اقلام خوراکی و افزایش هزینه دامدار می¬شود. در این شرایط، استفاده از پسماندهای کشاورزی و کارخانجات که بتوانند تا حدی جایگزین منابع علوفه ای شوند هم باعث کاهش قیمت جیره و هم باعث تامین فیبر کافی برای دام می¬شود.

تولید چربی بر قیمت شیر فروشی از گاوداری بدون توجه به کارخانه خریدار تأثیر می گذارد. دو مولفه درصد چربی و همچنین میزان تولید شیر، تولید چربی شیر را تعیین می کنند. با افزایش درصد چربی با حجم ثابت شیر، تولید چربی افزایش می یابد که باعث افزایش قیمت پرداختی برای شیر می شود. با وجود سیستم های پرداخت شیر، به حداکثر رساندن درصد چربی یکی از راه های افزایش درآمد گاودار است. قطعه دیگر این معما این است که با به حداکثر رساندن کارایی تولید چربی، کارایی پروتئین شیر نیز به حداکثر می رسد و در نتیجه درآمد بیشتری ایجاد می کند. از طریق درک بهتر عواملی که بر تولید چربی شیر تأثیر می گذارند، بهتر می توان پیش بینی کرد که چگونه شیوه های اصلاح مدیریت و تغذیه می توانند بر درصد و تولید چربی شیر و در نهایت قیمت پرداخت شیر تأثیر بگذارند.

بخش های مختلف کربوهیدرات و متابولیسم آنها باید به دقت تنظیم و در جیره گاوهای شیرده کنترل شود. تغذیه قند اضافی، صرف نظر از منبع، بین 2 تا 5 درصد ماده خشک ممکن است منجر به بهبود کارایی خوراک و عملکرد دام شود. هزینه افزودن قند به جیره غذایی باید کنترل شود، با توجه به اینکه ممکن است هزینه انرژی حاصل از قند بیشتر از منابع نشاسته ای باشد، اما واکنش حیوانات ممکن است هزینه های اضافی را جبران کند. بنابراین، هنگام افزودن چنین موادی، درآمد بیشتر از هزینه خوراک را کنترل کنید تا هم درآمد و هم هزینه در نظر گرفته شود.

التهاب عمومی مسئله مهمی است که دامداران باید هنگام مدیریت گاوهای شیری خصوصا در دوره انتقال به آن رسیدگی کنند. گاوهای شیری در دوره انتقال بلافاصله پس از زایش با تقاضای بالای مواد مغذی روبرو می شوند، و معمولا دچار تعادل منفی انرژی می شوند. این می تواند باعث شود گاوها از نظر تولید شیر، نمره بدنی و فشار بیماری های متابولیک مانند کتوز تحت بالینی، با یک چالش اساسی در سلامتی مواجه شوند.