Szkoda, że w czułych i marzycielskich latach 70. tak słabo przebił się ten szkocki duet ze swoimi zaskakująco perfekcyjnymi balladami. Klasyka popu z melodią i aranżem, jakich się już nie tworzy. Brzmi świeżo ale z winylu lepiej.

Saks Jimmy'ego Jewella.

Wokalistka niemieckiej Propagandy, Claudia Brücken, ma urodę wampa z kina niemego i rzadką, intrygującą barwę.

Śpiewa o tym, jak niepotrzebne rzeczy okaleczają i jak (cios za ciosem) niszczą związek, który mniej lub bardziej zawsze jest pojedynkiem. Tymi ciosami mogą być zawiść, chciwość czy rozczarowanie. Przyjmujemy pierwszy cios i ból za pewnik, nie zdając sobie sprawy, że to właśnie sprawi, że drugi raz już będzie boleć bardziej, aż w końcu rzuci na kolana.

Nagranie pochodzi z ich debiutanckiego LP "Secret Wish" (1985) Za perkusją wyjątkowo Stewart Copeland z The Police.

Nagranie z debiutanckiegom albumu sympatycznej Dido otworzyło jej karierę zdobywając kilka list. Napisała tekst o czasach swojej depresji, gdy straciła dom (pokazuje to teledysk o eksmisji). Wzruszająca ballada okazała się jednym z największych przebojów 1999 roku.

Powstało wiele wtórnych wersji i remiksów, choćby Eminema, samplującego pierwszą zwrotkę w swym nagraniu "Stan". House'owy duet Deep Dish zdobył nawet Grammy za remiks w 2002 roku. Tu słyszymy miks Sandstorma - producenta z Holandii.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Jest wiele coverów tej prostej ballady Neila Younga (1972), ale jakoś żaden nie umywa się do oryginału. W sześć lat później wersja niemieckiego Boney M. trafiła do dyskotek.

Wśród najczęściej granych piosenek przez kanadyjskie radio CBC "Heart of Gold" zajmuje historycznie miejsce trzecie.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Pinkfloydowski klasyk w wykonaniu uczniów greckiej szkoły muzycznej Musicfor Korydallos z Aten. Młodziutkie dziewczyny śpiewające o nieżyjącym współtwórcy Pink Floyd - jakim był Syd Barrett z pokolenia ich rodziców - utwierdzają przekonanie, że w rock and rollu wszystko jest możliwe. Tylko minutka wokalu na 13 minut akcji ale warto ich zobaczyć w tej akcji. Tutaj: https://www.youtube.com/watch?v=CA6_PQswOZE

(Z pomocą Wioletty Bar)

W epoce politycznej poprawności rzadko można usłyszeć tę piosenkę Johna Lennona w mainstreamowym radiu, bo dyskwalifikuje ją niby bardzo niepoprawny tytuł. Ma za to bardzo poprawny tekst, mocno upominający się o prawa kobiet. I tylko dzięki temu nie przepadła na śmietniku historii…

Śpiewa Cássia Eller, zmarła w 2001 roku w wieku 39 lat nieźle zapowiadająca się artystka z Brazylii, próbująca swatać tradycyjną muzykę brazylijską z rockiem.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Gorzka piosenka antywojenna, której tekst Costello napisał podczas krótkiego i bezsensownego konfliktu zbrojnego o Falklandy i uważa za swój najlepszy. Bolesne spojrzenie na brzydkie realia wojny i ekonomii. Komentarz pełen ironii, z alegorią podupadającej brytyjskiej gospodarki, którą miała podnieść sfabrykowana wojna, odwracając uwagę opinii publicznej.

Costello opowiada historię miasta stoczniowego, które marzy o wzroście gospodarczym dzięki budowie okrętów wojennych, podczas gdy jego młodzi mieszkańcy będą ginąć na tych samych okrętach. Tekst powstał na początku krótkiej wojny, na chwilę przed tym, gdy doszło do torpedowania i zatapiania statków po obu stronach. Punktem zwrotnym było zatonięcie krążownika "General Belgrano" 2 maja 1982 roku, w którym zginęło ponad 320 argentyńskich marynarzy. Tabloid "Sun" zhańbił się wtedy niesławnym nagłówkiem "Gotcha".

Aranżacja smyczkowa Davida Bedforda, oszałamiające solo na trąbce Cheta Bakera.

Flirt w krystalicznej postaci w wykonaniu trzech dziewczyn z Anglii. Główny singiel z ich czwartego albumu "Taller in More Ways" (2005), zainspirowany zauroczeniem, jakie członkini tej grupa przeżyła pod wpływem jakiegoś innego artysty.

Jedno z najlepszych electropopowych nagrań roku 2000, numer 1 w wielu krajach Europy i na Antypodach.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Cały Bacharach! Utwór będący definicją swego stwórcy. Bacharach ujawnił w swojej autobiografii z 2014 roku, że to jeden z najtrudniejszych tekstów, jakie kiedykolwiek napisał jego tekściarz Hal David, mimo że jest zwodniczo prościutki.

Zwiewna melodia oparta na rytmie walca powstała już w 1962 roku, ale Davidowi zajęło kolejne 2 lata, aby wreszcie wymyślić do niej tekst, będący prośbą do Boga. Sukces całkowicie zaskoczył autorów, ponieważ byli świadomi, że podteksty Davida wywołują często kontrowersje u Amerykanów podzielonych wówczas wojną w Wietnamie.

Etatowa pieśniarka Bacharacha czyli Dionne Warwick odrzuciła piosenkę, jako „zbyt kaznodziejską”, czego później żałowała i wykonała jej wtórną wersję.

Wykonanie Jackie DeShannon przyniosło jej przełom w karierze.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Główny singiel z debiutanckiego albumu Carly Simon w 1971 roku z tekstem przyjaciela, Jacoba Brackmana. Trudno uwierzyć, że mężczyzna napisał te słowa, wyraźnie z kobiecego punktu widzenia.

Wytwórnia Elektra obawiała się, że utwór jest zbyt złożony emocjonalnie, jak na debiut, a na dodatek obejmuje takie sprawy jak nieudane małżeństwo rodziców, nieszczęśliwe związki przyjaciół, opór kobiety i jej ostateczną kapitulację przed zamążpójściem. Sukces piosenki sprawił, że Carly Simon znalazła się w centrum uwagi, a dzisiaj jest już klasykiem. Zdumiewające dopasowanie tekstu do melodii bez używania frazesów.

(Z pomocą Wioletty Bar)