Մի անգամ դասախոսներիցս մեկն ասաց՝ եթե ուզում եք հասկանալ ինչպիսին է լինելու ապագայի թատրոնը, գնացեք ու դիտեք ուսանողների կուրսային կամ դիպլոմային աշխատանքները։ Երևի սա է պատճառը, որ վերջերս ավելի հաճախ եմ գնում դիտելու ուսանողական թատրոններում բեմադրված ներկայացումներ: Օրեր առաջ Երևանի տարածաշրջանային N1 քոլեջի ուսանողական թատրոնում տեղի ունեցավ Ռեժիսուրա բաժնի 3-րդ կուրսի ուսանող Արտյոմ Ավետիսյանի «Կապուտաչյա հայրենիք» ներկայացման պրեմիերան։ Իհարկե, ներկայացման գնալիս հաշվի էի առնում, որ պրոֆեսիոնալ թատրոն չէ և բեմում արհեստավարժ դերասաններ չեմ տեսնելու, բայց այն, ինչ դիտեցի ուսանողական բեմում, հաճելիորեն զարմացրեց ինձ։

Դե ինչ, այսօր կխոսեմ ուսանողական թատրոնի և «Կապուտաչյա հայրենիք» ներկայացման մասին, կպատմեմ՝ ինչու են ուսանողներն իրենց թատրոնն անվանում «Ուրիշ» թատրոն, ինչու ռեժիսորը որոշեց անդրադառնալ Չարենցին, որ կուրսի ուսանողներն էին բեմում, հետագայում որտեղ կարող եք դիտել ներկայացումը և ոչ միայն։

Համացանցի շնորհիվ անգամ արվեստն է հասանելի դարձել։ Կարող ես մեկ բաժակ թեյ կամ սուրճ վերցնել, միացնել համակարգիչդ ու որևէ ներկայացում դիտել։ Իհարկե, սա հրաշալի հնարավորություն է, եթե չես կարող ճամփորդել, այցելել տարբեր թատրոններ, բացահայտել նոր հորիզոններ. բայց սա ինձ համար չէ։ Կարծում եմ, ոչ միայն ինձ, այլև թատրոն սիրող ու այցելող շատ մարդանց համար չէ։ Այս դեպքում մեզ գալիս են օգնության միջազգային թատերական փառատոնները, որոնք ամեն տարի անցկացվում են Հայաստանում։ Այսօրվանից մեկնարկում է «Արմմոնո» ամենամյա միջազգային թատերական  փառատոնը, ինչը նշանակում է՝ թատերասերներիս համար իսկական տոնը սկսվում է։  

Դե ինչ, այս էպիզոդում կխոսեմ «Արմմոնո» թատերական փառատոնի մասին, կպատմեմ՝ ինչ ներկայացումներ կան այս տարի ծրագրում, որ երկրներից են մասնակիցները, ովքեր են առաջին անգամ մասնակցում փառատոնին և ոչ միայն։ 

Օրեր առաջ Համազգային թատրոնի փոքր բեմում տեղի ունեցավ Անուշ Ասլիբեկյանի «Մերսեդես» պիեսի թատերայնացված ընթերցանության առաջնախաղը։ Նման ձևաչափով շատ ներկայացումներ եմ դիտել, բայց սա տեսածներիցս լավագույն էր ու ամենատպավորիչը։ Իհարկե, դեռ չեմ հասկացել՝ որն էր գաղտնիքը,  բայց հաջորդ անգամ դիտելուց կարծում եմ կհասկանամ։ 

Դե ինչ, այս էպիզոդում կխոսեմ «Մերսեդես» ներկայացման մասին, կպատմեմ՝ ինչպես տեղի ունենցավ դրամատուրգ-ռեժիսոր համագործակցությունը, քանի անգամ է բեմադրվել պիեսը և ինչ ձևաչափով,  ովքեր են եղել դերակատարները, ովքեր են հիմա խաղում ներկայացման մեջ և ոչ միայն։

