In de expositie 'Kinderen van Rotterdam' geven acht jongeren hun visie op onderwijs. Ze vertellen over wat ze nodig hadden en wat ze daarin soms wel en soms niet hebben gekregen. In hun mooie, persoonlijke verhalen tonen ze ons de bronnen waaruit ze - binnen en buiten school - hebben geput om zich te ontwikkelen tot waar ze nu zijn. In deze aflevering luister je naar het verhaal van Jena.

De expositie die vanaf 2 okober 2023 te zien en te beluisteren is in het Rottedamse Dokhuis, is een samenwerking tussen fotograaf Iris van 't Riet en stichting NIVOZ. Waar Iris de Rotterdamse jongeren op beeld vastlegde, ging redacteur Marco Martens met hen in gesprek.

‘Ik kom uit Syrië, door de oorlog waren we naar Jordanië gevlucht. Ik was twaalf jaar, zat op de basisschool. Eerst is mijn vader hier gekomen, ruim een jaar later wij ook. Ik kwam op een ISK. Het Nederlands was niet echt een probleem. Het was Engels en Wiskunde. Ik kreeg niet echt informatie over berekeningen of manieren, maar er werd wel veel van mij verwacht. Toen moest ik naar vmbo-kader, in plaats van dat ze daar iets aan gingen doen. Dat was pijnlijk. Ik wist dat ik beter kon. Er was een docent die zei: slimme leerlingen hebben geen docent nodig. Dat is hetzelfde zeggen als dat je dom bent. Maar niet direct.’

‘Mijn vader is hiernaartoe gekomen voor ons, voor beter onderwijs, zodat wij kunnen studeren, voor een betere toekomst. Dus ik doe het voor mezelf, maar ook voor hem. Ik moet sterk zijn. Wij hebben zo’n spreekwoord: wat jou niet dood maakt, maakt jou wel sterker. ‘Ik zit nu in havo 5. Elke keer als ik het gevoel krijg dat ik naar achteren word getrokken, dan zie ik mijn vader en de gevaarlijke weg die we hebben afgelegd. Hoe ik mijn familie heb achtergelaten, mijn land, mijn cultuur. Ik was nog zó jong. Die geschiedenis geeft mij echt een push om gewoon door te gaan. Ik vind een vwo-diploma beter dan havo. En daarna? Ik ben van plan naar de universiteit te gaan, tandheelkunde studeren.’