Başıma Bi'şey Gelmeyecekse

"İstek değil ihtiyaç" söylemiyle yola çıkmıştım bu konuyu konuşmak istediğimi ilk farkettiğimde ama zaman içinde bunu eleştiren başka bir bakış açısı edindim. Çünkü farkettim ki isteklerimin aslında karşılanması zorunlu olan ihtiyaçlar olduğunu söylemek ve kendimi bu konuda açıklamak zorunda bırakmak, kendimi ve kendimi yaratma yolculuğumu sabote eden çok önemli bir ayıntıymış.

Nasıl mı? Bu bölüm, son dönemlerdeki yaşantılarımdan biriktirdiğim hikayeler üzerinden bunu anlattım.

Evet, podcast bölümlerinin aralığı uzadı son zamanlarda ama bunu ve diğer birçok şeyi de açıkladım bölümde. Yeni sezonla yeni bakış açıları ve yeni kararla devam ediyoruz ama öncekilerin üzerine koyarak ilerliyoruz, "büyüyoruz" gibi düşünelim bunu :)

Bana bu farkındalık ve bununla beraber aldığım kararlar (ve bunları uygulamaya geçmek) çok iyi geldi, umarım sana da bu bölümü dinlemek iyi gelir ve başka bir açıdan yaratabilirsin hayatını.

Heltia #işbirliği ile hazırladığım bu bölümün detayları:

Uygulama linki: https://heltia.go.link?adj_t=1dxl74f5_1d84ywe3

İndirim kodu: BBG10 (1 ay boyunca geçerli %10 indirim)

Dinledikten ve sindirdikten sonra yorumlarını beklemeye ve sonraki bölümde anlatacaklarımın demlenmesine alan açmaya çekiliyorum ben şimdilik.

İsteklerini sev, onları koru ve kendine iyi bak! Sonraki bölümde görüşürüz :)

İnsan kendi yolunda yürürken, yolda karşılaştıklarının büyüsüne kapılarak, anlam ve amaç duygusunu yitirebiliyor bazen. Yani anlamların bulanıklaşınca yolda bulduğun araçların kölesi olabiliyorsun, hiç farkında olmadan. Ama yola çıkmak demek, yola neden çıktığını da arada kendine hatırlatmayı gerektiriyormuş. Ben uzunca bir süredir kendi yolumda yürüyorum, kendi özgürleşme yolculuğumda kendi hikayemi yazıyorum. Ama yolda karşıma çıkanların büyüsüne kapılıp rotamdan sapmaya başladığımı farkettiğim bir anda, durdum ve kendime şunu söyledim: Bu yola neden çıktığını unutma!

Sahi, bir insan neden yola çıkar? Her şey yerli yerindeyken, durup dururken rahatını bozmaz insan. Yolunda gitmeyen bir şeyler vardır ve onları yoluna koymak için yola çıkmak zorunda kalmıştır. İşte bu bölüm, bunlar hakkında konuşuyoruz.

Ve tabii benim yolda karşılaştıklarımın etkisiyle anlam ve değerlerimin çarpışmasıyla ilgili hikayelerimden farkındalıklarımdan şekil alıyor serüven.

Bu arada, sağlam felsefe yapıyoruz bu bölüm aynı zamanda. Ve öyle gelişine vurup serbest atış yapıyorum ki.. ben anlatırken çok keyif aldım, umarım siz de dinlerken aynı hissi paylaşırsınız. Yorumlarınızı bekliyorum bu konuda :)

Bu arada, bölümün sponsoru olan Heltia'ya bu #işbirliği için öncelikle bir teşekkür bırakıyorum ve bölümde sözünü ettiğim linkleri de ekleyeyim.

Belirsizlik Kaygısı https://www.getheltia.com/blog/belirsizlik-kaygisi-nedir-neden-olur

Uygulama indirme linki: https://heltia.go.link?adj_t=1dxl74f5_1d84ywe3

İndirim kodu: BBG10

Bölümde sözünü ettiğim ve hatta kitabı açıp direkt okuduğum kaynak: Simone de Beauvoir, Müphemlik Ahlakı Üzerine: Pirus ve Sineas

Muhteşor bir kitap bir daha söylemek istiyorum.

