تصاویر این روزهای دریاچه ارومیه به تصاویر خشکشدن کره زمین در فیلمهای آخرالزمانی هالیوود شباهت دارد.
دریاچه پر آبی که زیستگاه پرندگان بود و یکی از نقاط پررونق گردشگری ایران محسوب میشد، این روزها به نمکزاری بدل شده که ذرهای شباهت به روزگار گذشته ندارد.
آنچه طی نزدیک به سه دهه دریاچه ارومیه را به نمکزار بدل کرده بحران بهرهبرداری بیرویه از ورودی آب دریاچه و مجموعه تصمیمهای غیرکارشناسی است که با صرف بودجههای هنگفت برای احیای دریاچه در نظر گرفته شدند.
بخشی از دلایل خشکشدن دریاچه ارومیه به کمآبی و کمبارشی برمیگردد، ولی متخصصان حوزه اقلیمی معتقدند کمبارشی کمتر از ۲۵ درصد بر خشکشدن دریاچه ارومیه اثر داشته و عامل اصلی این فاجعه تصمیمهای مخرب انسانی، بهویژه مدیریت آبی کشور طی سه دهه گذشته است.
رشد ناگهانی کشاورزی ناپایدار در حوالی دریاچه که از محدودهای ۱۵۰ هزارهکتاری بعد از بهمن ۵۷ بهمرور به محدودهای ۶۰۰ هزارهکتاری افزایش یافت. سدسازی غیراصولی، حفر چاههای غیرمجاز و برداشت بیرویه از منابع آبی زیر زمینی بخش دیگری از دلایل خشکشدن دریاچه ارومیه هستند.
کنترلنشدن گسترش اراضی کشاورزی در سالهای گذشته با تصمیمی مخرب تکمیل شد.