Op 20 november 1791 voelt Mozart zich plotseling zo ziek dat hij in bed blijft.

Zijn handen en voeten zijn opgezet, hij moet hevig braken en is gedeeltelijk verlamd. Twee dokters, zijn vrouw Constanze en zijn schoonzus Sophie verzorgen hem. Toch probeert hij nog door te werken aan zijn requiem. Op 3 december gaat het iets beter en komen enkele vrienden fragmenten van het requiem zingen. Tegen de avond van de 4e gaat hij onverwacht fel achteruit. Mozart kan daar zelf natuurlijk niet meer over schrijven, maar zijn schoonzus Sophie is erbij en schrijft er het volgende over.