Verslaafd aan gemak

In deze eerste aflevering van 2023 van Verslaafd aan Gemak kijk ik naar de ontwikkeling van natuurliefhebber naar natuurgids. 

Bij het starten van deze podcast heb ik het de ondertitel ‘De reis van papperige pappa naar fit natuurmens’ meegegeven. Hoe ik daartoe ben ik gekomen weet ik allang niet meer, maar toch zit er veel in. Het is en blijft een goede spontane ingeving. En geeft een duidelijk doel voor deze reis.

De papperige pappa zal iedereen herkennen. De net niet fitte vader met een gezellig bierbuikje. Kijk op vakantie een beetje om je heen en ze zijn er in drommen. Of kijk naar de vriendelijke goedzakken in de reclame. Daartegenover Het fitte natuurmens. De sterke vader die probleemloos met zijn kinderen op avontuur gaat in de natuur. Vooral dat laatste onderdeel kwam deze zomer weer sterk naar voren. Misschien wel sterker dan ooit.

Weer terug van vakantie met wat nieuwe inzichten. Verder op weg naar fit natuurmens. Verder weg van de vele beeldschermen die ons leven domineren. 

Het roer moet om is makkelijk gezegd. Maar waar begin je? Ik besloot eens te beginnen met een duidelijke verslaving: de mobiele telefoon. 

Het is een even voorspelbaar als machtig cliché. Het besef dat het toch echt anders moet. Het roer moet om. Het moet anders. Maar hoe maak je die aanpassing?

Is er een groter voorbeeld van de verslaving aan gemak dan instant bevrediging? De - ik wil het nu en je zorgt maar dat het er komt - mentaliteit. Ik wil nu per direct chips. Ik wil nu per direct ontspannen. Ik wil nu die film kijken. Nu. Direct. Gehaast. Gestresst. Opgefokt. Regel het. Fix die shit. In plaats van te jagen op dieren, zoals onze voorouders, jagen we op instant bevrediging.

In deze aflevering kijk ik naar een van mijn richtlijnen. Waar mogelijk, maak het zelf. Het heeft me de afgelopen tijd veel goeds opgeleverd om zelf dingen te maken. Het geeft een gevoel van onafhankelijkheid. En tegelijkertijd legt het de vinger op de zere plek van consumentisme. Eindeloze afhankelijkheid. 

Waarom is bushcraft voor mij de weg uit mijn verslaving aan gemak? Dat is een vraag die ik afgelopen week stelde aan mezelf. Eigenlijk gaat het ver terug in mijn ontwikkeling. Ik volg al mijn hele leven mensen als Ray Mears, Bear Grylls, Les Stroud en Ed Stafford. Ik consumeer programma’s als Alone, Survivorman, Dual Survival, Naked and Afraid.

Ze hebben altijd een grote aantrekkingskracht gehad. Het zijn de mensen en programmas waardoor ik kennis maak met bushcraft voordat ik daar zelf ook maar echt iets mee doe. In deze tijden van YouTube staan nieuwe helden op. Mensen die hun kennis willen delen. Tel daar nog de vele boeken over dit onderwerp bij op en je kunt een heel leven blijven leren.

Grappig hoe goed taal de vinger op een zere plek kan leggen. Buitenleven. Binnenzitten. In onze taal ligt al de basis van ons probleem. Binnen doe je niet. Je zit. Buiten leef je. Buiten beweeg je. Het werd weer eens overduidelijk tijdens onze vakantie, vorige week. Buiten is het leven. 

Daag jij jezelf nog een beetje uit? Daag ik mezelf nog een beetje uit? Wanneer heb ik voor het laatst een uitdaging opgepakt en ben ik er voor gegaan? Of is de status quo wel best. En zijn al die uitdagingen maar tijdelijke oplossingen voor een dieper probleem? In deze aflevering van de podcast moet ik concluderen dat ik al een tijdje geen uitdaging meer heb opgepakt. Tijd om daar verandering in te brengen?