– İşte sizler böylesiniz; Allah yolunda infak etmeye çağrılıyorsunuz; buna rağmen bazılarınız cimrilik ediyor. Kim cimrilik ederse, artık o, ancak kendi nefsine cimrilik eder. Allah ise, Ğaniy (hiçbir şeye ihtiyacı olmayan)dır; fakir olan sizlersiniz. Eğer siz yüz çevirecek olursanız, sizden başka bir kavmi getirip-değiştirir. Sonra onlar, sizin benzeriniz de olmazlar. (Muhammed 38)

Allah yolunda infak edin ve kendinizi kendi ellerinizle tehlikeye atmayın. İyilik edin. Şüphesiz Allah, iyilik edenleri sever. (Bakara 195)

– “Her sabah yeryüzüne iki melek iner. Biri: -Ya Rabbi, infak edip iyilik edenin malının yerine yenisini ver, der. Diğeri de: -Ya Rab cimrilik edenin malını telef et, diye dua eder.” (Buhari, Müslim)

NEDEN BÖYLEYİZ?

Bugün Müslümanların parça parça olmasının, birbirlerine düşmelerinin, kâfirlerin önünde çil yavrusu gibi dağılmalarının, kâfirlerin galip, Müslümanların mahkûm olmalarının, tâgûtî sistemlerin tahakkümü altında dinlerini yaşayamamalarının birçok sebebi vardır.

Aslında Kurân’a ve sünnete baktığımız zaman bu nedenleri apaçık görmemiz mümkündür. Fakat Kur’ân’a, sünnete bakılması gerektiği gibi bakmadığımız, baksak bile o ikisindeki yol göstermelere göre hareket etmediğimiz için durumumuzda hiçbir değişiklik olmamaktadır. Gelin, şimdi Kur’ân’a ve hadislere bakarak neden böyle olduğumuzun cevablarını görmeye çalışalım. Allah azze ve celle şöyle ferman etmişti:

وَاَط۪يعُوا اللّٰهَ وَرَسُولَهُ وَلَا تَنَازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَتَذْهَبَ ر۪يحُكُمْ وَاصْبِرُواۜ اِنَّ اللّٰهَ مَعَ الصَّابِر۪ينَۚ

“Allâh’a ve Resûl’e itaat edin! Birbirinizle çekişmeyin! Yoksa korkuya kapılırsınız da (güç, kuvvet, devlet ve sâhip olduğunuz nîmetler elinizden) gider. Sabredin; çünkü Allâh sabredenlerle berâberdir.” (el-Enfâl, 46)

Ümmet olarak hulefâi râşidînin devirlerinden sonra birbirimize düştük. Mevkî-makam hırsı, mal, mülk, dünyayı kazanma hırsı bizi birbirimize düşürdü. Kâfirlerle uğraşacağımıza daha çok birbirimizle uğraştık. Zâlim idârelerin ya yanında yer aldık veya yanında yer almasak bile onların zulümlerine sessiz kaldık. İşte o zaman Allah’ın âyette belirttiği gibi rüzgarımız yâni gücümüz zayıfladı. Dillerimiz hakkı söylese bile kalblerimiz başka başkaydı. Bunu fırsat bilen kâfirler üzerimize çullanmaya başladı ve onların önlerinde sellerin önündeki saman çöpleri gibi olduk.

Allah yine şöyle buyuruyordu:

يَٓا اَيُّهَا الَّذ۪ينَ اٰمَنُوا اسْتَج۪يبُوا لِلّٰهِ وَلِلرَّسُولِ اِذَا دَعَاكُمْ لِمَا يُحْي۪يكُمْۚ وَاعْلَمُٓوا اَنَّ اللّٰهَ يَحُولُ بَيْنَ الْمَرْءِ وَقَلْبِه۪ وَاَنَّهُٓ اِلَيْهِ تُحْشَرُونَ

“Ey iman edenler! Allah ve Rasûlü sizi, size hayat verecek şeylere çağırdığı zaman onlara uyun. Şunu bilin ki Allah kişiyle kalbinin arasına girer. Sonra hiç şüphesiz, hepiniz O’nun huzurunda toplanacaksınız.” (Enfâl, 24)

Evet, bize hayat verecek olan şeyler Kur’an’da idi. Ve biz onu her gün okumamıza, her gün bir cüz okumamıza, ayda bir hatim yapmamıza rağmen okuduğumuz Kur’an okuduğumuz yerde kalıyordu. Onun içindeki hükümleri hayatımıza yansıtmıyorduk. Çünkü Kur’an’ı içindeki hükümlerle amel etmek için değil, sadece okumak için okuyorduk. Halbuki Allah rasûlü sallallahu aleyhi ve sellem bize şöyle vasiyette bulunmuştu:

