كَلَّا لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعًا بِالنَّاصِيَةِ (۱۵)

چنین نیست [که می‌پندارد]، چنانچه [از اعمال زشتش] بازنایستد، موی جلوی سرش را به قهر می‌گیریم [و به دوزخش می‌کشانیم] (۱۵)

نَاصِيَةٍ كَاذِبَةٍ خَاطِئَةٍ (۱۶)

آری موی جلوی سرِ دروغگوی خطاپیشه را (۱۶)

فَلْيَدْعُ نَادِيَهُ (۱۷)

[آن‌جاست که]

باید اهل محفلش را [به یاری] بخواند (١٧)

سَنَدْعُ الزَّبَانِيَةَ (۱۸)

ما [نیز] مأموران سرسختِ آتش را خواهیم خواند (١٨)

كَلَّا لَا تُطِعْهُ وَاسْجُدْ وَاقْتَرِبْ ۩ (۱۹)

چنین نیست [که بتواند برای نجات خود کاری کند] از او هرگز اطاعت مکن! و سجده بجای آر! و [به پروردگارت] تقرّب جوی‌! (١٩)

كَلَّا إِنَّ الْإِنْسَانَ لَيَطْغَىٰ (۶)

چنین نیست [که همۀ انسان‌ها اهل سپاس نسبت به علم و قلم و نعمت هنر نوشتن باشند،] بلکه انسان طغیانگر است (۶)

أَنْ رَآهُ اسْتَغْنَىٰ (۷)

برای این‌که [با تکیه بر خیالات واهی،] خود را [از الطاف خداوند] بی‌نیاز پنداشت (٧)

إِنَّ إِلَىٰ رَبِّكَ الرُّجْعَىٰ (۸)

مسلّماً بازگشت [همه] فقط به‌سوی پروردگار توست (٨)

أَرَأَيْتَ الَّذِي يَنْهَىٰ (۹)

مرا خبر ده آن کس که بازمی‌دارد (٩)

عَبْدًا إِذَا صَلَّىٰ (۱۰)

بنده‌ای را چون نماز می‌خواند، [آیا سزاوارِ کیفر نیست؟] (١٠)

أَرَأَيْتَ إِنْ كَانَ عَلَى الْهُدَىٰ (۱۱)

مرا خبر ده گرچه [این بندۀ نمازگزار] بر هدایت باشد (١١)

أَوْ أَمَرَ بِالتَّقْوَىٰ (۱۲)

یا به اطاعت از خداوند و پرهیز از محرّماتش فرمان دهد (١٢)

أَرَأَيْتَ إِنْ كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (۱۳)

مرا خبر ده چنانچه [آن بازدارنده حقایق را] اِنکار کند، و [از فرمان حق] روی برتابد، [آیا درخور مجازاتِ کوبنده نیست؟] (١٣)

أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَىٰ (۱۴)

آیا ندانسته که مسلّماً خداوند [همۀ کارهایش را] می‌بیند؟ (۱۴)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّكَ الَّذِي خَلَقَ (۱)

بخوان به نام پروردگارت! که [جهان و موجوداتش را] آفرید (١)

خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ عَلَقٍ (۲)

انسان را از خون بسته به وجود آورد (٢)

اقْرَأْ وَرَبُّكَ الْأَكْرَمُ (۳)

بخوان! درحالی‌که پروردگارت کریم‌ترینِ [کریمان] است (٣)

الَّذِي عَلَّمَ بِالْقَلَمِ (۴)

همان‌که به‌وسیلۀ قلم، نوشتن آموخت (۴)

عَلَّمَ الْإِنْسَانَ مَا لَمْ يَعْلَمْ (۵)

[و]

به انسان آنچه را که نمی‌دانست تعلیم داد (۵)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

وَالتِّينِ وَالزَّيْتُونِ (۱)

سوگند به انجیر و زیتون! (١)

وَطُورِ سِينِينَ (۲)

سوگند به طور سینا! (٢)

وَهَٰذَا الْبَلَدِ الْأَمِينِ (۳)

سوگند به [مکّه] این شهر امن! (٣)

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِي أَحْسَنِ تَقْوِيمٍ (۴)

که ما انسان را در نیکوترین نظم و اعتدال آفریدیم (۴)

