ତୁମଗାଁ: ଜହ୍ନରାତି (୨)

“ତୁମଗାଁ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ କବିତା”- ଶ୍ରୀ ମନୋଜ ଦାସ

ତୁମଗାଁ: ଜହ୍ନରାତି (୧)

“ତୁମଗାଁ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ କବିତା”- ଶ୍ରୀ ମନୋଜ ଦାସ

ତୁମଗାଁ: ବର୍ଷା (୨)

“ତୁମଗାଁ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ କବିତା”- ଶ୍ରୀ ମନୋଜ ଦାସ

ତୁମଗାଁ: ବର୍ଷା (୧)

“ତୁମଗାଁ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ କବିତା”- ଶ୍ରୀ ମନୋଜ ଦାସ

ତୁମଗାଁ: ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତର ରଙ୍ଗ

“ତୁମଗାଁ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ କବିତା”- ଶ୍ରୀ ମନୋଜ ଦାସ

ତୁମଗାଁ : ସୂର୍ଯ୍ୟାବତରଣ

“ତୁମଗାଁ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ କବିତା”- ଶ୍ରୀ ମନୋଜ ଦାସ

ତୁମ ଗାଁ

“ତୁମଗାଁ ଓ ଅନ୍ୟାନ୍ୟ କବିତା”- ଶ୍ରୀ ମନୋଜ ଦାସ

x.....x

ହଠାତ୍‌ ଶର୍ମାଙ୍କ ମୁହଁ ଉଜ୍ଜ୍ବଳ ହୋଇ ଉଠିଲା ୤ ସେ କହିଲେ:

“ଗତଥର ଆବୁ ଯୋଗୁଁ ଭୋଟ୍ ପାଇଥିଲି - ଏଥର ଆବୁର ଏଇ ଅଲୌକିକ ତିରୋଭାବ ଯୋଗୁଁ ଭୋଟ୍ ପାଇବି । ବିଶ୍ଵର ବୃହତ୍ତମ ଆବୁ ଉପୁଜାଇଥିବା ଯୋଗୁଁ ଯିଏ କରିତ୍‌କର୍ମାରୂପେ ପରିଚିତ ହୋଇଥିଲା, ରାତାରାତି ଆବୁକୁ ଉଭାନ କରିପାରିବା ଯୋଗୁଁ ସେ କରିତ୍‌କର୍ମା ନ ହେବ କାହିଁକି ?”

“କିନ୍ତୁ ଆବୁ ଉଭେଇଯାଉଛି ଗୁରୁଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦରୁ !” ବୋଉ ମନେପକାଇଦେଲେ ।

“ଅନ୍ତତଃ ଗୁରୁଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ କିମିତି ମୋ ଉପରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛି, ସେତକ ଦେଖି ଲୋକେ ଚମତ୍କୃତ ହେବେ ନିଶ୍ଚୟ !” ଶର୍ମା ଆନନ୍ଦରେ କହିଲେ ।

“ବାପା ! ପୁଣି ସେ ଭୁଲ କରନା । ଗୁରୁଙ୍କ ଆଶୀର୍ବାଦ ତୋତେ ଆବୁମୁକ୍ତ କରିବା ପାଇଁ । ସେ ଆବୁମୁକ୍ତି ବ୍ୟାପାରକୁ ଜାହିରି କରି, ବିକ୍ରି କରି ସେଥି ଲାଭ ଉଠାଇବା ପାଇଁ ତାହା ଉଦ୍ଦିଷ୍ଟ ନୁହେଁ । ତୋର ଏଇ ଆବୁମୁକ୍ତି ଭିତରେ ମୁଁ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖୁଛି ସାରା ଜଗତ ହୁଏତ ଦିନେ ଆବୁତାନ୍ତ୍ରିକ ରାଜନୀତି ତଥା ଆବୃତାନ୍ତ୍ରିକ ବ୍ୟବସାୟ କବଳରୁ ମୁକ୍ତ ହେବ । ମୋତେ ଏଇ ସ୍ଵପ୍ନ ଦେଖିବାକୁ ଦେ ବାପା ୤ ”