Գյուղում առավոտները սկսվում են թռչունների ձայնով, մեղմ քամով, պատուհանից ներս ընկնող արևի շողերով, ու ամենակարևորը, ռադիոթատրոնով։ Մանկությանս ամենասիրելի հիշողությունը ռադիոյից հնչող այդ ձայններ են։ Կարելի է ասել՝ այդ ժամանակ սկսեցի սիրել թատրոնի կախարդական աշխարհը՝ ոչինչ չես տեսնում, բայց ամեն ինչ զգում ու պատկերացնում ես։ Օրեր առաջ տեղի ունեցավ Նանոր Պետրոսյանի բեմադրությամբ «Հերակլեսը և Ավգյան ախոռները» ռադիոթատերգության առաջնախաղը։ Եթե դերակատարները չլինեին ու չստիպեին անթարթ աչքերով նայել, թե ինչ է

Այս էպիզոդում պատմում եմ Դրամատիկական թատրոնի և «Գանգստեր Մաք» ներկայացման մասին։ Ինչու ռեժիսոր Գրիգոր Խաչատրյանը որոշեց բեմադրել հենց այս գործը, ինչ էքսպերիմենտներ արեց, ովքեր են դերակատարները, արդյոք հեշտ էր դերասաններին փոլ դենս պարելը և ոչ միայն։

Թատրոնի այս էպիզոդում խոսելու եմ տարվա ամենասպասված թատերական իրադարձության մասին։

Հույզեր, արցունքներ, հիասթափություններ, երջանկություն, ափսոսանք, հետաքրքիր պատմություններ և չդադարող ծափեր. մարտի 27-ին Պարոնյանի

Այս էպիզոդում կխոսեմ Աբովյանի դրամատիկական թատրոնի և «Պոչատ աղվես» բեմադրության մասին, կպատմեմ՝ ինչ խնդիրներ ունի թատրոնն այսօր, ովքեր են ստեղծագործում այնտեղ, ինչ էքսպերիմենտալ ներկայացումներ ունեն խաղացանկում և ոչ միայն։ 

Օրեր առաջ Վանաձորի Հովհաննես Աբելյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոնում առաջնախաղ էր։ Երիտասարդ ռեժիսոր Ալյոնա Ջավուկցյանը ճապոնացի հեղինակ Բեցույակու Մինորուի «Հարյուր ենթավճար» ստեղծագործության հիման վրա բեմադրել է «Խոսիր ինձ հետ» ներկայացումը։

Դե ինչ,այս Էպիզոդում կխոսեմ Վանաձորի դրամատիկական թատրոնի և բեմադրության մասին, կպատմեմ՝ ինչպես դիպլոմային աշխատանքը դարձավ խաղացանկային ներկայացում, ինչու ռեժիսորը ընտրեց ճապոնական գրականություն, ինչ փոփոխությունների ենթարկեց ստեղծագործությունը, ովքեր են դերակատարները և ոչ միայն։

Օրեր առաջ Համազգային թատրոնում  «Խատուտիկի գինի» ներկայացման առաջնախաղ էր։ 

Դե ինչ, այսօր կխոսեմ «Խատուտիկի գինի» ներկայացման մասին, կպատմեմ՝ ինչու Նարինե Գրիգորյանը որոշեց բեմադրել հենց այս գործը, ինչ էքսպերիմենտներ է արել բեմադրության ընթացքում, ովքեր են դերակատարները, ինչպիսինն էին առաջին արձագանքները և ոչ միայն։

Մեկ տարի առաջ Երևանի Հրաչյա Ղափլանյանի անվան Դրամատիկական թատրոնում ռուս գրող Վլադիմիր Ժելեզնիկովը «Խրտվիլակ» վիպակի հիման վրա Գրիգոր Խաչատրյանը բեմադրվեց «Չուչել» ներկայացումը։ 

Դե ինչ, այս էպիզոդում պատմում եմ «Չուչել» ներկայացման մասին։ Ինչու ռեժիսորը որոշեց բեմադրել հենց այս գործը, ովքեր են դերակատարները, ինչ դժվարություններ են ունեցել, արդյոք դերասանները դեռահաս տարիքում ենթարկվել են բուլլինգի և ոչ միայն։