มีความเป็นธรรมดาหลายอย่าง ที่เราต้องพิจารณาอยู่เนืองๆ 5 ข้อ 1 เรามีความแก่เป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความแก่ไปมิได้ 2 เรามีความเจ็บไข้ มีความเจ็บป่วยเป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความเจ็บป่วยไปมิได้ 3 เรามีความตายเป็นธรรมดา จะล่วงพ้นความตายไปมิได้ 4 เราจะต้องพลัดพรากจากของรัก ของเจริญใจ ของชอบใจ ทั้งสิ้นไป 5 เรามีกรรมเป็นของๆ ตน มีกรรมเป็นผู้ให้ผล มีกรรมเป็นแดนเกิด มีกรรมเป็นผู้ติดตาม มีกรรมเป็นที่พึ่งอาศัยเราทำกรรมอันใดไว้ไม่ว่าดีหรือชั่ว เราจะเป็นผู้รับผลของกรรมนั้นสืบไป ทั้งหมดนี้ เป็นเรื่องธรรมดาทั้งสิ้น ธรรมะนี่หล่ะ คือเรื่องธรรมดา คนไหนยอมรับความเป็นธรรมดาได้ ก็จะไม่ทุกข์ ที่ทุกข์ เพราะรับความเป็นธรรมดาไม่ได้ พิจารณาสิ่งเหล่านี้ทุกวัน ใจจะไม่ประมาท --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สจีน#๑๒ ๒๑ ธันวาคม ๒๕๖๒

เห็นไหมว่าที่จริงพวกเราแต่ละคนไม่เคยเป็นอิสระเลย มีแต่ถูกความอยาก ถูกตัณหาสั่งให้ทำอย่างงั้นอย่างงี้ตลอดเวลา บางทีตัณหาก็ไม่ได้สั่งให้เราไปภาวนา บางทีตัณหาสั่งให้เราไปแสวงหาความสุขทางโลก แต่ไม่ว่าตัณหาสั่งในเชิงบวกหรือเชิงลบ เมื่อใดก็ตามที่เราไม่ทำตาม มันจะลงโทษเรา ทุกข์ละ กระสับกระส่ายดิ้นรน ตัณหาเป็นปัจจัยให้เกิดทุกข์ --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สจีน#12 ๒๑ ธันวาคม ๒๕๖๒

พระก็ภาวนาแบบพระ ฆราวาสก็ภาวนาแบบฆราวาส ภาวนาแบบพระก็ต้องสู้กิเลสทุกตัวตั้งแต่วันนี้ พระมีวินัย มีข้อห้ามมากมายซึ่งฆราวาสไม่มี ฆราวาสทำอะไรก็ได้ มีแค่ศีล ๕ ก็พอแล้ว แต่นักบวชไม่ได้ ฆราวาสต้องคิดเรื่องครอบครัวต้องทำมาหากิน พระไม่มีหน้าที่ทำอย่างนี้ ฉะนั้นถ้าภาวนาเป็นและสนใจในการภาวนา นักบวชก็มีเวลาในการภาวนาเยอะกว่าฆราวาส เพศนักบวชจะมีใจอยู่กับเนื้อกับตัวได้มากกว่าเพศฆราวาส แต่ว่าถ้านักบวชภาวนาไม่เป็น เป็นนักเพ่ง ก็จะเป็นนักเพ่งที่เก่งมากเลย เพราะเวลาเยอะ ฆราวาสมีข้อดีคือกระทบอารมณ์มาก ใจจะเคลื่อนไหวเปลี่ยนแปลงได้มาก ถ้าฆราวาสรู้จักใช้ประโยชน์ ตัวนี้คือการเจริญสติในชีวิตประจำวัน มีสติไปเรื่อย ฆราวาสไปเที่ยวได้ทั่วโลก เวลาไปเที่ยว จิตกระทบผัสสะ จิตก็เปลี่ยนไปเรื่อย ถ้ามีสติแล้วเจริญปัญญาไปเรื่อย การภาวนาก็ไม่ช้า --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สจีน #12 ๒๐ ธันวาคม ๒๕๖๒

อยากเป็นพระโสดาบัน สิ่งแรกเลย ต้องมีจิตที่เป็นพุทธะ มีความรู้ ตื่น เบิกบาน แล้วก็ไม่งมงาย ประกอบด้วยเหตุผล อะไรที่มีแนวโน้มที่จะงมงาย ที่เราไม่เข้าใจ มีความอัศจรรย์ ลึกลับต่างๆ ทิ้งๆ มันไป อย่าไปสนใจมาก อยู่กับปัจจุบัน อย่างมีเหตุมีผล --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ สอนคนจีน #14 ๙ พฤศจิกายน ๒๕๖๒

