We zijn allemaal bekend met de verhalen van mantelzorgers die langdurige en onbetaalde zorg verlenen aan een naaste. Veel minder vaak horen we over de broers en zussen van de mensen die veel zorg nodig hebben. Zij zijn al vanaf jonge leeftijd gewend om hun eigen behoeftes opzij te zetten om te helpen zorgen. Maar wie zorgt er voor deze jonge mantelzorgers? In De Publieke Tribune Radio spreekt Coen Verbraak met ervaringsdeskundigen.

Een op de acht Nederlanders heeft een langdurige beperking, en een op de vier een chronische ziekte. De broers en zussen die voor hen zorgen zijn dus overal, maar blijven onopgemerkt. Zij hebben vaak een groot verantwoordelijkheidsgevoel en stellen zich zorgzaam op. Ze kunnen zich geïsoleerd en eenzaam voelen, en te maken krijgen met emoties als schaamte of jaloezie. Tegelijk ervaren ze meestal ook dat ze er veel voor terugkrijgen, zoals een diepe, bijzondere band met hun broer of zus, en onvoorwaardelijke liefde.

Hoe gaan deze mantelzorgers om met hun tegenstrijdige emoties? Drukt het gevoel van verantwoordelijkheid zwaar op hun schouders? Hoe zorgen zij dat zij zichzelf niet te veel wegcijferen? En wat doen zij als hun grens bereikt is? In deze uitzending van De Publieke Tribune Radio gaat Coen Verbraak hierover in gesprek met verschillende gasten.Zanza Loupias (32) is de zus van David (31), die autisme heeft. Met haar vriend kocht zij een twee-onder-een-kap in Tilburg, zodat haar broer zelfstandig bij hen in kan wonen. Hun ouders wonen in Frankrijk.

Anjet van Dijken (45) is te gast met haar broer Jalbert van Dijken (48), die een visuele en verstandelijke beperking heeft. Na de dood van hun ouders, op haar 19e, nam Anjet de zorg over. Jalbert woont vanaf zijn zesde in een instelling.

Ruud van Buschbach (64) zorgde vanaf jonge leeftijd voor zijn broertje Ron, die het syndroom van Down had. Nadat hun moeder overleed, nam Ruud de zorg over. Onlangs is Ron na een ziektebed overleden.