Son birkaç gündür dünyâ gündemini Trump’ın İsrâil ve Mısır çıkarması birinci sırayı işgâl ediyor. Gelmiş geçmiş liderler târihinin bu en eksantrik figürünün olağandışı showunu seyrettik. Bugüne kadar 7 savaş bitirdiğini iftiharla söyleyen Trump şimdi de Gazze savaşını bitirerek skor tabelasına 8. zaferini yazdırmak istiyor. İsmini de Trump Barışı koymuş.

Siyonizm’in Doğu Akdeniz’de ve daha özel olarak tarihî Filistin topraklarında kök salması için Yahudi göçmenlerin yerleştikleri yerde toprakla uğraşmasına özel bir önem atfedilmişti. Bunun için Yahudi göçmenlerin çiftçilik yapması tasarlanmıştı. Zaten Filistin’in kolonizasyonu amacıyla kurulan Siyonist dernekler, Yahudi yerleşimcilerin tarımsal projelerine destek sağlamaya hevesliydiler. Bunun en önemli sebeplerinden biri yerleşimcilerde toprağa ait olma hissinin kuvvetlenmesini istemeleriydi.

Bu haftanın en önemli gündem maddelerinin başında Gazze’deki ateşkes geliyor. Her ne kadar ABD Başkanı Trump bu ateşkesi “barış” olarak nitelendirip süreci kendisinin başarısı gibi göstererek işi şova dökmeye çalışsa da sanırım dünyadaki herkes bu konuda Erdoğan’ın ve Türkiye’nin rolünü biliyor ve takdir ediyor.

Ateşkes Gazze’de soykırım yapanların ellerini temizledi mi? On binlerce çocuğu sistematik olarak öldüren bir katiller çetesinin, ateşkese razı olması onları akladı mı? Barış masalarında, pazarlık masalarında hala onlar mı olacak?

Netanyahu ve ekibinin insanlığa karşı işlediği suçlar ortadayken, zincirlere vurulmaları, insanlık ailesinden ve tarih sahnesinde silinmeleri “insan vicdanı” için bir gereklilik ve biz bunun için susmayacağız.

“İnsan; kendisini ilgilendirmeyen tek şeye yani geleceğe kafayı takarak şimdiyi kaybeder ve yıllar geçip sarı yapraklar gibi uçuştuğunda bu kez yine şimdiyi yaşamak yerine geçmişi düşünüp kendinden kaçar, çünkü şimdi denen zaman dilimi sadece cennette ikram edilecektir. Cennet; sonsuzluk içindeki en sonsuz şimdidir.”

Bu yılın Nobel Ekonomi Bilimleri Ödülü Joel Mokyr, Philippe Aghion ve Peter Howitt adlı iktisatçılara verildi.

İktisatçı Joel Mokyr yenilik odaklı ekonomik büyümeyi, Philippe Aghion teknolojik ilerleme yoluyla sürdürülebilir büyümenin ön koşullarını ve Peter Howitt ise yaratıcı yıkım yoluyla sürdürülebilir büyüme teorisini açıkladığı için bu ödülü aldılar.

Bakın Adolf Hitler 85 yıl kadar önce ne demiş:

“Aslında ulaşılacak gâye şudur: Gözyaşı döken barış­severlerin salladıkları ‘zeytin dalları’ ile sağlanmış bir barış değil, bütün dünyayı yüksek bir medeniyetin hizmetinde bulunduran bir hâkim milletin üstün kılıcı ile sağlanmış bir barış.”

Gazze’deki ateşkes anlaşmasının ardından İsrail basını, Türkiye’nin Ortadoğu’daki rolünü yeniden tartışmaya açtı. Ülkenin önde gelen gazeteleri Ankara’nın yükselen diplomatik etkisine ve Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın bölgesel hamlelerine dikkat çekti.

67 binden fazla Filistinlinin öldüğü Gazze savaşında 733 gün sonra taraflar arasında ateşkes sağlandı. İsrail soykırımına son verecek anlaşma tüm dünyada memnuniyetle karşılanırken Tel Aviv’de gözle görülür rahatsızlık yaşandı. Washington’la yakın diplomatik temaslar, Mısır ve Katar’la yürütülen üçlü müzakerelerdeki etkinlik ve Erdoğan’ın artan bölgesel görünürlüğü, İsrail basınında geniş yankı yarattı.

Filmekimi’nin bu yılki seçkisini izlerken, insan bazen kendini dünyanın yükünü omuzlarında taşır gibi hissediyor. Karanlık bir salonda, birbirine yabancı insanların arasında, aynı nefesi paylaşırken, bir hikayenin sessiz tanığına dönüşüyorsunuz. The Voice of Hind Rajab da tam olarak böyle bir film. Sessizliğin ve çaresizliğin ortasında yankılanan bir çocuğun sesi… Kaouther Ben Hania’nın kamerası, seyircinin kalbine doğrudan saplanan bir iğne gibi.

Geçtiğimiz hafta, çarşambadan pazara kadar Suriye’deydim. Yanımda üç kıymetli dostum daha vardı. En kuzeyden en güneye, hazırladığımız bir rota dâhilinde adım adım ilerledik. Seyahat bittiğinde, uğradığımız durakları düşününce şu cümleyi kurdum: “İslâm tarihinin kahramanlarını ziyaret etmişiz.” Gerçekten de, kabirleri başında durup hikâyelerini konuştuğumuz şahsiyetlerin tamamına yakınını neredeyse ta ilkokuldan itibaren duyuyorduk. Hepsinin Suriye topraklarında cem olması da, Bilâdüşşâm’ın bereketine işaretti.