Aidiyet ve özgürlük. Neden bir sentez kurmak hakkında düşünmek yerine "aidiyet mi özgürlük mü?" geriliminde gidip geliyoruz?

Bu bölüm, içinde sıkıştığımız toplumsal dinamiklere rağmen özgürlüğümüzün ve bireysel alanımızı kurmanın bedelinin yalnızlaşmak olmak zorunda olmadığını sorgulayarak, hem özgür olmanın hem de aidiyetin hala mümkün olabilmesinin koşullarını tartışıyoruz.

Pluribus dizisinin ilk 5 bölümü üzerinden bir inceleme de denebilir, haliyle eser miktarda spoiler içeriyor bu bölüm.

Siz beğenenlerden misiniz beğenmeyenlerden mi? Bölüm sonrası yorumlarınızı bekliyorum.

instagram: @bukeety

[email protected]

Seni öldürmeyen acının seni güçlendirmesi için önce kuyruğu dik tutmayı bırakmak gerekiyor bazen hayatta.

Hayır, duygusal dayanıklılık kişisel gelişimcilerin bize pazarladığı gibi HARALA GÜRELE koşturmakla ilgili bir şey değil.

"Ne uğruna, neye dayanacağız abi" diye sormayıp beklentiler denizinde sürükleniyorsak olmaz o dayanıklılık.

Sindirilmeyen acı güçlendirmez, köleleştirir.

Ayrıca durmak politik bir eylemdir ya...

*Bu arada, Kurtlarla Koşan Kadınlar, akademik incelemeye alındığında hala çok özcü bulduğum bir kaynak; ama öyle olmayan bir bakış açısıyla okunabilecek bir rehber aynı zamanda. Her kadının da ivedi şekilde okuması gerektiğini hala düşünüyorum tüm özcü risklere rağmen..

Neyse, sonraki bölümde görüşmeden önce bana yazın nolur, öbdüm..

instagram: https://www.instagram.com/bukeety/

Bülten: Sanat Sepet Felsefe https://buketyagci.substack.com

[email protected]

Tükenmişlik sendromu değildir o; öyle olsa duramazdın, gündem yorgunluğudur o..

Başıma Bi'şey Gelmeyecekse podcast serisinin 51. bölümünde maruz kaldığımız overdose tc gündemi ve akabinde sürekli mental çöküşlere sürüklenişimizi ve buna nasıl bir çözüm bulabileceğimizi konuşuyoruz.

Bu bölümde ele aldığım konular:

00:00 Ne zaman düzelicez baba mezara girince mi?

01:50 Tükenmişlik sendromu versus gündem yorgunluğu

07:19 Peak-end rule (zirve-son kuralı), bilişsel yanılsama

12:50 Ambivalence, Zygmunt Bauman (belirsizlik endişesi, kararsızlık, eylemsizlik, ambale olmak)

17:15 İstanbul Ansiklopedisi??

19:00 Yorgunluk Toplumu: Performans ve aşırılık, "aynının aşırılığı"

27:50 Dopamin: Doğru sanılan yanlışlar ve dopamin aslında nedir?

29:00 Dopamin ve Gerçeklik Algısı

34:00 Dopamin ve İletişimsizlik

36:20 Doomscrolling: felaket kaydırması, felaket bağımlılığı

39:40 Durmak ve Eylemsizlik

Kaynaklar:

Yüksek lisans tezim (lol)

Zygmunt Bauman - Modernlik ve Müphemlik, Postmodern Etik, Akışkan Modernite, Postmodernliğin Hoşnutsuzlukları

Byung-Chul Han - Yorgunluk Toplumu

Johann Hari - Çalınan Dikkat

Daniel Z. Lieberman - Beyin Daha Fazlasını İster

Öğrenilmiş Çaresizlik Kader Değildir https://www.buketyagci.com/product-page/öğrenilmiş-çaresizlik-kader-değildir

Yorumlar, eleştiriler ve öneriler için buyrun sohbete...

19 Mart ve sonrası Türkiye gündemine dair genel bir değerlendirme ve birtakım analizler.

Süreçte gördüğüm, deneyimlediğim birçok problem var ve bunlar hakkında farkındalık kazanmak gerekiyor. Uzun soluklu bir süreç.

Mentali kaybetmeden, akli melekeleri yitirmeden, eleştirel bir gözle, popülist akışa kapılmadan hareket etmek gerekiyor.

Sohbet tadında, yer yer dipnotlar ve kaynak önerileriyle anlattım, podcast'imizin konseptinde "normalde" de olduğu gibi.

