Kilian is een onderwijsman, een ontwikkelaar, een mentor, veranderkundige, iemand die je influistert dat je het kan. Hij wil dan ook niets liever dan dat de mensen in de organisatie gehoord worden:

Maar waarom werkt het ene veranderverhaal nou wel en het andere niet?

Zijn antwoord daarop is kristalhelder: je moet het voorleven. Als dat niet gebeurt, kan zelfs het allermooiste ronkende verhaal de prullenbak in.

Hoe verhalen veranderingen helpen slagen, hoor je in de deze aflevering.

Dat Liana ging varen, lag niet voor de hand. Toch is zij nu dé varende influencer en schittert ze op nationale televisie in "Meiden die varen."

Met haar werk op het schip en als influencer heeft ze een duidelijk doel:

"Als vrouw in dit werkveld wil ik laten zien dat je als vrouw en moeder kunt ondernemen en doen wat je echt leuk vindt, ondanks maatschappelijke verwachtingen."

Daar raakt ze bij mij een gevoelige snaar en doe ik (onbedoeld) een boekje open over hoe het er bij mij thuis aan toegaat. Mijn twijfel over of ik dat er niet uit had moeten knippen, slik ik in door de les waar Liana ons op trakteert:

"Benoem je gevoel bij de situatie, ook al schrik je er zelf van."

Ik was al in katzwijm gevallen voor haar kleding. Ik word aangetrokken door de intense kleuren en de aaibare stoffen. Tijdens het gesprek viel ik ook als een blok voor haar verhaal.

Maar de kledingindustrie en duurzaamheid gaan toch niet samen? Joline Jolink werkt als mode-ontwerper en impactondernemer aan duurzame kleding:     

 “Ik ontwerp kleding met liefde en aandacht, zodat je blij bent en het lang draagt – dat is de meest duurzame manier."

De liefde begon bij haar Oekraïnse oma aan de naaimachine en heeft haar inmiddels gebracht bij haar eigen boerderij waar ruimte is voor het experiment. Zelf vlas (waar linnen van wordt gemaakt) verbouwen, kleurstoffen uit planten halen, wol van de schaapjes verwerken.

Ik zag haar verwondering, haar innige connectie met mens en natuur. Dat deed iets met me. Ik hoop ook met jou, dus luister mee.

Verhalen kunnen dingen tot leven wekken. "Je moet het voor je zien. Zodat je ziet wat de impact is op de ander. Pas dan kun je het juiste doen in je werk en het goede verhaal erbij vertellen."

Theo Hendriks doet aan corporate storytelling door óók de hoogste bazen op het podium te hijsen en een écht verhaal te laten vertellen.

Want verhalen vertellen kunnen we allemaal, maar op het werk pakken we de saaiste powerpoint erbij.

Zonde.

Want met verhalen geef je pas echt betekenis aan je werk. Hoe? Luister in deze aflevering naar de verhalengoeroe Theo Hendriks.

"We vragen om meer informatie aan onze baas om beter ons werk te kunnen doen. Denken we. Eigenlijk zijn we stiekem aan het afwegen of we dat werk wel wíllen doen. Heb het dáár dan over," daagt Jaap Weijers - partner bij Jawel- ons uit.

Ik herken de 'JA zeggen, NEE doen' dynamiek. Maar hoe breek je daar doorheen? Hoe krijg je voor elkaar dat mensen echt zeggen wat er op hun hart ligt?

Jaap: "Ik heb ontdekt dat je jezelf moet laten zien, door persoonlijke verhalen te delen. Dat doe ik sindsdien bewust."

Wat dat oplevert, hoor je in deze aflevering.

Ferry's verhaal komt binnen. Hij overleefde de aanslag in de Bataclan, tijdens een concert in 2015. Maar mensen om hem heen niet. Als hij dat expliciet omschrijft, ben ik er stil van.

