Śpiewająca zza fortepianu Lynsey de Paul była perełką brytyjskiej sceny muzycznej lat 70. Zachwycała skromnością, komponowała z łatwością i wdziękiem, a talentu nie brakowało jej w wielu dziedzinach.

W 1973 napisała zgrabną balladę o podpierającej ściany dziewczynie, oczekującej na miłość i dary losu. Ta autobiograficzna opowiastka, inspirowana wydarzeniem z młodości Lynsey, zdobyła prestiżową na Wyspach Nagrodę Ivora Novello.

Znana z licznych romansów ze znanymi postaciami. Filigranowa i atrakcyjna, nigdy nie wyszła za mąż, a zmarła w 2014 po niespodziewanym udarze mózgu. Nigdy nie piła, nie paliła i była wegetarianką.

Wszyscy mamy do czynienia z chwilami w życiu, w których czujemy, że dochodzi ono do rozdroża, kiedy możemy zobaczyć przeszłość, wyobrazić sobie przyszłość i zdać sobie sprawę, jacy powinniśmy być w teraźniejszości - tak twierdzi wykonawczyni przeboju muzyki chrześcijańskiej, jakim "You Say" stał się w roku 2018.

"Kiedy czuję się niewartościowa i niewystarczająca to zawsze znajdą się takie chwile, w których czuję, że Bóg po prostu wkracza i unieważnia te moje niedoskonałości..." - uważa Lauren Daigle.

Piosenka spędziła 129 tygodni na pierwszym miejscu Hot Christian Songs, bijąc wszelkie poprzednie rekordy. Czterokrotna platyna w USA i Grammy w 2019.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Najbardziej znane dziełko angielskiego piosenkarza Blacka (1986). Zostało wydane dwa razy jako singiel i dopiero za drugim razem odniosło ogromny sukces, stając się hitem w całej Europie.

Black, gdy pisał piosenkę był kompletnie spłukany. Mówił później: „Tak naprawdę to ironizowałem ale większość ludzi przyjmowała to za dobrą monetę”.

Jego życiorys był słodko-gorzki niczym ten tekst, a on sam zginął w wypadku samochodowym w 2016.

Hollywoodzka seks-bomba Jean Harlow zapoczątkowała modę na rozjaśnianie włosów. Wcześniej tylko prostytutki farbowały włosy na blond, ale już pod koniec lat 30. prawie każda gwiazda była blondynką.

Od Jean Harlow - włosy, zaś od Bette Davis - pożyczono jej frapujące oczy dla bohaterki tego utworu, którą bez wątpienia jest prostytutka.

Interpretacja Kim Carnes (Grammy za Piosenkę Roku 1981) z charakterystycznym riffem syntezatora, wyniosła ten utwór na szczyt US Billboard Hot 100 przez 5 kolejnych tygodni. Bette Davis miała wtedy 73 lata. Podziękowała listowanie za "uczynienie jej częścią współczesności” chwaląc się, że teraz podziwia ją nawet... jej wnuk. Umarła 8 lat później.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Phil Collins został poproszony o napisanie tytułowej piosenki do filmu "Against All Odds" Taylora Hackforda w 1984 roku. Collins zdradził, że tekst został zainspirowany rozstaniem z jego pierwszą żoną, i że dopiero rozwód uczynił z niego autora tekstów.

Utwór zdobył Grammy i był nominowany do Oscara oraz Złotego Globu. Wielu artystów włączyło go do repertuaru, tu słyszymy interesującą wersję Bonnie Tyler.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Klasyczny repertuar wiecznej nastolatki z Kanady, wytrwale próbującej zdobyć chłopaka, który ma już dziewczynę.

Była głównym singlem z bardzo udanego trzeciego albumu „The Best Damn Thing” (2007). Numere 1 w USA i w co najmniej siedmiu innych krajach.

Kompozycja Lavigne łudząco przypomina piosenkę “I Wanna Be Your Boyfriend” mało znanej grupy Rubinoos, a nagraną 3 dekady wcześniej.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Taylor Swift napisała tę powolną i marzycielską piosenkę w rytmie walca, ponoć z myślą o swoim chłopaku, brytyjskim aktorze Joe Alwynie, który jednak na pół etatu zajęty jest byciem muzą swojej dziewczyny.

Tekst stworzony z perspektywy kobiety zadowolonej ze związku, osoby błogo zadowolonej ze swojej monogamii. Miała wtedy rzekomo w głowie następujący obraz: „Dwie ostatnie osoby kołyszące się na parkiecie o 3 nad ranem".

To jej czwarty utwór nominowany do Grammy jako Piosenka Roku 2019. Krytycy muzyczni chwalili go za wrażliwość i romantyczną produkcję. Multiplatyna w Australii, Kanadzie i USA. Wytwórnia Republic Records wydała trzy alternatywne wersje piosenki – wersję na żywo, remiks orkiestrowy no i ten oto remiks w duecie z Kanadyjczykiem Shawnem Mendesem.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Najbardziej znany i udany utwór belgijskiego zespołu Vaya Con Dios (1990), popularny przede wszystkim w Holandii, Francji i w świecie latynoskim.

Kobiety są jak jabłka na drzewie. Te najlepsze znajdują się na czubku jabłoni. Większość mężczyzn nie chce sięgać po te najlepsze, bo są za wysoko, wolą zbierać te opadłe. Choć nie są tak pyszne, najłatwiej je zebrać. Jabłka, które rosną na czubku drzewa myślą, że coś jest z nimi nie tak, bo nikt nie może ich dosięgnąć, mimo że są niesamowicie piękne. Muszą czekać cierpliwie na tego odpowiedniego, który będzie na tyle mocny i odważny, że dotrze.

To piosenka o tym, czym jest jabłko bez odpowiedniego ogrodnika.

(Z pomocą Wioletty Bar)

O parze, która zerwała i niespodziewanie spotyka się po kilku latach, co ponownie prowadzi do romantycznego zauroczenia.

Natychmiastowy, diamentowy klasyk duetu Chainsmokers, do zaśpiewania którego Andrew Taggart zaprosił wokalistkę Halsey, z którą przez pewien czas łączyło go wiele. Według niego utwór ten został zainspirowany piosenką grupy Blink-182 („I Miss You”), którą nawet wymieniono w tekście.

Najdłużej wiszący w 2016 roku numer 1 na Billboard Hot 100 (12 tygodni). A także czwarty numer 1 Chainsmokers, który znalazł się na szczycie listy Dance/Electronic Songs, pobijając poprzedni rekord trzech utworów Calvina Harrisa.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Myślała, że ​​znalazła ideał mężczyzny, aby przekonać się po czasie, że był to jednak Mr. Wrong. Przeżywa to mocno - "zmarznięta, zawstydzona leżąc naga na podłodze"... Atrakcyjnie połączono emocje - niespokojna historia opowiedziana dość słodkim, niewinnym głosem.

Dopiero ta wersja (trzeciego z kolei wykonawcy) okazała się światowym przebojem, rozpoczynając piosenkarską karierę młodzieżowej aktorki z Australii, urodziwej Natalii Imbruglii. Jednak nie od razu - zanim wybuchła na Wyspach, była odrzucana przez firmy fonograficzne w Ameryce.

Rozbrajające wideo kanadyjskiej reżyserki Alison Maclean.

(Z pomocą Wioletty Bar)