Video'da dipnot olarak belirttiğim kapsamlı atölye çalışması "Öğrenilmiş Çaresizlik" kayıt ve sunum materyallerine buradan erişebilirsiniz: https://www.shopier.com/33264337

Kaynaklar:

Zygmunt Bauman: Akışkan Hayat, Tüketici Hayat

Erich Fromm, Kendini Savunan İnsan

Alıntılayarak bahsettiğim kendi post'larım:

Saraçhane:https://www.instagram.com/p/DHgxVShtiM4/?utm_source=ig_web_button_share_sheet&igsh=MzRlODBiNWFlZA== Miyav Ulan: https://www.instagram.com/p/DIJlnglN536/?utm_source=ig_web_button_share_sheet&igsh=MzRlODBiNWFlZA==

Zizek örneği: https://www.instagram.com/reel/C_veCIlNkYz/?igsh=MXhhenNtMHgyd21ocQ==

Substack üzerinden yazdığım blog metinleri, ben yazdıkça e-posta'nıza düşsün isterseniz

buketyagci.substack.com üzerinden ücretsiz bültene katılabilirsiniz.

Sosyal medya platformları günden güne erişim konusunda güvenimi sorgulatıyor. Blog (bülten, e-posta pazarlama yolu) bana güvenli geliyor.

Yorumlarınızı bekliyorum.

Attığı her adımda kendini açıklama zorunluluğu hissedenlerden misiniz? Bu bölüm size.

İfade özgürlüğü yoksunluğunun ifade etme açlığımın dinmemesinin nedeni olduğunu hiç düşünmemiştim ama hayat.. İnsana ne farkındalıklar yaşatıyor işte..

Bu bölümde böyle sohbet havasında ifade etme açlığını konuşuyoruz.

Ve naçizane video podcast konseptine geçiş yaptım ve sokakta elimde kamerayla konuşmak hiç kolay iş değil... İlk video ve epey zamandır da kamera karşısına geçmiyorum diye gözlerimi kaçırıp durdum video boyunca ama zamanla toparlarım.

Bakın yine kendimi açıklamak zorunda hissettim ve bir paragraf açıklama yaptım :D

Neyse, düzelicezzzz...

Yorumlarınızı bekliyorum.

Atölye için link:

https://www.shopier.com/33264337

Bir şeyler olur ve siz artık eskisi gibi devam edemezsiniz.

Bıraktığınız yere geri dönemezsiniz.

Çünkü zaten ileri gitmeniz gerekir.

"Yeni" olanı "eski"nin kelime ve anlam gruplarıyla ifade edemeyince kendimizi ifade etme yollarımız tıkanabilir. Ama bu durum, hayatın bize "yeni anlamlarını yaratmanın zamanı geldi" deme şeklidir.

3 ay kadar aranın ardından podcast'e geri dönemeyişlerimin hikayesinden bahsettiğim bir giriş; Cesare Pavese, Gregor Samsa, Nietzsche ve buhranlarımla geçen sohbetlerden derlenmiş bir "ahlaki çöküşten çıkış" ve 2025'ten değil ama yaşamdan isteyebileceklerimiz hakkında naçizane tavsiyeler.

Kendime hatrı sayılır eleştirilerde bulunduğum ve dolu dolu aydınlanmalar yaşadığım bir bölüm aynı zamanda.

3 aylık inzvanın mağarayı terketmekle sonlanması kısmını konuşuyoruz. Sonraki bölümlerde "ben kimim" , "başarı-sızlık", "statü endişesi", "disiplin ve zaman yönetme sanatı" gibi başlıklarda olanı biteni daha da derinleştireceğiz.

Bana destek olmak için takip edip sosyal medyada paylaşabilirsiniz. Bölüm ve konular hakkındaki yorumlarınızı bekliyorum. İyi yaşamalar diliyorum :)

Çocukken en çok istediğimiz şey büyümekti ama büyüdüğümüzde yaşadığımız hayal kırıklıklarının ağırlığında ezilerek yaşıyoruz hayatlarımızı. Bu yüzden de yetişkin bedenine hapsolmuş küçük çocuklar gibiyiz. Ne çocuğuz ne yetişkin olabildik. Hayatın ve hikayelerin içine sıkıştık kaldık. Ama insanın kendi hikayesini yaratabilmesinin yolu, çocukluğundan getirdiği hikayeleri de geride bırakmak ve tüm o geçmişin ağırlığından özgürleşmek. Bunun için geçmişin yasını tutmamız gerekiyor. En azından benim kendi hikayemde farkına vardığım anlam bu oldu. Ve tek başıma, başımın çaresine bakabilmeyi öğrenmemiz gerekiyor. Çocukluk çağını romantize edip durdukça gerçekliğe körleşip ezbere yaşamlarda sürüklenmeye devam ediyoruz çünkü. Böylelikle "istismar" ediyoruz kendimizi ve başkalarının da bunu bize yapmasını izin vermeyi sürdürüyoruz hiç farkında olmadan.

