Tłumaczonka Pana Tomka

"Rozliczeniowa" piosenka Harry'ego Stylesa (dotycząca najpewniej Olivii Wilde) stała się niemożliwie wielkim przebojem roku 2022, więc sięgają po nią wszyscy, włącznie z grupą Pomplamoose, mistrzami zgrabnego coveru. Znani są na YT i sprzedają setki tysięcy nagrań online, choć to niby obce kompozycje.

Nazwa zespołu wywodzi się od francuskiego słowa pamplemousse, co oznacza grejpfrut.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Zainspirowany burzą, super enigmatyczny tekst kultowej irlandzkiej grupy folkowej Clannad z gościnnym udziałem najsłynniejszego śpiewającego Irlandczyka - Bono z U2 - powstał w dwie nocy podczas sesji w Dublinie w roku 1985.

Podczas nagrań przez całą noc szalała wściekła, gigantyczna burza pełna wyładowań, co poważnie zainspirowało wszystkich do zmian w tekście i do większej improwizacji, przez co wprawdzie stał się on mniej czytelny, lecz ponoć zyskał na ogromnej ekspresji, jaka bije z tego niezwykłego, ambientowego utworu.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Piosenka zespołu Rolling Stones, którą Mick Jagger przeznaczył dla swej ówczesnej dziewczyny - początkującej piosenkarki i aktorki Marianne Faithful. Opowiada o... depresji dojrzałej kobiety, która z nostalgią patrzy wstecz na swoje życie. Takiej, w której już ani zamożność nie pomoże, ani nawet patrzenie na dzieci nie ożywia ducha. Zastanawiające, że napisał ją 20-letni Jagger, a zaśpiewała 17-letnia Faithfull.

Marianne Faithfull wydała ją w 1964 roku, a dopiero później Stonesi nagrali własną wersję. Wbrew ich oczekiwaniom oba te wykonania okazały się hitami i ponadczasowymi klasykami.

Instrumentalnym bohaterem wersji Marianny jest rożek angielski.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Piosenka pochodząca z filmu "Breaking Glass" (1980). O niepewności, jak dalej może potoczyć się randka, Zawiera bezsprzecznie najpiękniejszą solówkę saksofonową, jakie spłodził brytyjski rock.

Zdecydowanie do słuchania w ciemny, deszczowy wieczór po romantycznym posiłku w najlepszej restauracji ze swoją dziewczyną, gdy oboje zastanawiacie się, dokąd to wszystko zmierza...

(Z pomocą Wioletty Bar)

Dwupokoleniowy duet Miley Cyrus i Melanie (Safka) w autorskiej piosence tej drugiej z roku 1970, ale w duecie nagranym w 2015.

Bohaterka niby zwraca zwraca się w niej do swojej matki, ale przesłanie jest szersze, bo owi „oni”, o których mowa w tytule to aluzja do przemysłu muzycznego. I bolesna skarga na wszystkie rzeczy, które nas odczłowieczają, poniżają, które drążą nasze dusze.

Biorąc pod uwagę waleczny pacyfizm Melanie, tej hipisowskiej ikony Woodstock, jej utwór ten może być również upiornym, kryptograficznym komentarzem na temat przerażającej masakry w wietnamskim Mai Lai w 1968 r., podczas której armia amerykańska zgwałciła i wymordowała 500 mieszkańców wsi, składających się prawie wyłącznie z bezbronnych kobiet i dzieci. Jedna z maleńkich wiosek nazywała się „Song My”. Więc jej krypto-tytuł mógłby brzmieć: „Spójrz, co zrobili Mai Lai”.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Jego pierwszy solowy singiel i zarazem jedna z najlepszych ballad miłosnych wszechczasów, choć opowiada o zdradzie. Dzięki tej piosence George Michael z dnia na dzień stał się czołową ikoną popu. Stworzył ją wraz ze swoim kolegą z zespołu Wham! - Andrew Ridgeley'em - gdy obaj mieli zaledwie... 17 lat.

George wyjaśniał, że tekst był zainspirowany dwoma różnymi dziewczynami z dzieciństwa o imionach Jane i Helen. W Jane podkochiwał się mając lat 12 ale nie miał szans z nadwagą i w okularach. Spotkał ją gdy miał lat 16 i związany był z Helen. Nie rozpoznała go, bo wyglądał zupełnie inaczej i już wtedy śpiewał, więc zaczęli się spotykać.

Cały pomysł tej piosenki polegał na tym, że ta pierwsza dziewczyna dowiedziała się o drugiej – co jednak w rzeczywistości nie miało miejsca...

Utwór nagrywano kilkakrotnie, głównie ze względu na słynne solo saksofonowe, które George miał w swojej głowie, ale wydobył je z niej dopiero 11. saksofonista z rzędu - Steve Gregory.

Utwór zdobył szczyty list w 26 krajach świata.

Najbardziej "polski" piosenkarz kanadyjski, bo związany z Polską i zamieszkaniem, i partnerką. Jego liczne duety z polskimi artystami są znane (Wodecki, Badach, Piasek) i lubiane. Nagrał też pełny album z jazzującymi standardami w duecie z naszą Margaret, ale my tu słyszymy znany przebój Billa Withersa w wersji dokonanej z Japonką Karen Aoki.

(Z pomocą Wioletty Bar).

Marzycielska, prościutka choć obrazowa, urokliwa pioseneczka miłosna z własnym, świeżym klimatem i z trzema różnymi teledyskami. I wszystkie trzy są sympatyczne.

Trudno jej nie polubić, podobnie jak tego chrześcijańskiego tria z Austin w Teksasie. Nazwę zapożyczyli z ustępu w książce C.S. Lewisa - "Mere Christianity". To najczęściej odtwarzana piosenka radiowa w 1999 roku w 11 różnych krajach, w tym w Kanadzie, Wielkiej Brytanii, Australii, a nawet w... Izraelu.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Oszczędna, choć chwilami potężna ballada z zabarwieniem country o złamanym sercu i nawiązująca do wczesnego etapu kariery Lady Gagi. Być może dotyczy jej chłopaka, Taylora Kinney'a. I chociaż może wydawać się bardzo najeżona smutkiem, zamętem czy bólem serca, to jej główne przesłanie jest całkiem optymistyczne.

W wersji koncertowej słyszymy jak w refrenie wokalistka nuci dodatkowy wers: "Dajesz mi milion powodów, by zrezygnować z koncertu”.

(Z pomocą Wioletty Bar)

Ceniony za dziesiątki pomysłowych coverów kalifornijski zespół Pomplamoose to w istocie duet małżeński.

Ich filmiki na YouTube mają 1.5 mln subskrybentów, wyróżniają się bardzo staranną produkcją. Czasem dorównują oglądalnością oryginałom.

W 2021 r. wokalistka/żona Nataly Dawn ujawniła, że ma raka. Odtąd nagrywają rzadziej.

Oto ich cover klasyka jakim jest "The Logical Song" grupy Supertramp - kolejne zapytanie dotyczące sensu życia.

Ścieżce brakuje saksofonu, tak nieodłącznego w oryginale.

(Z pomocą Wioletty Bar)