Voor een volle zaal in het Betty Asfalt Complex in Amsterdam worden achtereenvolgens Wierd Duk, Maaike van Charante, Coen de Jong en Roderick Veelo geïnterviewd.

De flitsende ‘Betty Estafette’ leidde tot vier boeiende gesprekken.

WIERD DUK vertelt over hoe hij in de avant-garde van Rusland belandde, lang in Duitsland werkte en tot zijn verbazing merkt dat er op de Nederlandse tv nauwelijks debat is. ‘Als je hier in een talkshow zit krijg je drie slecht geïnformeerden tegenover je, die rondlopen met het idee dat ze het morele gelijk aan hun zijde hebben.’

MAAIKE VAN CHARANTE vertelt over de Haagse Schilderswijk waar ze werd geboren en waar ze als jonggehuwde terugkeerde om te merken dat haar buren verbitterde vreemden in hun eigen wijk waren geworden. Hen was niets gevraagd. ‘Er was niet met ze overlegd. Er was niet eens over ze nagedacht.’

COEN DE JONG zegt dat hij in zijn boek ‘Wokeland’ weliswaar constateert dat de weerstand tegen de oprukkende woke-beweging toeneemt, maar dat die ‘nog wel een decenniumpje’ aan zal houden. Want, zegt De Jong: een klein clubje kan veel invloed uitoefenen als ze steun hebben van invloedrijken terwijl de oppositie weinig invloed heeft.

RODERICK VEELO ergert zich aan het plakken van etiketten (zoals ‘rechts’ en ‘populistisch’) op deskundigen en journalisten met het doel hen buitenspel te zetten. Hij noemt dat ‘stickeren’. Ook hij keert zich tegen de woke-beweging in politiek, cultuur en media: ‘Het ergste is het onverdraagzame, dat je anderen jouw moraal oplegt.’