Hoboïst Arthur Klaassens heeft een wonderbaarlijk, hallucinant album samengesteld. Met een Vioolpartita van Bach, en drie hedendaagse stukken van Steve Reich, Berio, Jesse Broekman, en het befaamde Spem in Alium, van Thomas Tallis.

Klaassens bewerkte alles zelf, en speelt alles zelf. Dus ook dat koorwerk van Tallis, dat veertig verschillende stemmen herbergt? Precies. Dat is het bijzondere.

Je hoort telkens verschillende instrumenten (hobo, hobo d'amore, althobo en bashobo) en stemmen, maar slechts één speler, Arthur Klaassens. Hij speelt alle partijen. Een voor een. En legt ze over elkaar heen als laagjes. Veelvoudigheid. Soms zijn het er twee, soms tien, hij gaat dus zelfs tot veertig.

De titel, Ratio, wijst op wat voor hem de essentie is: niet zozeer getalsverhoudingen als wel verhoudingen tout court. Tussen hem en de componisten, tussen hem en al die verschillende facetten in zichzelf. En, dat voor ook, tussen hem en opnameleider Frerik de Jong. Die is eigenlijk veel meer dan dat, hij geeft Klaassens tegenspel als een ware musicus. In feite is dit album ook het verslag van een vriendschap: de twee hebben er vijf jaar over gedaan, en honderden opnames gemaakt. Dat kan alleen in een verstandhouding van vertrouwen.

Ik sprak Arthur Klaassens op een frisse zondagochtend in Den Haag, vanwege corona hadden we buiten afgesproken, in een stads speeltuintje. De geluiden van spelende kinderen en beierende klokken kregen we er gratis bij in dit Haagse Counterpoint, ook dat vormde weer een mooi extra laagje.