تَرَكْتُ فِيكُمْ أَمْرَيْنِ لَنْ تَضِلُّوا مَا تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا كِتَابَ اللَّهِ وَسُنَّةَ نَبِيِّهِ

“Size iki şey bırakıyorum. Bunlara sıkı sıkıya sarıldığınız sürece doğru yoldan asla sapmazsınız. Bunlar Allah’ın kitabı Kur’an-ı Kerim ve Rasûlünün sünnetidir.” (İmam Malik, Muvatta’, Kader, 3)

Evet, Allah Rasûlü sallallahu aleyhi ve sellem bize iki sağlam ip, iki sağlam kulp bıraktığını, şayet onlara sıkı sıkıya tutunursak asla sapıtmayacağımızı, kimsenin de bizi sapıtamayacağını beyan etmişti ama biz o iki kulpa yapışmadık, ara sıra yapışır gibi yaptık. Onlardaki direktiflere göre hareket etmedik, o iki kaynağın ahlâkını, edebini arkamıza attık ve bize düşman olanların, yahudilerin ve hristiyanların yaşam tarzlarını yaşam tarzı edindik. Onlar gibi yiyip içmeye, onlar gibi giyinmeye, onlar gibi evlenmeye, onlar gibi boşanmaya, onlar gibi miras taksimi yapmaya başladık. Çoğu dinin rükünleri olan namaz, zekât ve oruç gibi ibadetleri de terkettiler. Dış görünüş olarak kâfirlerden hiçbir farkları kalmadı. Bu ibadetleri yapmaya gayret edenler de dış şartlarını, rükünlerini bilmeden, anadan babadan görme bir şekilde yapmaya devam ettiler. İçsel huşû ve huzur ise hiç yoktu. O kıldığımız namazlar kılınması gerekektiği gibi kılınmadığı için bizi kötülüklerden alıkoymuyordu. Halbuki eğer namazlar bilinçli olarak kılınsaydı bizleri her türlü kötülüklerden alıkoyması gerekiyordu. Zîrâ Allah subhânehû ve Teâlâ şöyle buyurmuştu:

اُتْلُ مَٓا اُو۫حِيَ اِلَيْكَ مِنَ الْكِتَابِ وَاَقِمِ الصَّلٰوةَۜ اِنَّ الصَّلٰوةَ تَنْهٰى عَنِ الْفَحْشَٓاءِ وَالْمُنْكَرِۜ وَلَذِكْرُ اللّٰهِ اَكْبَرُۜ وَاللّٰهُ يَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ

“Kitaptan sana vahyolunanı oku, namazı da dosdoğru kıl. Çünkü namaz, insanı hayâsızlıktan ve kötülükten alıkor. Allah’ı anmak (olan namaz) elbette en büyük ibadettir. Allah, yaptıklarınızı biliyor.” (Ankebüt; 45)

Allah “namaz insanı her türlü hayasızlıktan ve kötülükten alıkor” demesine rağmen kıldığımız namaz bizi hayasızlıktan ve kötülükten alıkoymamışsa demek ki namazı kılınması gerektiği gibi kılmıyorduk. Namaz kıldık yalan söyledik, namaz kıldık haram helal demedik, namaz kıldık insanları aldatmaya devam ettik.

Araf Suresi - 184. Onlar hiç düşünmediler mi ki, arkadaşları (Muhammed’)de hiçbir delilik yoktur. O, ancak (dünya ve âhiret azabı hakkında) açık bir uyarıcıdır.

Araf Suresi - 185. Onlar, göklerde ve yerdeki (Allah’ın) hükümranlığ(ın)a, Allah’ın yarattığı herhangi bir şeye, hiç olmazsa ecellerinin gerçekten yaklaşmış olabileceğine hiç (ibretle) bakıp düşünmezler mi? Onlar bundan (Kur’an’dan) sonra hangi söze inanacaklar?

Araf Suresi - 186. Allah, kimi (kötü amellerinin sonucu olarak) sapıklıkta bırakırsa,[46] artık onu doğru yola getirecek yoktur. Ve onları, azgınlıkları içinde şaşkın bir halde bırakır.

Araf Suresi - 187. (Ey Resûlüm!) Sana: “Onun gelip çatması ne zaman?” diye, (kıyamet) saat(in)den soruyorlar. De ki: “Onun ilmi ancak Rabbimin yanındadır. Onun vaktini O’ndan başkası açıklayamaz. O (kıyamet vakti), göklere de yere de ağır gelmiştir. O size ancak ansızın gelecektir.” Sanki sen kesin biliyormuşsun gibi, onu sana soruyorlar. De ki: “Onun ilmi ancak Allah’ın yanındadır; fakat insanların çoğu (böyle olduğunu) bilmezler.”

