ครูบาอาจารย์เคยบอกว่าตัวที่การันตี คล้ายเป็นหลักประกันเหมือนเราซื้อกรมธรรม์ประกันชีวิต มีโอกาสมากที่จบจากชาตินี้ไปจะได้กลับมาเป็นมนุษย์อีกคือ ศีล ซื้อกรมธรรม์ไว้ แล้วก็กรุณาผ่อนจ่ายทุกปี หมายถึงว่ารักษาศีลให้ต่อเนื่อง อย่าให้กรมธรรม์มันขาดนะ ทำไมเราเป็นมนุษย์แล้ว ทำไมชาตินี้เรายังผิดศีลอีก ไหนบอกว่า เป็นมนุษย์ศีลส่งมา ก็ศีลในอดีตที่เคยทำมันส่งผลมาให้ชาตินี้เป็นมนุษย์ แต่ชาตินี้ไม่ทำประกันชีวิต พวกนี้เป็นพวกไม่รักษาศีลแล้ว เป็นพวกประมาทแล้ว คิดว่าเกิดมาอยู่ในโลกนี้เป็นมนุษย์ด้วยความฟลุ๊ค ไม่รู้ว่าทุกสิ่งเป็นไปตามเหตุ มีเหตุก็เกิดหมดเหตุก็ดับ --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สเรียนรู้ตัวเองฯ บ้านสติ ๒ ธันวาคม ๒๕๖๒

อะไรที่เราไขว่คว้ามาทั้งชีวิต จนถึงวันนั้นทั้งหมดมันจะเป็นความว่างเปล่า อย่ารอให้ถึงวันนั้นแล้วก็เสียใจว่า รู้อย่างนี้ไม่หลงโลกดีกว่า จำไว้นะว่า โลกไม่มีอะไร วันนึงทุกสิ่งที่ได้มา เราต้องทิ้งมันไปทั้งหมด มีแต่ความว่างเปล่า เอาแก่นสาร เอาสาระ เอาธรรมะในใจติดตัวไป ชาตินี้ไม่ได้อะไรเลย ก็ขอให้ได้ความคุ้นชินที่จะปฏิบัติ ได้ความคุ้นชินที่จะรักษาศีล สร้างคุณงามความดี เพื่อเป็นต้นทุนสำหรับภพชาติหน้าต่อไป --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์ส ก.ล.ต. ๗ ธันวาคม ๒๕๖๒

ธรรมะไม่ได้อยู่ที่พระอรหันต์องค์ใดเลย ธรรมะแท้ๆ ที่เราจะเข้าใจ ต้องศึกษาค้นคว้าลงในกายในใจเราเองเท่านั้น ไม่ได้อยู่ที่ผู้ช่วยสอนหรือเหล่าซือคนใดเลย แสวงหาธรรมะจากครูบาอาจารย์เก่งแค่ไหน ถ้ามุ่งอย่างนั้นอย่างเดียว ยังแสวงหาธรรมะจากภายนอกอยู่ ต้องมุ่งเรียนรู้ที่ตัวเอง ครูบาอาจารย์มีความจำเป็นต้องมี กัลยาณมิตรพระพุทธเจ้าบอกว่า เป็นทั้งหมดของพรหมจรรย์... ทำไมต้องมีครูบาอาจารย์ ครูบาอาจารย์รับความรู้ธรรมะมาจากไหน มาจากครูบาอาจารย์อีกทีหนึ่ง ครูบาอาจารย์ ของครูบาอาจารย์ ๆๆ รับความรู้มาจากพระพุทธเจ้า บุญบารมีเราไม่พอที่จะศึกษาหาทางด้วยตนเอง เพราะเราไม่ใช่พระพุทธเจ้า เราไม่ใช่พระปัจเจกพุทธเจ้า เพราะฉะนั้นเราหาทางเองไม่ได้ เราต้องมีกัลยาณมิตรต้องมีครูบาอาจารย์ --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สจีน#๑๒ ๒๘ ธันวาคม ๒๕๖๒