x.....x

-“ଆବୁ ପୁରୁଷ”(୧୦)- ଶ୍ରୀ ମନୋଜ ଦାସ

x......x

‘ଦେଶର ଗୌରବ ସ୍ଵାଗତମ୍’ ଲେଖାଥିବା ଏକ ଫେଷ୍ଟୁନ୍ ସଜ୍ଜିତ ଖୋଲା ଜିପ୍‌ରେ ରୂପ୍‌ଲାଲଙ୍କ ପାଖରେ ବସି ସହର ଭିତରକୁ ଚାଲିଲେ ଶର୍ମା । ସହକର୍ମୀ- କମିଣୀମାନେ କୋମ୍ପାନୀର ଅନ୍ୟ ଗାଡ଼ିମାନଙ୍କରେ ଭର୍ତ୍ତି ହୋଇ ତାଙ୍କୁ ଅନୁଧାବନ କଲେ । ତାଙ୍କ ସମ୍ମାନାର୍ଥେ କୋମ୍ପାନୀ କାର୍ଯ୍ୟାଳୟରେ ହୋଇଥିଲା ବିରାଟ ଭୋଜିର ଆୟୋଜନ ।

ଶର୍ମା ପ୍ରୀତ ହେଲେ । ମନେହୁଏ ଅବଶେଷରେ ଦେଶବାସୀଏଁ ତାଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିବାକୁ ଆରମ୍ଭ କରିଛନ୍ତି ।

ଭୋଜି ପରେ ରୂପ୍‌ଲାଲ ନିଜ କାର୍‌ରେ ବସାଇ ଶର୍ମାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ବସାରେ ଛାଡ଼ିବାକୁ ନେଇଗଲା ବେଳେ ପଥ ମଧ୍ୟରେ ନିଜ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ବ୍ୟକ୍ତ କଲେ :

‘‘ମିଷ୍ଟର ଶର୍ମା, ଆଉ ମାସ କେତେଟା ପରେ ଏଠାରେ ଉପନିର୍ବାଚନ ।”

-“ଓ8 !”

-“ମୁଁ ଛିଡ଼ା ହୋଇଛି ।”

-“ଆଚ୍ଛା!”

-“ମିଷ୍ଟର ଶର୍ମା! ମୋ ବିପକ୍ଷରେ ଅଛି ଜଣେ ପ୍ରବଳ ପ୍ରତିଦ୍ବନ୍ଦୀ ୤ ସେ ନିଜକୁ ପ୍ରଗତିଶୀଳ ବୋଲି କହୁଛି ଓ ମୋତେ କହୁଛି ପ୍ରତିକ୍ରିୟାଶୀଳ ୤”

-“ଓ8 !”

-‘‘ଆପଣ ହିଁ ମୋତେ ରକ୍ଷା କରିବେ ।”

-“କିପରି ?”

-“ମୋ ସପକ୍ଷରେ ପ୍ରଚାର କରିବେ ଲାଗିପଡ଼ି । ଆପଣ ସମ୍ପ୍ରତି ଅର୍ଜନ କରିଥିବା ଖ୍ୟାତି ହେତୁ ଆପଣଙ୍କ କଥାର ପ୍ରଭାବ ହେବ ବ୍ୟାପକ ।”

ଆକସ୍ମିକ ଭାବରେ ଶର୍ମା କୁଦ୍ଧ ହୋଇଉଠିଲେ । ଏଥିପାଇଁ ତେବେ ରୂପ୍‌ଲାଲ୍ ଏତେ ସମ୍ବର୍ଦ୍ଧନା ଆୟୋଜନ କରିଥିଲା ? ତାଙ୍କ ଆବୁକୁ ବ୍ୟବହାର କରି ହାୟେନା ଜିତିବାକୁ ଚାହୁଁଥିଲା, ବର୍ତ୍ତମାନ ଚାହୁଁଛି ରୂପ୍‌ଲାଲ୍‌ !

ସେଇ ମୁହୂର୍ତ୍ତରେ ଏକ ଅପ୍ରତ୍ୟାଶିତ ପ୍ରେରଣା ଅନୁଭବ କଲେ ଶର୍ମା ।

ଘରେ ପହଞ୍ଚି ବୋଉକୁ ପ୍ରଣାମ କରନ୍ତେ ବୋଉ ପୁଲକିତା ଦେଖାଯିବା ସଙ୍ଗେ ସଙ୍ଗେ ଦୀର୍ଘନିଃଶ୍ୱାସଟାଏ ପକାଇଲା । ରୂପ୍‌ଲାଲ୍ ବିଦାୟ ହେବା ପରେ ବୋଉ କହିଲା :

“ଆବୁଟିକୁ ଫେରାଇ ନେଇ ଆସିଲୁ ବାପା !”

