در روزهای گذشته و پس از سقوط حکومت اسد، شش روستای جنوبی سوریه هم‌مرز با اسرائیل خواستار پیوستنشان به این کشور شدند. 
این روستاها ساکنان دروزی دارند. فرقه‌ای مذهبی که در منطقه شام، جمعیتی از آن‌ها در سوریه، لبنان، اسرائیل و اردن زندگی می‌کنند. 
همچنین، جوامع نسبتا قدرتمندی از دروزی‌ها در کشورهای حوزه خلیج فارس، کانادا، ایالات متحده، اروپا، استرالیا، آمریکای لاتین و غرب آفریقا وجود دارند. 
جمعیت آن‌ها در سراسر جهان بیش از یک و نیم میلیون نفر است. زبان اصلی آن‌ها عربی است و بیشتر دروزی‌ها خود را عرب می‌دانند. با این حال، دروزی‌ها خود را مسلمان نمی‌دانند، اگرچه بسیاری از آداب و رسوم آن‌ها مشابه اسلام است.
قرن یازدهم میلادی، سفر یک واعظ اسماعیلی از خراسان به مصر، سرآغاز ظهور فرقه‌ای شد که امروز آنها را دروزی می‌نامیم.
 
این فرقه به دلیل ماهیت بدعت‌آمیز خود عموما سلوکی پنهان و در پرده دارد. به شکل کلی دروزی‌ها شاخه‌ای از اسلام شیعه اسماعیلی هستند، اما خود را مسلمان نمی‌دانند. 
باور آن‌ها ترکیبی از شیعه، فلسفه یونان باستان و هندوئیسم است. اعتقاد آن‌ها به تناسخ و گردش ارواح از یونان باستان و هندوئیسم اقتباس شده است که به دین آن‌ها جنبه‌ای عرفانی می‌بخشد. یکی دیگر از القاب دروزی‌ها «موحد» است که به معنای باور به خدای یکتا است.
در قرن یازدهم، در پناه حکومت فاطمیون در قاهره، دروزی‌ها فرصتی یافت تا به عنوان یک فرقه مشروع ظهور کند. این دوره کوتاهی بود که طی آن، خلیفه فاطمی «الحاکم بأمرالله» آزادی مذهبی را اعلام کرد.