Toevallig bracht hoboïste Pauline Oostenrijk vorig jaar een cd uit met werk van Bernhard van den Sigtenhorst Meyer (1888-1953). En nu is daar warempel een tweede cd gewijd aan deze Nederlandse componist, die vergeten leek te worden maar beslist de moeite waard is.

Ditmaal is het de pianist Albert Brussee die zich over zijn werk ontfermt. Vooral uit de eerste periode van Sigtenhorst Meyer, die je het best kunt karakteriseren als romantisch-impressionistisch. Je voelt de adem van Debussy in karakterstukken die bloemen en vogels verbeelden, maar ook inspiratie vindt in en serie schetsen van Hokusai (Zes gezichten op de Fuji). Niet zo gek, hij heeft korte tijd in Parijs gestudeerd, bij Vincent d'Indy. Een andere sterke invloed: de interessevriend van zijn geliefde, Rient van Santen. Die was dol op de kunst en atmosfeer van het Oosten, en ook dat klinkt door.

In de tweede fase van zijn leven werd de muziek van Sigtenhorst Meyer hollandser. Hij greep terug op de modaliteit van de kerktoonladders en schreef een boek over Sweelinck. Het is al voelbaar in sommige vroegere composities zoals De Maas en Oude Kasteelen.

Albert Brussee voelt zich verwant aan Bernhard van den Sigtenhorst Meyer, hij was als kind al dol op de bloemen en de vogels, bijvoorbeeld. Maar hij heeft vooral ook affiniteit met het romantische repertoire, waarvan het impressionisme dan weer een uitloper is.

Brussee is pianist, en docent, en onderzoeker. Hij maakte naam als Lisztkenner door zijn uitgave van vroegere versies van Liszts pianocyclus Harmonies poétiques et religieuses. In 1914 publiceerde hij de studie Mazeppa in de romantische kunst - een interdisciplinair cultuurhistorisch onderzoek. Over maar liefst 150 kunstwerken gebaseerd op de Mazeppa-vertelling.