เราเรียนแล้วต้องไปปฏิบัติ ทำไมทุกข์ ทุกข์เพราะโง่ ทุกข์เพราะไม่ฉลาด ทุกข์เพราะว่าไม่เห็นโลกตามความเป็นจริง พอไม่เห็นโลกตามความเป็นจริง ไม่เข้าใจ ก็ไปยึดคิดว่าโลกนี้มีความสุข คิดว่าสิ่งต่างๆ มีสาระมีแก่นสารก็ไปยึด ฝากความสุขไว้กับสิ่งที่ไม่มีสาระ ไม่มีแก่นสาร ฝากความสุขไว้กับสิ่งที่ไม่เที่ยง ไว้กับสิ่งที่วันหนึ่งต้องพลัดพรากก็ต้องทุกข์ (2) ไม่มีสิ่งใดในโลก ที่จะได้มาแล้วไม่มีภาระ ของในโลก โลกนี้เป็นของคู่ เมื่อมันให้คุณได้ มันย่อมให้โทษได้ ไม่มีของด้านเดียวในโลกนี้ ยกเว้นสิ่งที่อยู่เหนือโลก คือธรรมะ มีความสุข มีความเที่ยง ไม่แปรปรวน ไม่มีสิ่งใดเป็นเจ้าของ ไม่มีตัวตน ไม่มีทุกข์ เพราะฉะนั้นใครก็ตาม ที่กำลังตั้งเป้าแสวงหาความสุขในโลกนี้อยู่ ในขณะเดียวกันก็ตั้งเป้าแสวงหาความทุกข์ในโลกนี้อยู่เหมือนกัน เพราะของในโลกนี้ไม่มีด้านเดียว ไม่มีสิ่งใดที่ให้คุณด้านเดียวในโลกนี้ --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สจีน#๑๒ ๒๗ ธันวาคม ๒๕๖๒

วัตถุประสงค์สูงสุดของการบริจาคทาน คือการขัดเกลาความตระหนี่ ขัดเกลากิเลสอันหนึ่งคือความหวง ฝึกให้รู้จักสละ สละสิ่งที่เรามีเกินแล้วเพื่อสงเคราะห์ผู้อื่น คนบางคนให้ทานเพราะอยากได้บุญ แต่บางคนให้ทานเพราะว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่มีประโยชน์ เจตนาคือกรรม ไม่มีใครรู้ดีเท่าใจเรา เท่าตัวเราเอง คนปกติ คนที่หลงอยู่ไม่รู้เนื้อรู้ตัว ไม่เคยภาวนาไม่เคยเห็นใจตัวเอง มันดูใจตัวเองไม่ออกว่าที่ทำอยู่นี่ อะไรอยู่เบื้องหลัง เป็นนักภาวนา หัดเจริญสติ หัดเจริญสมาธิ เจริญปัญญาหัดรู้สภาวะ สิ่งเหล่านี้ละเลยไม่ได้ สังเกตตัวเองไปเรื่อยว่า สิ่งที่เราทำมีอะไรอยู่เบื้องหลัง นานๆ เข้า พฤติกรรมทางกายทางวาจา ความคิดคำพูดทั้งหลาย มันจะค่อยๆ สะอาดขึ้น บุญจะเต็มเร็วขึ้น ก็จะมีโอกาสประสบผลสำเร็จทางธรรมเร็วขึ้น --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สจีน#๑๒ ๒๗ ธันวาคม ๒๕๖๒

พอจิตของเราเดินมาจนถึงจุดที่ต้องการพัก พอมันมาทำความสงบ เราเข้าสมาธิไม่เป็น มันจะหลับ การหลับเป็นวิธีการพักของจิตอย่างหนึ่ง ถ้าเราฝืน ยิ่งฝืนยิ่งลำบาก พอปล่อยให้เขาหลับ ลืมตาขึ้นมาจะสดชื่น มันมีเรี่ยวแรงเพิ่มขึ้น ถ้าเราภาวนาอยู่ต่อเนื่อง รู้เนื้อรู้ตัว ทำสมาธิทุกวัน เดินจงกรมทุกวัน เจริญสติในชีวิตประจำวันทุกวัน อาจจะมีบางช่วงบางคราว ที่วันหนึ่ง สองวันหรือสามวันที่นั่งสมาธิทีไรหลับทุกที ไม่ต้องกังวล หมายถึงอยู่บนข้อแม้ที่ว่า เราภาวนาต่อเนื่องสม่ำเสมอ เราภาวนาแล้วบางช่วงเดินปัญญา มันใช้พลังไปแล้วและเราทำสมาธิลึกๆ ไม่ได้ จนถึงจุดหนึ่งเวลาที่เรานั่งสมาธิพอสงบพอสมควร จิตจะพลิกเข้าหาความสงบ แต่เนื่องจากว่าเราเข้าฌานไม่เป็น มันก็เลยหลับ หลับก็ปล่อยมันหลับไป --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สจีน#๑๒ ๒๗ ธันวาคม ๒๕๖๒

