Piosenka z ósmego albumu europejsko-amerykańskiej, rodzinnej grupy popowej Kelly Family (1994). Dziewięciorgu rodzeństwa towarzyszyli początkowo w występach rodzice, ale zmarli. Zmarła również druga żona Daniela Kelly (ojca) - Barbara. To jej poświęcona jest ta piosenka, napisana przez córkę Paddy Kelly. Dwoje z dzieci, którym akurat nadano imiona po rodzicach (Daniel i Barbara) również już nie żyją.

Oscarowa piosenka z filmu "Dirty Dancing" (1987), choć różnych nagród było więcej.

Początkowo ten miłosny duet przeznaczony był dla Donny Summer i Joe Esposito, ale Summer odrzuciła propozycję, ponieważ nie podobał jej się tytuł filmu. Nie przeczuwała, że film może stać się tak głośny. Wraz z jego premierą duet Warnes i Medleya stał się światowym hitem.

Płomienna ballada z imponującą harmonią obojga przemawiająca imieniu tych, dla których życie nie zawsze było sprawiedliwe i życzliwe. Ból serca pomieszany z rozpadem marzeń.

Dwa bożyszcza sceny i ekranu wygenerowały w filmie "A Star Is Born" (2018) jedną z najchętniej słuchanych piosenek tego stulecia. Scena jest prawdziwa - została nakręcona przed publicznością na żywo w Los Angeles, nagranie przeplatane jest hałasem publiczności i oklaskami.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Brytyjska wokalistka doświadczona w popowych coverach połakomiła się na bardziej rockowe brzmienia na płycie "Pearls II" (1982). Udało się w głównej mierze dzięki zatrudnieniu Gusa Dudgeona jako producenta Elton John, Chris Rea, David Bowie) i bardzo doświadczonych sidemanów, dla których każdy podróbka to formalność.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Klasyczna piosenka "przedświąteczna" stworzona oryginalnie w roku 1944, która wywołała feministyczny skandal w Kanadzie w 60 lat później.

Mężczyzna próbuje namówić kobietę, aby została z nim po randce. Kobieta jest niezdecydowana, ale za tym by została, przemawia fakt, iż (jak sugeruje tytuł) na zewnątrz jest zimno.

Kompozytor Frank Loesser dostał za nią Oscara, śpiewał ją Dean Martin i stu innych wykonawców, aż do naszych czasów... W 2009 tekst piosenki spotkał się z krytyką za rzekome implikacje: niesłabnącą męską presję i powtarzające się sugestie, które niektórym słuchaczom mogą sugerować molestowanie seksualne, a nawet gwałt na randce!

Idąc w ślady pewnej stacji radiowej w Cleveland, trzy kanadyjskie media: publiczne radio CBC, a także Rogers Media oraz Bell Media - zwariowały. Bohaterscy panowie czy panie w kilku stacjach uczyniły "bohaterski" ruch i wymazały tę piosenkę z radowych archiwów, jako bardzo niepoprawną. Poprawność polityczna czy tylko głupota? Rewizjonizm kulturowy czy może nadgorliwa cenzura? Taka decyzja jest najlepszym przykładem, że koniec świata się zbliża, a przynajmniej koniec tego świata, w którym mężczyzna zdobywał kobietę słowami.

Proszę sobie samemu wyrobić zdanie.

PS

Świat jednak nie do końca zwariował. W 2018 utwór ten dostał się do pierwszej dziesiątki amerykańskiego Billboardu i to jeszcze w pradawnej wersji Deana Martina. Ten sukces tak znikąd oznacza, że nie zatraciliśmy do końca zdrowego rozsądku.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Najsłynniejsze nagranie grupy Evanescence z debiutanckiego albumu "Fallen" (2003). Rozstaniowa piosenka o niemożliwości zupełnego rozstania. Majestatyczna ale delikatna ballada z lamentem Amy Lee nad jej osobistymi demonami. Wiele osób pewnie się z tym utożsami.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Główny singiel z debiutanckiego albumu "Fallen" (2003). Miks gotyckiego metalu z hard rockiem i alternatywą.

Według dysponującej eterycznym sopranem wokalistki Amy Lee treść wynika z wielu inspiracji, głównie z otwartości i budzenia się na rzeczy, których brakuje w życiu. Niektórzy interpretują go jako wezwanie do nowego życia w Chrystusie, co sprawiło, że utwór trafił też na chrześcijańskie listy przebojów, co wcale nie było intencją autorów.

Po dodaniu do ścieżki dźwiękowej filmu "Daredevil", piosenka stała się sukcesem komercyjnym (wielokrotna platyna) i zyskała przychylność krytyki. Kelefa Sanneh z "New York Timesa" napisał, że ​​"Bring Me to Life" „...unosi się jak motyl, żądli jak pszczoła, a potem uderza jak cegła”.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Śpiewanie Cohena przez kobietę to niebezpieczny pomysł ale nie bała się się go - jak widać - Emel Mathlouthi z Tunezji. Jeszcze bardziej niebezpieczne jest sięganie przez Arabkę po poezję stworzoną przez Żyda, ale Emel znana jest z prób łączenia odmiennych sobie światów. Jako studentka uprawiała heavy metal w Tunisie, a gdy władze zakazały jej piosenek przeniosła się na stałe do Paryża.

Jej akustyczny cover opowiada o historiach miłosnych czterech mężczyzn i tej samej kobiety, która wydaje się jednak być tylko metaforą pożądania.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Mieszkająca w Toronto córka imigrantów z Kolumbii śpiewa na swoim debiutanckim albumie o tym, jak nietrwała miłość zabija trwałą przyjaźń. Trudny debiut w pandemicznych czasach zauważono, spodobał się i recenzentom, i fanom. Niektórzy uznali album za jeden z ważniejszych w roku 2020. Wokalistkę uznano za wszechstronnie doskonałą. Będziemy często o niej słyszeć.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Chwytliwe nagranie z debiutanckiego albumu Keri Hilson (2009), z gościnnym udziałem raperów Ne-Yo i Kanye Westa. Każde miało jakiś wkład autorski. Okazało się przebojem światowym z udanym teledyskiem o pięknej i fotogenicznej Keri Hilson uwikłanej w miłosny trójkąt z byłym partnerem (Westem) i nowo odkrytą miłością (Ne-Yo). Tekst odwołuje się m. in. do Michaela Jacksona i jego piosenki "Bad" oraz do oskarżeń o przemoc przeciwko Joe Jacksonowi (ojcu Michaela).

(Z pomocą Wioletty Bar)