Connecting colors is een echt corona-project van altviolist en componist Oene van Geel. Toen in maart opeens alles stilviel en alle optredens werden afgelast, heeft hij iets nieuws bedacht: zelf muziek opnemen en delen met bevriende musici. Dus dat ging zo: Oene speelde thuis iets in, met in het achterhoofd een specifieke musicus; hij stuurde de muziek op, zodat de ander daar muzikaal op kon reageren door er een nieuwe laag aan toe te voegen. Dat ging zo een paar keer heen en weer als een soort muzikale schaakwedstrijd-op-afstand.

Het resultaat is gaaf. Originele composities waar altijd wel een ondertoon van melancholie in te bespeuren valt (zo vrolijk is deze tijd nou ook weer niet) en die een prachtig palet aan verschillende stijlen, en persoonlijkheden laat doorklinken. Jazz, pop, klassiek, wereldmuziek, alles doet mee. Zo gaat dat met vriendschap. Want je zou de cd ook een als een prachtige muzikale briefwisseling met een paar vrienden. Over verbondenheid en hoop. En verwondering.

En aan de speelsheid. Omdat hij bij sommig materiaal dat hij terugkreeg donkere tonen hoorde, heeft hij zich in de afgelopen tijd cello leren spelen. Net zo lang oefenen, tot hij een bepaalde baslijn adequaat kon opnemen. Terug bij af. Homo ludens, daar gelooft Oene van Geel in. En laten we dus maar hopen dat de overheid niet overgaat tot het sluiten van de podia. Dat is een ramp voor de spelende mens.