Ze zouden samen dit voorjaar een recital geven in Nederland, sopraan Katharine Dain & pianist Sam Armstrong. Maar dat ging natuurlijk niet door vanwege corona. Ze besloten toch samen te werken, gewoon, voor het plezier van het werk, bij wijze van onderzoek.

Dain nodigde de pianist bij haar thuis uit in Rotterdam. Het verblijf zou 6 maanden duren. En ze gingen zo grondig te werk dat er langzaam een nieuw programma ontstond. En wat als we dat eens zouden gaan opnemen? Het was het soort recital waar ze bij de concertzalen niet mee hoefden aan te komen (te onbekend repertoire), maar dat op cd een lumineus verhaal verteld, dat bovendien gerelateerd is aan de lockdown. Het gaat telkenmale over heftige ervaringen, ten goede of ten kwade, zo heftig dat je wilt ontsnappen, in de melancholie van de herinnering, of de hoop op een betere toekomst.

Hoofdmoot is de cyclus Poèmes pour Mi, van Olivier Messiaen. Hij schreef tekst en muziek voor zijn eerste echtgenote, Claire Delbos. De verrassing van dit album is dat zij ook componiste blijkt te zijn geweest. Ze schreef een aantal liederen op tekst van de moeder van Messiaen, nota bene toen ze van hem zwanger was. Op haar beurt was Delbos ook zwanger toen ze deze liederen componeerde, van hun enige kind dat zou blijven leven. Zo licht als Poèmes pour Mi is, badend in het licht van een mystieke liefde, zo donker zijn de liederen van Delbos, die in première gingen op hetzelfde concert als de veel beroemdere cyclus van haar man.