Montaigne Denemeler

Ve Albert Camus ve Nietzsche'den karma alıntılarımız da bölümde mevcuttur.

Bu bölümün sizde ne hissettirdiğini merak ediyor ve dönüşlerinizi bekliyorum. Görüşmek üzere :)

Uzunca emekler verip kendiniz için iyi, güzel ve anlamlı, değerli şeyler ortaya koyduktan sonra, bir anda durup dururken kendinizi sabote ettiğiniz anlarınız oldu mu sizin de? İşler iyiye gidiyor bile olsa, değişim bizi kaygılandırır, çünkü değişmek demek, nereye doğru evrileceğimizi tahmin etsek de kesin olarak bilgisine sahip olamadığımız kaygan bir zeminde hareket etmek demek. Bu belirsizlik yüzünden hiç kendimize çaktırmadan kendi elimizle inşa ettiğimiz tüm iyi, güzel, değerli şeyleri yine kendi elimizle yok edebiliyoruz ne yazık ki... Eğer siz de böyle sorunlar yaşıyorsanız, varoluş dansıma eşlik etmeye davet ediyorum sizi bu bölümde. Çünkü varolmak, ipin üzerinde yürürken müziği kesmeden dansı sürdürebilmek demek.

Yani aslında, özgürlüğün baş dönmesini konuşuyoruz. Kendi özgürleşme yolculuğumuzda hiç farkında olmadan tekrarladığımız otomatik davranışlarımız yüzünden sorumluluğumuzu almaktan kaçınma hikayelerimden ve bu farkındalıklar sonrası neşeyi nasıl yeniden yarattığımdan söz edeceğiz. Tabii arada hatalar ve sancılarla dolu bir süreç de var. Ne demiştik? Her şey karşıtıyla var :)

Bölümde sözünü ettiğim Erich Fromm kitabı, Özgürlükten Kaçış (The Fear of Freedom)

Yorumlarınızı bekliyorum. Sonraki bölümde görüşürüz :)

Çok çalışıp her şeyi halletmek, her şeyin üstesinden gelmek uğruna didinip durarak tüm hayatı yapılacaklar listesindeki görevler olarak yaşamaktan bıktıysanız SİZ DE BENİM GİBİ, bu bölüm size iyi gelecek, yaralarınızı saracak. Yani umarım :)

Yetersizlik hissiyle üzerime basan kaygı yüzünden, büyüdükçe neşesini yitiren, hayatın renkleri soluklaşan bir insana dönmüşüm öylece koşturup giderken. Ama bu böyle olmak zorunda değil. Büyümek, neşeyi kaygıya teslim etmek anlamına gelmiyor. Bunu değiştirmek de bizim elimizde aslında. Son bölümlerde "anlamaya çalışırken hayatı kaçırmak" konulu farkındalıklarımın başka açılardan nelere karşılık geldiğini konuşuyorduk. Bu bölüm ÇALIŞIRKEN HAYATI KAÇIRMAK ve iflah olmaz bir işkolik/kariyer manyağına dönüşmek ve bunun anlık farkındalıklarla nasıl çözümlenebileceğini konuşuyoruz.

Ve bu bölümün size extra sürprizleri de yok değil :)

Heltia uygulamasının sponsorluğunda hazırladığım bölüm için hem destek oldukları hem de sizlerin kullanımı için bize özel sağladıkları indirim kodu için ayrıca teşekkür ederim.

#işbirliği

Bölümde bahsettiğim Heltia'dan bulduğum 2 makalenin linki:

https://www.getheltia.com/blog/tukenmislik-sendromu-nedir

https://www.getheltia.com/blog/is-hayatinda-tukenmislik-sendromu

Heltia uygulamasını indirmek için link: https://heltia.go.link?adj_t=1dxl74f5_1d84ywe3

ve İNDİRİM KODU: BBG10

Bu bölüm benim için ayrıca özel bir yere sahip, dinleyince eminim anlayacaksınız. O yüzden dönüşlerinizi, yorumlarınızı, paylaşımlarınızı yani desteklerinizi her zamankinden daha çok görmek istiyorum :)

Sonraki bölümde görüşmek üzere :)

Tüm hayatı, olanı biteni anlamaya çalışırken hayatı kaçırdıysan bu bölüm sana iyi gelecek, yaralarını saracak :)

Çok sağlam bir özeleştiriyle, felsefeci kimliğimle benliğimi örtmemle yüzleştiğimi fark etmemi ve kendimi mağarada, etiketlerin arkasına saklayarak yaşadığımı anladım.