“ବୋଉ, ବଡ଼ ଲକ୍ଷ୍ମୀବନ୍ତ ଆବୁ ଇଏ ! ବିଶ୍ୱବାସୀ ଏହାର ମହିମା ବୁଝୁଛନ୍ତି ଏକା ତୋତେ ଛାଡ଼ି । ମାସ କେଇଟା ଅପେକ୍ଷା କର ଓ ଦେଖ ।”

x.....x

-“ଆବୁ ପୁରୁଷ”(୯)- ଶ୍ରୀ ମନୋଜ ଦାସ

x......x

“ଭାରତବର୍ଷ ବହୁତ ଭଲ!”- ଜଣେ ଯୁବକ କହିଲେ ୤

“ଠିକ୍‌ । ଭାରତର ବସନ୍ତ ମୁଁ ଅଙ୍ଗେ ନିଭେଇଛି ହିମାଚଳ ପାଦଦେଶରେ – ଅପୂର୍ବ, ରୋମାଞ୍ଚକର !” ଜଣେ କହିଲେ ।

‘‘ଆମ ସହରରେ ଦି ବସନ୍ତରେ କୋକିଳ ଗୀତ ବୋଲନ୍ତି”- ଶର୍ମା କୋହ ସହ କହିଲେ । “ହାୟ, ଆମର ଏ ହତଭାଗା ମହାନଗରୀ ରେ ଗତ ଅର୍ଦ୍ଧଶତାବ୍ଦୀ ଭିତରେ କ୍ବଚିତ୍ ଚଢ଼େଇ ରାବିବେ । ବିମାନ ଆତଯାତରେ ବାଧା ଉପୁଜିଲା ବୋଲି ବିମାନବନ୍ଦର ଚତୁର୍ଦିଗସ୍ଥ ମାଇଲ ମାଇଲ ମୁଲକର ତରୁଲତାକୁ ନିର୍ବିହଙ୍ଗ କରିଦିଆଯାଇଛି ।”

“ଭାରତରେ ମୋ ବୋଉ ଅଛନ୍ତି । ସେମିତି ବୋଉ କାହାରି ନାହାନ୍ତି । ଶର୍ମୀଜୀଙ୍କ କ୍ରନ୍ଦନର ଆଉ ଏକ ପର୍ଯ୍ୟାୟ ଆରମ୍ଭ ହେଲା ।”

“ତାଙ୍କୁ ଆମ ନମସ୍କାର ଜଣାଇବେ । ଆଉ ଯଦି ଆମ ତରଫରୁ ଟିକିଏ କଷ୍ଟ କରି ତାଙ୍କ ପାଇଁ ଗୋଟା ଏ ଫ୍ରକ୍ କିଣିନେଇଯିବେ - ଆମର ସାମାନ୍ୟ ଉପହାର- ଆମେ ଆପଣଙ୍କ ପ୍ରତି କୃତଜ୍ଞ ରହିବୁଁ । ଭାରତୀୟ ବୋଉ ଜାତିର ତୁଳନା ନାହିଁ ।”

ଏଥର ତିନିଜଣଯାକ ଯୁବକ ନିଜ ନିଜ ଆଖି ପୋଛିଲେ ଓ ଶର୍ମାଜୀଙ୍କ ଆବୁରେ ହାତ ବୁଲାଇଦେଲେ ।

ପରବର୍ତ୍ତୀ ଅଧଘଣ୍ଟାଏ ଭିତରେ ସେମାନେ ଶର୍ମାଙ୍କୁ ଯଥାକ୍ରମେ ମଦ୍ୟପାନୀୟ, କଫି ଓ ଚାହା ଯାଚିଲେ; କିନ୍ତୁ ଶର୍ମା କେବଳ ଆଞ୍ଜୁଳାଏ ଟଫି ବ୍ୟତୀତ ଆଉ କିଛି ସ୍ପର୍ଶ କରିବାକୁ କାନ୍ଦୁ କାନ୍ଦୁ ନାସ୍ତି କଲେ ଓ ଯଥାଶୀଘ୍ର ବୋଉ ପାଖକୁ ଲେଉଟିଯିବାର ବାସନା ବାରମ୍ବାର ବ୍ୟକ୍ତକଲେ।

x.....x

-“ଆବୁ ପୁରୁଷ”(୮)- ଶ୍ରୀ ମନୋଜ ଦାସ