เราจะเข้าสู่ทางสายกลางนี้ได้อย่างไร ก็คือมีสติรู้ทันเวลาที่พักอยู่ หรือ มีสติรู้ทันเวลาที่เพียรอยู่ ทางสายกลางที่ไม่พัก ไม่เพียร จงใจทำขึ้น ไม่ได้ --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ สอนคนจีน #๑๓ ๒ พฤศจิกายน ๒๕๖๒

ทุกความรู้สึกที่มันแสดงออกมา มันสอนธรรมะกันเดียวกัน คือมันเป็นของมาแล้วไป เกิดแล้วดับบังคับไม่ได้ทั้งสิ้น ธรรมะมันอยู่ตรงนี้ ไม่ใช่ทำใจให้นิ่งๆ --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ สอนคนจึน #12 ๒๖ ตุลาคม ๒๕๖๒

อารมณ์ที่ใจไปรู้เข้าทุกชนิด ไม่ว่าโลภโกรธหลงสุขทุกข์ ไม่ว่าความปรุงแต่งอะไรก็แล้วแต่ ล้วนแต่มาแล้วไป เกิดแล้วดับ ตัวที่ไปรู้ความปรุงแต่งและอารมณ์ต่างๆ เหล่านั้นก็เหมือนกัน มาแล้วไป เกิดแล้วดับ เราดูจนเห็นทุกตัวทุกสิ่งมาแล้วไปเกิดแล้วดับ เวลาที่เราเห็น เราอาจจะเห็นโลภโกรธหลง ฯลฯ เห็นทีละอันๆ แต่เวลาใจสรุปความรู้ มันสรุปโดยภาพรวมว่าทุกสิ่งเกิดแล้วดับ ใจจะสรุปเอง ไม่ได้หมายมั่นแล้วว่ามันคือตัวไหน มันสะสมความรู้เชิงปริมาณ จนในที่สุดปริมาณมากพอแล้ว มันตัดสินความรู้เองว่าทุกตัวเกิดแล้วดับ --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเรียนรู้ตัวเองฯ บ้านสติ ๑๙ ตุลาคม ๒๕๖๒

การเดินปัญญาจะเกิดขึ้นต่อเมื่อ จิตเราตั้งมั่นทรงตัวอยู่ด้วยขณิกสมาธิบ้าง อุปจารสมาธิบ้าง อัปปนาสมาธิบ้าง ใจเป็นผู้รู้ผู้ดู สติระลึกรู้ลงที่สภาวะรูปนามกายใจของตนเอง เห็นสภาวะเหล่านั้นแสดงไตรลักษณ์ในมุมใดมุมหนึ่ง ถึงจะเข้าสู่กระบวนการของการเดินปัญญาจริงๆ ขณะที่ฝึกสมาธิแบบลักขณูปนิชฌาน จิตตั้งมั่นทรงตัวอยู่ ยังเป็นสมถะอยู่ ยังอยู่ในจิตสิกขา เพราะจิตบางคนตั้งมั่นแต่ไม่เดินปัญญา เห็นสภาวะแต่ไม่ได้เห็นสภาวะนั้นในมุมมองของไตรลักษณ์ ก็ยังไม่ได้เดินปัญญา หรือเห็นสภาวะเคลื่อนไหวได้ อาจจะยังไม่ได้เดินปัญญา เพราะเห็นสภาวะเคลื่อนไหวได้แต่จิตแช่ลงไปเลย ถล่ำลงไปในสภาวะ แสดงว่าขณะนั้นไม่มีสมาธิที่ถูกต้อง ขนาดนั้นไม่มีการเจริญวิปัสสนา --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเรียนรู้ตัวเองฯ บ้านสติ ๑๙ ตุลาคม ๒๕๖๒

โทษคนอื่นนะ ใหญ่อย่างกับภูเขา โทษตัวเองนะ ชั่วแทบตาย เล็กอย่างเมล็ดงา --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเรียนรู้ตัวเองฯ บ้านสติ ๑๘ ตุลาคม ๒๕๖๒

แต่ละคนมันเหมือนเปเปอร์มาเช่ มันพอกอะไรไว้เต็มเลย ค่อยๆเรียนรู้ตัวเอง อะไรเห็นก่อนเรารู้ทันก่อน เราจะค่อยๆ ลอกออกไป จนในที่สุดเราพบว่าที่เราปรุงดีปรุงต่างๆ ที่เราเสแสร้งหลอกลวงผู้อื่น หลอกลวงตัวเอง มันเป็นของที่เเต่งขึ้นมาทั้งสิ้น ลอกไปเรื่อยๆ จนในที่สุด เราพบว่าข้างในมันไม่มีอะไร --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเรียนรู้ตัวเองฯ บ้านสติ ๑๘ ตุลาคม ๒๕๖๒