Önceki bölümde kendimi güvenli alan sandığım bir mağaraya kapatıp konfor alanına sıkışarak, camın arkasından hayatı izlediğimi ve hayatı anlamaya çalışırken tüm hayatı kaçırdığımı görmüştüm.

Bu bölüm, daha ağırıyla, kendi hikayemi yazmak için çıktığımı söylediğim yolda bile hep bildiğim yoldan gitmeye kendimi zorlamamla yüzleşiyoruz.

Ama yaşamak, hayatı hissetmek, kendimizi tanımladığımız o basmakalıp etiketlerden çok daha fazlası.

Ve yaşamadan anlaşılmıyor yaşamak.

Yaşamak lazım. Tıpkı bisiklete binmek gibi, düşmemek için dengede kalmak için hareket etmek lazım.

Uzun süredir farkına vardıklarımın altında eziliyordum, artık altında ezildiklerimden özgürleşip kendim olarak devam ediyorum yoluma. Yani daha fazla kendim olarak, diyelim. Ben, görünür kıldığımdan daha fazlasıymışım çünkü.

Bu bölüm itibariyle yenileniyoruz yani.. instagram'da da bunun yansımalarını görmeye başladınız aslında, ama henüz tam anlamıyla değil. Ama yakında :)

Keyifli dinlemeler diliyorum. Sonraki bölümde görüşmek üzere :)

Konfor alanı konusunda düşünüyorum bir süredir. Bu konfor alanı tam olarak neresi? Utancımızdan kaçtığımız mağaralarımızın konuyla kesinlikle bir ilişkisi olduğuna eminim.

Mağaraya kaçmak ve saklanmak istememizin nedeni, o utanç dolu bakışlardan korunmak ve "güvende hissetmek ihtiyacı", yani hayatta kalma dürtüsü. Ama ben bunca zaman boyunca, tüm bu yolculuk süresinde anladım ki tam da aynı sebepten o mağaradan çıkmam gerekiyor. Yani hayatta kalmayı sürdürebilmek için o mağaradan çıkmam lazım. Başka türlü özgürleşemem, yaşamı sürdüremem.

Neden mağara? Çünkü biz bu zamana kadar hep "zaman" üzerinden ilerledik, zamanı yanlış anladığımızı konuştuk. Ama zaman kadar önemli olan bir diğer kavram da "mekan". Mağara bizim kendiliğimizi inşa ettiğimiz başlıca kurucu unsurların diğer yüzü.

Ve ben kendimi steril, korunaklı, güvende olduğumu bildiğimden emin olduğum bir mekana, mağaraya kapatmışım aslında. Bununla yüzleşmek zordu, çünkü beni yaşatsın diye girdiğim mağaradan zamanı gelince çıkamasaydım eğer mağara bana mezar olurdu.

Ama ben başardım. Çıktım mağaramdan ve özgürleşmeye başladım. Ve tüm teorik bilmelerin dışında, bunu yaşayarak, yaşamla çarpışarak, karşılaşarak öğrendim.

Bölümde bahsettiğim kitap: Timur Harzadin-Yeniden Bağlanmak

İki şarkının adı geçiyor:

Emir Can İğrek, Sapa

Zeynep Casalini, Duvar

Bahsettiğim film de Eat, Pray, Love (Ye, Dua Et, Sev)

Bahsettiğim metaforlar ve alıntılarla ilgili kaynakları önceki bölümlerde defalarca kullandığım için artık onları eklemiyorum.

instagram'daki post, derken kastettiğim ise şuydu:

https://www.instagram.com/p/C7gzwxuNm7Y/?utm_source=ig_web_copy_link&igsh=MzRlODBiNWFlZA==

İBB Taş Mektep'teki (Büyükada) sergide karşılaştığım, Nihal Gündüz'ün Tekinsiz Mekanlar adlı çalışması.