ثُمَّ رَدَدْنَاهُ أَسْفَلَ سَافِلِينَ (۵)

سپس او را [به سبب گناهانش و پافشاری بر آن‌ها] به پَست‌ترین پَست‌ها بازگرداندیم (۵)

إِلَّا الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ أَجْرٌ غَيْرُ مَمْنُونٍ (۶)

به جز مؤمنانی که کارهای شایسته انجام داده‌اند که آنان را پاداشی پایان‌ناپذیر و بی‌منّت است (۶)

فَمَا يُكَذِّبُكَ بَعْدُ بِالدِّينِ (۷)

پس [ای انسان!] چه چیز تو را [بعد از دلایل روشنگر] به اِنکار دین و روز جزا وادار می‌کند؟! (٧)

أَلَيْسَ اللَّهُ بِأَحْكَمِ الْحَاكِمِينَ (۸)

آیا خداوند [در داوری] بهترین داوران نیست؟ (٨)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

أَلَمْ نَشْرَحْ لَكَ صَدْرَكَ (۱)

[!ای پیامبر]

آیا سینه‌ات را [برای تحمّل وحی، و هرگونه حادثه‌ای در برابر ابلاغ آن] گشایش ندادیم؟ (١)

وَوَضَعْنَا عَنْكَ وِزْرَكَ (۲)

و بارِ گرانت را [که در ابتدای رسالتت برعهده‌ات بود] فرو ننهادیم؟ (٢)

الَّذِي أَنْقَضَ ظَهْرَكَ (۳)

همان [باری] که [برایت سخت بود و] پشتت را شکست (٣)

وَرَفَعْنَا لَكَ ذِكْرَكَ (۴)

و آوازه‌ات را بلند نکردیم؟ (۴)

فَإِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (۵)

پس به‌راستی با هر دشواری آسانی است (۵)

إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْرًا (۶)

آری بی‌شک با هر دشواری آسانی است (۶)

فَإِذَا فَرَغْتَ فَانْصَبْ (۷)

هنگامی که [از تکالیف سنگین] فراغت و آسایشی دست داد باز خود را [به تکالیف و مسئولیت ها] وادار‌! (٧)

وَإِلَىٰ رَبِّكَ فَارْغَبْ (۸)

و مشتاقانه به‌سوی پروردگارت توجّه کن! (٨)

أَلَمْ يَجِدْكَ يَتِيمًا فَآوَىٰ (۶)

آیا یتیمت نیافت، پس [تو را] پناه داد؟ (۶)

وَوَجَدَكَ ضَالًّا فَهَدَىٰ (۷)

و تو را گم‌گشته یافت پس [تو را] راهنمایی کرد؟ (٧)

وَوَجَدَكَ عَائِلًا فَأَغْنَىٰ (۸)

و [از مال دنیا] تنگدستت دید، و [تو را] بی‌نیاز کرد؟ (٨)

فَأَمَّا الْيَتِيمَ فَلَا تَقْهَرْ (۹)

پس بر یتیم سلطه مَجوی! [که به حِقارت و خواری دچار شود] (٩)

وَأَمَّا السَّائِلَ فَلَا تَنْهَرْ (۱۰)

و گدای درخواست‌کننده را با خشونت از خود مَران! (١٠)

وَأَمَّا بِنِعْمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثْ (۱۱)

و نعمت‌های پروردگارت را [برای خانواده‌ات و مردم] بازگو کن! (١١)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

وَالضُّحَىٰ (۱)

[!ای پیامبر]

سوگند به ابتدای روز! (١)

وَاللَّيْلِ إِذَا سَجَىٰ (۲)

و به شب! آن‌گاه که آرام گیرد (٢)

مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ (۳)

که پروردگارت تو را وانگذاشته، و [بر تو] خشم نگرفته (٣)

وَلَلْآخِرَةُ خَيْرٌ لَكَ مِنَ الْأُولَىٰ (۴)

بی‌تردید آخرت برایت از دنیا بهتر است (۴)

وَلَسَوْفَ يُعْطِيكَ رَبُّكَ فَتَرْضَىٰ (۵)

به‌زودی پروردگارت [به اندازه‌ای] عطایت می‌کند تا خشنود شوی (۵)