We hebben het in dit gesprek niet alleen over de aanslag. Ook over wat dat met hem als persoon gedaan heeft - van boos mannetje die iedereen de schuld geeft naar een wijze(re) man die de rijkheid van het leven omarmt.

Hij kan als geen ander lessen delen over hoe je je verhaal vertelt. Hij had nooit verwacht een zaal toe te gaan spreken, maar inmiddels vliegt hij de wereld over om zijn inspirerende boodschap te delen. Wat werkt?

"Ik doe nooit een statement zonder dat ik er een persoonlijk voorbeeld bij kan vertellen. Anders werkt het niet."

Luister naar nog meer verteltips in deze aflevering.

Sinds het gesprek met Joke de Vries laat het me niet meer los. Veranderen voelt voor mensen als levensbedreigend. Klinkt heftig hè? Moet je je eens indenken dat mensen dat echt zo voelen.

Zo had ik weerstand tegen verandering nooit opgevat. Ik zag het als 'noodzakelijk kwaad' waar je mee moest 'dealen' als verandermanager.

Joke laat me inzien dat het ons in ons wezen raakt als we eraan twijfelen of we nog wel van toegevoegde waarde kunnen zijn.

Ik dacht altijd dat ik als eerste mijn vinger opstak als er iets moest veranderen. Maar ik realiseer me dat ook ik die knagende twijfel ken: "Wat kan ik dan nog betekenen? Doet mijn werk er dan nog wel toe?"

Joke legt de vinger op de zere plek én komt met toepasbare oplossingen. Luister in deze aflevering naar haar wetenschappelijke en praktische inzichten.

Een experiment: twee gasten met 1 microfoon. Zou het werken? Ik wilde het graag uitproberen om te laten zien hoe je én een gezamenlijk verhaal hebt als je samenwerkt, maar ook altijd je eigen verhaal.

Anneke en Liliana laten zien dat zij er beiden voor gaan om de CO²-uitstoot van de maakindustrie naar beneden te krijgen, met behoud van winst in euro's. Maar wat zijn de voorbeelden uit hun werk waar zij met trots op terugkijken?

Anneke: "Bij deze bakker gaan er duizenden kilo's minder afval per week doorheen." Liliana: "Het moet niet onze show zijn, het is geslaagd als de ideeën van de mensen zelf komt."

We duiken nog wat dieper in het vertellen van persoonlijke verhalen. En dan blijkt dit het eerste stel te zijn dat mij doet twijfelen aan mijn eigen boodschap: dat het altijd werkt om je persoonlijke motivatie te delen. Mijn gasten zetten me op een ander spoor.

Luister mee en oordeel zelf.

"Het Ronald McDonaldhuis is de mooiste en fijnste plek waar je eigenlijk niet wil zijn", duidt Natasja Jongenotter, manager, het Huis Sophie Rotterdam. De ouders en eventuele broertjes en zusjes van de zieke kindjes in het Sophia Kinderziekenhuis kunnen in het Huis overnachten om dichtbij ze te zijn.

De dagelijkse verhalen gaan in dit Huis letterlijk over leven en dood:

Hoe gaat Natasja om met de emoties die bij haar werk horen?

Hoe Natasja de balans heeft gezocht en gevonden om op een respectvolle en ráke manier te vertellen over haar werk hoor je in deze aflevering.

Het verhaal van Titus - ervaar ik in dit gesprek aan den lijve - raakt steeds weer. Het gaat over een heftig moment dat hij heeft overleefd. Het is indringend om naar te luisteren, omdat je meevoelt met wat hij heeft meegemaakt. Dat komt aan en doet pijn.

Zijn ervaring als patiënt gebruikt hij om de zorg inclusiever te maken. Die persoonlijke missie is inmiddels een grote beweging geworden, waarin spelers die ertoe doen in de zorg samenwerken.

Meer info over die beweging vind je hier:

Van Zorg naar Inclusie

en hier lees je meer over één van de projecten die daaruit is voortgekomen:

Mijn reintegratie – Mijn reintegratie.