Agnieszka Stein i Tomek Sadzewicz

Jeśli nie uczucie, to co? - to propozycja na spojrzenie na miłość z nieco innej, być może zaskakującej perspektywy: jak na potrzebę (w ujęciu NVC), intencję, zachowanie, wybór i decyzję. Coś, co w przeciwieństwie do emocji nie pojawia się i znika, ale jest obszarem świadomych działań. I w dodatku, być może paradoksalnie, bardziej odczuwanym wtedy, gdy jest trudno, kiedy w środku kryzysu w relacji, w obliczu wyzwań, nadal wybieramy i decydujemy, że TAK.

wioska.pasikonie.pl

Sylwia Włodarska i Marta Sikorska

Może Was to zaskoczy, ale w tej rozmowie o miłości pojawi się wątek Wojny. Wspominamy z pewną dozą rozczulenia i rozbawienia nasze pierwsze miłości i zakochania. Bierzemy też na tapetę kwestię wzajemności w miłości. Czy ona musi być? Czy to echo, odbicie w oczach drugiej osoby jest warunkiem koniecznym? I co, jeśli tego nie ma? To z kolei prowadzi nas do kolejnych pytań i rozważań o związek miłości i poczucia własnej wartości.

Podążając tymi tropami dotrzemy do miejsca, które bardzo nas porusza i przeczytamy cytat, który u nas wywołuje ciarki. A jak zadziała na Was? Będziemy mogli się temu wspólnie poprzyglądać w ramach wioski i zapewne (tak podpowiadają nam doświadczenie i serce) dokonać jeszcze innych odkryć i poczuć wiele innych wzruszeń.

wioska.pasikonie.pl

Odwaga to jedno z pojęć silnie związanych z postrzeganiem mężczyzn, męskości. Zakorzenionym w kulturze patriarchalnej stereotypem, związanym wielokrotnie z siłą, ale też z byciem postrzeganym przez innych. W tej koncepcji to ocena zewnętrzna decyduje o tym i rozstrzyga o tym, czy jesteśmy odważni, czy nie i co tą odwagą jest, a co nie. Bo na przykład, czy odważne może być to, co przychodzi nam łatwo? Czy tylko to, z czym mamy kłopot, co wymaga wielkiego trudu? Czy aktem odwagi jest jedynie to, co spektakularne? Czy może to być coś, co nie zostanie opisane w wielkich księgach i eposach rycerskich? Takie pytania wspierają nasze własne rozumienie pojęcia odwaga, otwierają oczy i uszy na jej zauważanie. U innych i u siebie. Zapraszamy serdecznie na wspólną wyprawę po odwagę, ku odwadze i z odwagą.

wioska.pasikonie.pl

Marta Sikorską i Agnieszka Stein

Czy człowiek może być odważny, kiedy się boi? - zaczynamy rozmowę od takiego pytania z “Gry o tron”. Odpowiedź, która tam pada, jest taka, że tylko wtedy: - Boję się, ale robię. Mimo strachu. Czy odwaga jest zatem przeciwieństwem strachu? A może raczej jest w niej dla niego miejsce, jest czymś ze strachem związanym? Widzimy też w odwadze pewien konflikt wewnętrzny, w którym część, która chce coś zrobić spotyka się z taką, która się boi. Do jakich jeszcze spotkań zaprasza odwaga? Według nas do spotkania z samym sobą. Do wykonania kroków nie na zewnątrz, tylko do środka.

wioska.pasikonie.pl

AGNIESZKA STEIN I TOMEK SADZEWICZ

www.wioskaonline.pl

MARTA SIKORSKA I SYLWIA WŁODARSKA

www.wioskaonline.pl

MARTA SIKORSKA I AGNIESZKA STEIN

www.wioskaonline.pl

TOMEK SADZEWICZ I SYLWIA WŁODARSKA

www.wioskaonline.pl

AGNIESZKA STEIN I SYLWIA WŁODARSKA

www.wioskaonline.pl

www.wioskaonline.pl

Jest taka książka “Zaufanie - waluta w przyszłości” Michała Szafrańskiego. Idąc tym tropem, można zadać kolejne pytania o to, cóż to za waluta, co się zyskuje, jakie wypłaty zapewnia, co się nią kupuje i w co inwestuje, i co się dzieje, gdy się zrobi manko.

Do puli pytań można dodać te, które podszeptuje częsty towarzysz zaufania - strach: a co jak się pomylę? A co, jak zaufam i będzie rozczarowanie? Ostrożny bądź! - podszeptują ludowe mądrości i jeszcze - Nie bądź naiwny! Uczymy się, że zaufanie to grząski grunt, gdzie czyhać może niebezpieczeństwo.

A jednocześnie zaufanie prowadzi do niezwykłych skarbców. Do fajnych, dobrych miejsc. Umożliwia sięgnięcie po coś nowego, zaciekawianie się.

Proces budowania zaufania i budowania na zaufaniu obserwujemy co roku na Campach, ale, co może mniej oczywiste, widać to też w wiosce internetowej. Że można sobie śledzić z dystansu wątki, dyskusje, wpisy, dreptać sobie, budować poczucie bezpieczeństwa i wtedy decydować na ewentualne podzielenie się. Powoli. W swoim tempie. Bo zaufanie to nie jest skok na główkę, ale krok po kroku uczenie się siebie.