Bölümü dinledikten sonra yazmanızı çok istiyorum. Öylesine değil, gerçekten size temas eden o kritik anlarıyla ve hikayelerinizle kesiştiği noktalarla sizden de duymak istiyorum. Henüz hazır değilseniz de hazır olduğunuzda yazın bana. Dediğim gibi, mesele bağ kurmak. Yalnız olmadığımızı hatırlamak. Kendimizi o mağaralardan çıkarmaya cesaretli adımlar atmak.

Ben başardım, başarıyorum daha doğrusu. Siz de bu "lezzet"i tadın, çok istiyorum.

Derin acılardan sonra emekle yaratılmış neşenin tadı başka hiçbir şeyde yok çünkü.

Sonraki bölümde görüşmek üzere,

Hoşçakalın :)

Plan yapmaya planları uygulamaktan daha fazla vakit ayırıp kendine planlama anksiyetesi hediye etmek ya da zamanı yönetemeyeceğimizi kabullenip, zamandaki varlığımıza yön vermeye çalışmayı seçmek. Evet, mesele bu.

Bu bölüm konumuz, zaman yönetimi, yapılacaklar listesi ve bu listenin altında ezilmekle sürüp giden yılların izinden "aslında ben bu çalışma işini o kadar da sevmiyormuşum, deli deli yapmışım kendimi" farkındalıklarıyla, sakin sakin bir çalışma ve iş temposu kurgulamak üzerine şekilleniyor.

Ve tabii zaman, üzerine saatlerce konuşulacak bir konu. Ben politik eleştiri kısımlarını kısa tuttum, ama ileride talep olursa bunu da konuşuruz, seve seve.

Bölümde tavsiye ettiğim diğer bölümler: Hayatı Kaçırıyor Olabilir miyiz? ve Carpediem vs Kontrol Manyaklığı adlı bölümler. Zaman, çalışma, tükenmişlik sendromu, her şeye yetişme ve geride kalmışlık hisleri çerçevesinde bu iki bölüm.

Bölümde bahsettiğim kitap:

Marc Wittmann, Hissedilen Zaman: Zamanı Nasıl Deneyimleriz?

Gabor Mate'nin konuşmasını bulamadım, ama instagram reels içeriğini buldum ararken, onu da bırakıyorum size

https://www.instagram.com/reel/C6TO4AyNn_f/?igsh=amNkMWkxOWh4ejZq

Sonraki bölümde görüşmek üzere :)

Eğer hiç engellenmemiş olsaydım, kendim olma yollarım hiç tıkanmamış olsaydı bugün kim olurdum ve nasıl bir hayat yaşıyor olurdum, acaba? diye düşünürken meselenin düğümlendiği nokta yine utanç. Olduğum kişiden beni utandıra utandıra ben olmak'tan alıkoymuşlar beni. Muhtemelen hepimiz gibi yani. Bu bölüm bunları konuşuyoruz ve kim olmak istediğimle ilgili kararları mercek altına alıyoruz. Konumuz da doğrudan yazmakla ilgili. Yazarak dönüşmek. Ve hep bir hikaye anlatmak, kendi hikayenin yazarı olmak deyip duruyorum ya size... Gerçekten yazmak ve iyileşmek arasındaki ilişkiye değinelim istedim ve tabii işin felsefesine. İnsan neden yazıp çizer? Sanat yapıp rahatlamak için mi başladı bu serüven, yoksa bir ihtiyaç meselesi miydi? İnsanlığın ayak izlerini takip ederek bir yandan benim geçmişimin izlerinden gidiyoruz ve nasıl yazarak iyileşebileceğimizi konuşuyoruz.

Kaynak olarak,

Derrida-Platon'un Eczanesi tavsiye edilir.

Aralarda bir yerlerde markamsı isimler geçtiği için #reklam diyeceğim ama hiç reklam yok :)

Sonraki bölümde görüşmek üzere :)