Araf Suresi - 188. De ki: “Ben, Allah’ın dilemesi dışında kendime ne bir fayda ne de bir zarar verme (gücüne) sahibim. Eğer ben gaybı bilseydim elbet daha çok hayır yapmak isterdim ve bana kötülük de dokunmazdı. Ben, ancak inanan bir kavme, bir uyarıcı ve müjdeleyiciyim.”

Araf Suresi - 189. Sizi bir tek nefisten (Âdem’den) yaratan, (gönlü) onunla huzur bulsun diye eşini de o(nun özünden/cinsi)nden var eden O’dur.[47] (Âdem) eşi (Havva) ile birleşince o hafif bir yük yüklendi (hamile kaldı), bir müddet bununla geçti. (Gebeliği) ağırlaşınca ikisi de, Rableri olan Allah’a: “Eğer bize düzgün/kusursuz bir çocuk verirsen andolsun ki mutlaka şükredenlerden olacağız.” diye dua ettiler.

Araf Suresi - 190. Fakat (Allah) onlara bir düzgün (çocuk) verince, (sonraki insanlar, Allah’ın) kendilerine verdiği (çocuk hakkı)nda O’na ortaklar koşmaya başladılar. Allah ise onların ortak koştuğu şeylerden yücedir.

(Müşrikler çocuklara “Abdullah” ismi yerine “Abdüluzzâ” (Uzzâ’nın kulu) gibi isimler vererek onları putlara nispet ettiler. Hıristiyanlar Hz. İsa’ya, yahudiler de Hz. Üzeyr’e “Allah’ın oğlu” dediler, onlara bağlanıp taptılar. Böylece şirke düştüler. Bazı müslümanların da çocuklarının olması hususunda: “Falanca türbeye gittim de çocuğum oldu.” gibi sözleri veya Allah’ın izni ile demeyerek, Allah’a sığınmaya lüzum görmeyerek: “Bu işi ancak ben yaparım veya falanca yapar.” demeleri de gizli şirk cümlesinden sayılmıştır.)

Araf Suresi - 191. Hiçbir şey yaratamayan ve kendileri yaratılmış olanları (Allah’a) ortak mı tutuyorlar?

(Allah’ın yarattıklarını yüceltip ilâhlaştırıyorlar, Allah’a yapılacak tâzimi ona yapıyorlar.) [bk. 2/165]

Araf Suresi - 192. (O tapılanlar,) ne o (tapa)nlara bir yardım edebilirler, ne de kendilerine yardımları olur!

Araf Suresi - 193. (Ey mü’minler!) Eğer onları (müşrikleri) doğru yola (İslâm’a) çağırırsanız, size uymazlar. Onları ha çağırmışsınız, ha (çağırmayıp) susmuşsunuz, size karşı (durumları) birdir.

Araf Suresi - 194. (Ey müşrikler!) Allah’tan başka taptıklarınız, sizin gibi kullardır.[48] Eğer, (onların ilâh olduğu hakkında) doğru söylediğiniz iddiasında iseniz, haydi onları çağırın da siz(in istekleriniz)e karşılık versinler!

Araf Suresi - 195. Onların yürüyecekleri ayakları mı, yoksa tutacakları elleri veya görecekleri gözleri yahut işitecekleri kulakları mı var? (Resûlüm!) De ki: “(Eğer varsa) çağırın (tapınmada) ortak (koştuk)larınızı, sonra bana (istediğiniz) hileyi düşünün, bana göz bile açtırmayın!”

Araf Suresi - 196. Şüphesiz ki Kitab’ı (Kur’an’ı) indiren benim velîm (dostum ve sığındığım) Allah’tır ve O, (bütün) iyi kimselerin velîsidir (onları görüp gözetir).

Araf Suresi - 197. O’ndan başka taptıklarınız (ve sığındıklarınız), ne size yardım edebilir ne de kendilerine yardımları olur.

Araf Suresi - 198. Onları doğru yola çağırsan duymazlar. Onların sana baktıklarını görürsün; ama aslında onlar görmezler.[49]

Araf Suresi - 199. (Resûlüm!) Affetme yolunu tut, iyiliği emret ve cahillerden yüz çevir (kendini bilmezlerin söz ve hareketlerine karşılık verme).

