Schubert hield van gitaarmuziek. Hij had er twee in huis. Al heeft hij er niet zelf voor gecomponeerd. Toch zit er in zijn werk een speciaal soort zangerigheid dat zich uitstekend leent voor de gitaar. Dat bewijst de cd van Izhar Elias en Fernando Cordas: Schubert's guitars.

Er staan bewerkingen op van twee sonates. De ene is uit een gelukkige periode in het leven van de componist, en die ademt dan ook onschuld en zonnigheid uit, en misschien wel de zucht om een meisje te imponeren met virtuositeit.

De andere, D.960, is een van de laatste stukken van Schubert, en die is geschreven een paar maanden voor zijn veel te vroege dood. Daarin hoor je - een vreemde triller - de klop van het noodlot op de deur.

Beide sonates hebben in de bewerking van Cordas een transformatie ondergaan. Je hoort een dialoog, terwijl deze twee meesterlijke gitaristen in staat zijn om samen te vloeien tot een instrument. In ieder geval is het een uitnodiging om dichterbij te komen en je te verlustigen in de rijke schakering van subtiele nuances.