ทำไมถึงต้องกระตุ้นให้พวกเราเห็นกิเลสตัวเองให้เยอะ เพราะว่ามันเป็นของที่เกิดบ่อย ถ้าเราไม่ใช้ประโยชน์ของมันเป็นเครื่องมือในการเจริญสติ เราจะเสียโอกาสมาก พอหัดดูจนจำสภาวะได้เยอะ สติก็จะเกิดบ่อย ประโยชน์นอกจากนี้ก็คือ พอสติเกิดบ่อย กิเลสก็ตัวไม่ใหญ่ กิเลสที่ตัวไม่ใหญ่ก็ไม่ครอบงำใจ ให้ไปคิดชั่ว พูดชั่ว ทำชั่ว อนุสัยคือความคุ้นชินในการทำความชั่วจะค่อยๆ อ่อนกำลังลง ประโยชน์อีกตัวก็คือ เราได้ฝึกสติแล้วถ้าจำสภาวะได้เยอะ ทุกครั้งที่เกิดสติตัวจริง สมาธิอัตโนมัติ สมาธิที่ถูกต้อง คือสัมมาสมาธิก็จะเกิดด้วย --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สจีน#๑๒ ๒๖ ธันวาคม ๒๕๖๒

หลักของการปฏิบัติคือ เราอยู่ในสภาวะใดก็ตาม อยู่ในสถานที่แห่งใดก็ตาม อยู่ในสิ่งแวดล้อมใดก็ตาม กิเลสตามเราอยู่ทุกที่ ทุกเวลา กิเลสอะไรเกิดขึ้นก่อน ก็ดูกิเลสตัวนั้น --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สจีน#๑๒ ๒๖ ธันวาคม ๒๕๖๒

นั่งอยู่ จะนั่งพื้น นั่งเก้าอี้ นั่งบนโซฟา นั่งเล่นๆ ถ้าเห็นสภาวะอยู่ มีสติอยู่ ก็ภาวนาแล้ว ไม่ใช่ว่าต้องทำท่านั่งขัดสมาธิ หัวใจคือ มีสติ มีความรู้เนื้อรู้ตัว เป็นผู้ตื่น เห็นสภาวะธรรมเป็นช่วงๆ ไป อย่างนี้เรียก ภาวนา นั่งบังคับตัวเองตลอดเวลา ไม่เห็นว่าบังคับอยู่ ไม่เห็นว่ามีโลภะที่จะปฏิบัติ มีความโลภอยากดี ไม่เห็น นั่งครึ่งชั่วโมงคืออะไร กำลังทำตัวเองให้ลำบากครึ่งชั่วโมง ที่จริงคือ ไม่ได้ภาวนาเลย ถูกกิเลสคือ ความยาก ครอบงำ --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สจีน#๑๒ ๒๖ ธันวาคม ๒๕๖๒

เราพอกตัวเองด้วยของหลอกลวงต่างๆ ซึ่งเราถูกสั่งสอนมาว่า อันนี้ดี อันนี้ควรทำ อันนี้ไม่ควรทำ ทำเพื่อให้เค้าชื่นชมเรา ทำเพื่อให้เค้ารักเรา ในโลกก็ดี เวลาเราไปทำงานอยู่ในสังคม ก็ต้องมีเปลือก แต่ว่า ในทางธรรม เปลือกเรา ถ้าเรารู้ไม่ทัน เป็นภาระนะ เป็นเครื่องพะรุงพะรังของใจ คล้ายว่า เราต้องทำอะไรเยอะแยะ เพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งบางสิ่ง ซึ่งทำให้ใจเราไม่โปร่งไม่สบาย เป็นปลิโพธ เป็นภาระของใจ ต้องคอยรู้ทันไป --อ.ประสาน พุทธกุลสมศิริ คอร์สจีน#๑๒ ๒๕ ธันวาคม ๒๕๖๒