Soğuk Savaş döneminin belli başlı kodları vardı. NATO müttefiki ülkelerde siyaset, NATO konsepti gereği ABD’nin askeri vesayeti ve dış müdahaleleriyle şekillenirdi. Ancak Soğuk Savaş sonrasında paradigma kökten değişti. Türkiye bu değişime öncülük eden ülkelerden biri haline geldi.

Gazze’deki soykırımın durdurulması en acil durum idi. Trump’ın ‘Gazze Plânı’ bunu ‘şimdilik’ sağlayacak gibi ‘gözüküyor’. Zira İsrail Filistinlilerle yaptığı anlaşmaları tek taraflı olarak bozmakla meşhur. İsrail hiçbir zaman anlaşmaların dürüst tarafı olmadı. ABD de öncülük ettiği anlaşmalarda “dürüst arabulucu” olmadı. Şimdi de ‘farklı’ bir sonuç beklemenin fazlaca iyimserlik olduğunun herkes farkında. Tarihin tekerlekleri dönüyor ve ne olacağını göreceğiz.

Bir önceki yazıma “İsrail ve SDG için deniz bitti” başlığı atmıştım. İması şuydu: Oluşan yeni durum, istikrar bozucu bu iki aktörü, bölgesel hedef ve hırslarından ricate, yani geri çekilmeye zorluyor.

Bu kez “Suriye’de kara göründü” diyorum. Çünkü SDG’nin Şam’a entegrasyonu meselesinde çok önemli gelişmeler yaşanıyor. Anlatacağım ama önce bazı hususları vurgulamam gerekiyor.

Türkiye nasıl doğdu? Bağrına düşman hançeri yaslanmış vatan toprağının bir bölümünü kurtararak mı? Silahlı mücadele yeter miydi bir devlet kurmaya?

Amenna, belki başka türlüsü de mümkündür ama tarih bize göstermiştir ki devletler savaşsız kurulamamıştır.

Uzun zamandır sinemaya gitmiyorduk… Ne kadar iyi geldi… Hele ki dev perdede, müthiş bir ses düzeniyle, ING Cinecity Etiler’deki olağanüstü rahat koltuklarda son yıllarda izlediğimiz en nitelikli filmlerden birine denk geldiğimiz için…

Biri var. Devletler kılını bile kıpırdatmayınca kadın-erkek, Müslüman-Hıristiyan, Türk-İtalyan falan toplaşıp “bu işi bitireceğiz” diye yola çıkan Sumud Filosu’nundaki kadınların namusuna dil uzatacak kadar alçaklaşıyor.

Sumud ve Özgürlük filolarına canları pahasına katılanlar, ABD-İsraili’nin Gazze’de işlediği soykırımı, açlık zulmünü -kendi sorumluluklarını da ifa etme tahtında- ifşa ettiler. Dolayısıyla onların eylemlerini -tereddütsüz bir şekilde- meşkur olarak nitelemek ve onları tebrik etmek gerekir.

Bize hep “Bir şey eksik!” diyen bir ses var ya içimizde, haklı o ses! Gerçekten bir şey eksik! Hem de her şey haddinden fazlayken bir şey eksik! Ne peki eksik olan? Bizi tamam kılacak şey ne ise o! Hepimiz için aynı şey mi? Aslında özünde aynı şey ama belli ki herkesin aradığı yer birbirinden farklı… Aynı yere varacak olsa bile yürüdüğü yol da diğerinden farklı…

Gazze’de ateşkesin başlamasıyla birlikte Suriye’de terör örgütü SDG unsurları yine harekete geçti. Uzmanlara göre daha önce Dürzileri harekete geçirmeye çalışan İsrail, bu sefer de terör örgütü SDG üzerinden Şam’ın istikrarını bozacak 5’inci kol faaliyetleri ile SDG ile Şam güçleri arasında gerilim yaratacak dezenformatik algı operasyonlarına imza atıyor. 6 Ekim sabahında çatısını PKK/YPG’nin oluşturduğu Suriye Demokratik Güçleri (SDG) unsurları Eşrefiyye ve Şeyh Maksud mahallelerinde, İçişleri Bakanlığı’na bağlı güvenlik güçlerinin kontrol noktalarını hedef aldı. Terör örgütü, onlarca ailenin yerinden edilmesine neden oldu. Bunun üzerine Şam güçleri devreye girdi ve çatışmalar yaşandı. İlerleyen saatlerde ateşkese varıldı. Uzmanlara göre Şam yönetimine dahil olmayı reddeden SDG, İsrail’in güdümünde hareket ediyor.

Aksa Tufanı’nın farklı bilançoları ortaya konulabilir. Gazze’de şehit düşen 70 binden fazla insan, neredeyse yüzde 90’ından fazlası tamamen tahrip edilmiş bir şehir, yaralanmış ve sakat kalmış yüz binin üstünde insanın ardından Hamas’ın zaferine bazı insanları ikna etmek zor. Belki orada şehit olan 250 bin insanın ardından bir Çanakkale Zaferi’nden bahsetmenin mantığını hatırlattığımızda ikna olabilecekler var. O zafer ki, Mehmet Akif’e Çanakkale Destanını yazdırtmış, içinde yaşatır gibi o zaferin bütün anlam ve dehşetini bir asırdır okuyanların kalplerine ekip duruyor.