Bu bölüm, derin ve ağır bir hikayeden oluştu. Keşke başıma (birçoğumuzun başına) gelmeseydi ve bunlar yaşanmamış olsaydı, ama geçmişi değiştiremeyiz. Bugünlere taşıdığımız bu çöküşle mücadele etmenin yollarını bulmalıyız yeni anlamlar inşa edip yeni hikayeleri birlikte yaratarak.

*Tetikleyici olabilir bu bölüm. Bunun için uyarmak zorundayım. Ama ben utanmıyorum. mağduru olduğum hikayenin suçlusu olmadığımı ifade ederek, bunları yaşayan tüm kadınlara, çocuklara ve hayvanlara, doğaya ithafen; gerçek suçlulara boyun eğmemiz gerektiğini yine yüksek sesle söylüyorum. Elimden geldiği kadar.

Bu bölüm Heltia #işbirliği ile yapıldı.

Uygulama indirme linki: https://heltia.go.link/?adj_t=1dxl74f5_1d84ywe3

İndirim Kodu: BBG10 (1 ay boyunca geçerli %10 indirim)

Bahsettiğim diğer kaynaklar:

instagram: psikoekol hesabı

Hillary L. McBride: Anneler, Kızları ve Beden Algısı

instagram: kiz_basina adlı hesap (toplumsal cinsiyet ve feminizm kapsamında paylaşımları aydınlatıcı bir hesap)

ek olarak şu paylaşımı önemsiyorum: https://www.instagram.com/p/C_3Xy6JIEB3/?igsh=a3hmNjFieDU4NnBn

Aynı hesabın TÜİK verilerine ilişkin paylaşımında gördüm, derli toplu bilgi olabilmesi için onu da paylaşıyorum: https://www.instagram.com/p/C_LZaArIq4M/?igsh=MWdpYm1lems4c3hnOQ==

*2016 itibariyle (bölümde söylediğim gibi) TÜİK kamuya veri paylaşımını durdurmuş. Bu konu veri olmadığından mı paylaşılmıyor yani zaten takip mi edilmiyor yoksa durumun vehameti mi örtbas ediliyor, büyük bir soru işareti.

Yeni bölüm ne zaman gelir bilmiyorum, ama ben kendi tonumda devam etmeye hazır olduğumda görüşmek üzere :)

"İstek değil ihtiyaç" söylemiyle yola çıkmıştım bu konuyu konuşmak istediğimi ilk farkettiğimde ama zaman içinde bunu eleştiren başka bir bakış açısı edindim. Çünkü farkettim ki isteklerimin aslında karşılanması zorunlu olan ihtiyaçlar olduğunu söylemek ve kendimi bu konuda açıklamak zorunda bırakmak, kendimi ve kendimi yaratma yolculuğumu sabote eden çok önemli bir ayıntıymış.

Nasıl mı? Bu bölüm, son dönemlerdeki yaşantılarımdan biriktirdiğim hikayeler üzerinden bunu anlattım.

Evet, podcast bölümlerinin aralığı uzadı son zamanlarda ama bunu ve diğer birçok şeyi de açıkladım bölümde. Yeni sezonla yeni bakış açıları ve yeni kararla devam ediyoruz ama öncekilerin üzerine koyarak ilerliyoruz, "büyüyoruz" gibi düşünelim bunu :)

Bana bu farkındalık ve bununla beraber aldığım kararlar (ve bunları uygulamaya geçmek) çok iyi geldi, umarım sana da bu bölümü dinlemek iyi gelir ve başka bir açıdan yaratabilirsin hayatını.

Heltia #işbirliği ile hazırladığım bu bölümün detayları:

Uygulama linki: https://heltia.go.link?adj_t=1dxl74f5_1d84ywe3

İndirim kodu: BBG10 (1 ay boyunca geçerli %10 indirim)

Dinledikten ve sindirdikten sonra yorumlarını beklemeye ve sonraki bölümde anlatacaklarımın demlenmesine alan açmaya çekiliyorum ben şimdilik.

İsteklerini sev, onları koru ve kendine iyi bak! Sonraki bölümde görüşürüz :)