ABD Başkanı Donald Trump’ın önce Siyonist Soykırımcı İsrail Knesset’inde sonra da Mısır’ın Şarm el-Şeyh’inde yaptığı one man show, Trumpizm’in yeni çizgilerinin daha belirginleşmesini sağladı.

‘Trump Barışı’ yani.. ‘Barış’ deyince hemen iyi demek değil. Kötü demek de değil. Başta iyi sonda kötü olabilir…

Geçtiğimiz pazartesi günü dünyaca ne yaşadığımızı anlamak için sadeleştirmelere ihtiyaç var…

Gazze’de sağlanan esir takası ve ateşkes anlaşmasının kalıcı bir barış sürecine dönüştürülmesi için bölge liderleriyle bir araya gelen Trump, yeni bir Ortadoğu’nun doğduğunu söyleyerek sürecin devamını getirme sözü vermiş oldu. Zirvede Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın da imzaladığı barış niyeti beyanı, Gazze’deki savaşın sona erdirilmesinin ötesinde imzacı tarafların bölgede huzur sağlanması için birlikte çalışma taahhüdü anlamına geliyor. Barış planının uygulanmasına yönelik uzlaşı, İsrail’in süreci bozmaya yönelik herhangi bir hareketi karşısında bölge ülkelerinin Trump’a müdahale etmesi için lobi yapmasını sağlayacaktır.

Duydum ki konkordato ilan edenleri küçümsüyormuşsun,

Milletin kepenk sesini istatistik sanıyorsun, etme.

Ey döviz, seni mukaddes sandılar,

Artışını mucize, düşüşünü günah saydılar, etme.

Ey faiz, kalplerin ritmine karıştın,

Halkın umudunu taksit taksit topluyorsun, etme.

Soykırım sonrası ilk kez küresel ekonomik eyleme dönüşen İsrail’e karşı boykotun tarihi 1960’lara kadar iner.

Geçmişten bugüne kadar İsrail’e karşı yapılan boykotları ve etkilerini inceleyen İslam İktisadı Araştırma Merkezi’nin (İKAM), raporunda yer alan ayrıntıları inceleyelim.

Örneğin, Volkswagen 1960-1977 yılları arasında Arap Ligi tarafından İsrail ile ticari ilişkileri nedeniyle boykot edilme tehdidiyle karşı karşıya kalmış.

Mısır’da atılan imzalarla birlikte, Gazze semalarında aylardır uğuldayan ölüm makinelerinin motorları sustu. Birkaç gecedir, hayatta kalan çocuklar bomba sesleriyle değil, annelerinin ninnileriyle uykuya dalıyor. Bizleri bir anlığına teskin eden bu sessizlik, bu kısacık nefes anı şüphesiz çok değerli. Ancak bu sükûnetin, bu ferahlamanın vicdanlarımızı sağırlaştırmasına, hafızamızı köreltmesine asla izin vermemeliyiz.

“Günümüz Türk Sosyolojisi’nin başta gelen uğraşı alanlarından biri de köylerden kentlere olan nüfus hareketleri ve kentlerde yaşayanların sayısının giderek artışıdır. 1960-70 yılları arasında kırsal nüfusun toplam nüfusa oranı %73,7’den, %64,1’e düşmek suretiyle on yıl içinde kentleşme %9,6 oranında bir artış göstermiştir. Yapılan çeşitli bilimsel çalışmaların sonuçları değerlendirildiğinde bu göçlerde; 1- Toprak darlığı, 2- Hızlı nüfus artışı, 3- Geçim sıkıntısı, 4- Genç kuşaklarda kent davranış ve düşünce tarzının yayılması, gibi etkenlerin önemli rol oynadıkları söylenebilir.

Hamas ve İsrail dün esir takasını gerçekleştirdi. Önce yirmi İsrailli rehine teslim edildi. Ardından Filistinli esirlerin serbest bırakılmasına başlandı.

İsrailli rehineler gayet bakımlı, neşeli, kendilerine iyi davranılmış. Bazıları Kassam savaşçılarının kendilerini İsrail saldırılarından korumak için bedenlerini siper ettiğini bile söyledi. Kendilerine son derece nazik davranıldığını söyledi.

İsrail şu iki yıl içinde ne kazandı? Kazanç hânesinde gözle görülen bir şey yok.

Tamamen bitirmeyi hedeflediği Hamas’ı yenemedi.

Var olan bütün güçleriyle saldırmalarına rağmen, insanlık dışı muameleye tabi tuttuğu ve sürekli göç ettirdiği Gazzelileri başka ülkelere süremedi, yok edemedi.

İşgal ettiği, ablukaya aldığı yerleri bıraktı, toprak kazanamadı. Gazze’yi ele geçiremedi.

Savaşı bitiren anlaşma masası kurulmasaydı, Hamas’ın elindeki rehineleri de kurtaramayacaktı.

Polemikten hoşlanmıyorum. Sözle yahut yazıyla, yüz yüze veya sosyal medyada ne zaman birisiyle bir polemiğe girsem kendimi kirlenmiş hissediyorum, kalbim daralıyor. Haklı da olsam haksız da polemiği kazansam da kaybetsem de netice değişmiyor. Büyük bir günahın arkasından gelen iç sıkıntısına benzer bir huzursuzlukla baş başa buluyorum kendimi, utanıyorum.