إِنَّ عَلَيْنَا لَلْهُدَىٰ (۱۲)

همانا هدایتگری [در مورد خیر و شرّ، و فرجام هر دو] فقط بر عهدۀ ماست (١٢)

وَإِنَّ لَنَا لَلْآخِرَةَ وَالْأُولَىٰ (۱۳)

و هرآینه دنیا و آخرت [نیز] در سیطرۀ مالکیت ما می‌باشد (١٣)

فَأَنْذَرْتُكُمْ نَارًا تَلَظَّىٰ (۱۴)

در نتیجه شما را از آتشی که زبانه می‌کشد هشدار می‌دهم (۱۴)

لَا يَصْلَاهَا إِلَّا الْأَشْقَى (۱۵)

که جز بدبخت‌ترین [مردم] در آن نمی‌سوزند (۱۵)

الَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ (۱۶)

همان‌که [حقایق را] اِنکار کرد، و [از آن‌ها] روی برتافت (۱۶)

وَسَيُجَنَّبُهَا الْأَتْقَى (۱۷)

یقیناً به‌زودی پرهیزکارترین [مردم] را از آن دور می‌دارند (١٧)

الَّذِي يُؤْتِي مَالَهُ يَتَزَكَّىٰ (۱۸)

آن‌که از ثروتش انفاق می‌کند، و خواهان پاکی [و رشد نفْس] است (١٨)

وَمَا لِأَحَدٍ عِنْدَهُ مِنْ نِعْمَةٍ تُجْزَىٰ (۱۹)

برای هیچ‌کس نزد او هیچ‌گونه نعمتی که مورد پاداش قرار گیرد نیست (١٩)

إِلَّا ابْتِغَاءَ وَجْهِ رَبِّهِ الْأَعْلَىٰ (۲۰)

[تقواپیشۀ مخلص]

جز برای به‌دست‌آوردنِ خشنودی پروردگارِ بلندمرتبه‌اش [اِنفاق نمی‌کند] (٢٠)

وَلَسَوْفَ يَرْضَىٰ (۲۱)

او در آینده [با به‌دست‌آوردنِ رحمت و پاداشِ بی‌نهایتِ خداوند] همواره خشنود خواهد بود‌ (٢١)

فَأَمَّا مَنْ أَعْطَىٰ وَاتَّقَىٰ (۵)

اما کسی که [از ثروتش در راه خدا] بخشش کرد، و خود را [از ثروت‌اندوزی و بُخل] نگه داشت (۵)

وَصَدَّقَ بِالْحُسْنَىٰ (۶)

و نیکوترین [پاداشِ حق] را باور کرد (۶)

فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْيُسْرَىٰ (۷)

پس او را برای [حرکت در] آسان‌ترین راه [که صراط مستقیم است] آماده می‌کنیم (٧)

وَأَمَّا مَنْ بَخِلَ وَاسْتَغْنَىٰ (۸)

اما کسی که [از هزینه‌کردنِ ثروت] بُخل ورزید، و [نسبت به نیکوترین پاداشِ حق] احساس بی‌نیازی کرد (٨)

وَكَذَّبَ بِالْحُسْنَىٰ (۹)

و بلکه نیکوترین [پاداش] را اِنکار کرد (٩)

فَسَنُيَسِّرُهُ لِلْعُسْرَىٰ (۱۰)

پس او را برای راهی سخت [که مسیر دوزخ است] آماده می‌سازیم (١٠)

وَمَا يُغْنِي عَنْهُ مَالُهُ إِذَا تَرَدَّىٰ (۱۱)

و چون در [چاهِ سقوط] و هلاکت اُفتد ثروتش چیزی [از عذاب] را از او برطرف نمی‌کند (١١)

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

وَاللَّيْلِ إِذَا يَغْشَىٰ (۱)

سوگند به شب! آن‌گاه که [تاریکی‌اش] می‌پوشاند (١)

وَالنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ (۲)

و به روز! هنگامی که جلوه‌گر می‌شود (٢)

وَمَا خَلَقَ الذَّكَرَ وَالْأُنْثَىٰ (۳)

و به آن که [جنس] نر و ماده را آفرید! (٣)

إِنَّ سَعْيَكُمْ لَشَتَّىٰ (۴)

که تلاشتان گوناگون است (۴)