“Onlara sadece şu emredilmişti: Bâtıl dinleri bırakarak yalnız Allah’a yönelip ona itaat etsinler, namazı kılsınlar, zekâtı versinler. İşte doğru din budur.” (Beyyine Sûresi (98), 5)

Yahudi ve hıristiyanlara tıpkı İbrâhim -aleyhisselâm- gibi olmaları, Allah’a hiçbir şeyi ortak koşmamaları, ona kayıtsız şartsız boyun eğmeleri, mütevâzi ve saygılı davranmaları emrolunmuştu. Kendilerinden sapık fikirleri bırakmaları, yalnızca Allah’a ibadet edip namaz kılmaları, zekât vermeleri istenmişti. Zaten Allah tarafından gönderilen bütün kitaplarda yazılan budur. Diğer bir ifadeyle söylemek gerekirse ilâhî dinlerde değişmeyen üç esas vardır: Allah’a imân etmek, namaz kılmak ve zekât vermek. Fakat onlar bu emirlere uymadılar. İşte bu sebeple Müslümanların ihlâs, samimiyet ve dürüst bir niyetle Allah’ın buyruklarını yerine getirmeye çalışmaları şarttır. Cenâb-ı Hakk’ın emirlerine uymayan Yahudi ve Hıristiyanlara hiçbir şekilde benzememeleri gerekmektedir.

“Kurbanların ne etleri, ne de kanları Allah’a ulaşır. Allah’a sadece sizin ihlâs ve samimiyetiniz ulaşır.” (Hac Sûresi (22), 37)

Kurbanın akıtılan kandan ve dağıtılan etten ibaret olduğu zannedilir. İnsanlar için durum böyle olabilir. Allah Teâlâ kurbanın ne etine, ne de kanına bakar. Onun için önemli olan, hayvanın sırf Allah rızâsı için kesilmesidir. Kurban edilen hayvan Allah rızâsı için kesilmiyorsa, o kurbanın hiçbir değeri yoktur. Cenâb-ı Hakk’ın değer verdiği, karşılığında mükâfat yazdığı şey insanın ihlâsı, iyi niyeti ve samimiyetidir.

“De ki, gönlünüzdeki duyguları saklasanız da, açıklasanız da Allah hepsini bilir.” (Âl-i İmrân Sûresi (3), 29)

Gizlilik veya açıklık insanlar için söz konusudur. Allah Teâlâ insanların gözlerden uzakta gizlice yaptığı şeyleri bildiği gibi, kalblerinden geçen duygu ve düşünceleri de bilir. Allah’a inanan, onun gönderdiği dini benimseyen bir kimse bütün davranışlarını, hatta gönlünden geçen duyguları bile kontrol etmelidir.

Not: Darul Harb'te Cuma Namazı Kılınır Mı videosu ilerleyen zamanlarda uzun video olarak yüklenecek inşaallah.

00:02:29 - Başlangıç

00:04:03 - Bir belde hangi şartlarda Darul islam olur!

00:05:17 - Darul Harp Tabiri

00:06:52 - Darul islam tarifi

00:10:35 - Darul Harp ne zaman darul islâma dönüşür

00:15:48 - Darul islam konusunda farklı görüşler

00:17:20 - Türkiye'yi ele alalım

00:23:38 - İmamların, kafirlerin cenaze namazını kılmama hakları yoktur.

00:25:19 - Anayasada laiklik olmasın diyen imamı görevden aldılar!

00:36:18 - Türkiye net bir şekilde darul harptir!

00:41:03 - Bir beldenin darul islam veya darul harp olması neyi değiştirir?

00:41:39 - Namaz Kılmak kıyam etmektir!

00:44:56 - Müslümanların yapması gerekenler!

00:45:18 - Ayetleri yanlış yorumlamak!

00:46:53 - İslam en güzel nerede yaşanıyor!

00:47:18 - Hz. Musa'dan bize sadece Aşure çorbası mı kaldı!

00:49:05 - Darul harpte faiz caiz mi?

01:04:48 - Eman ile darul harbe girmek

01:10:09 - vatan sevgisi imandan mıdır?

01:16:37 - tavsiyeler

Darul harbte müslümanın kafirlerden faiz alabileceği noktasında hanefî uleması arasında icma var diyen kim olursa olsun yalan söylüyor. Bir defa bu kimse icmanın ne olduğunu bilmiyor. İcma genel ve özel olmak üzere ikiye ayrılır. Genel icma, bir asırdaki bütün islam müctehitlerinin bir hükümde ittifak etmeleridir. Esas icma da bu icmadır. Bu icmaya uymak farz, inkar ise küfürdür. Özel icmaya gelince, bir mezhebin veya bir gurubun kendi mezheblerinde veya guruplarında bir hüküm etrafında ittifak etmeleridir.

İmam Ebu Hanife ile İmam Muhammed müslümanın darul harbde bir kafirden hıyanet ve gadr etmeden , onların kendi gönül rızası ile verdiklerini alır der. ama hiç bir zaman yalan, cebir ve hile ile alır dememişlerdir. Hangi kitabın hangi cildinin hangi sayfasında imam Ebu Hanife ile İmam Muhammedi'in kafirin malını yalan, hile ve cebirle alabileceği yazıyor. Bu konuda bütün hanefî kitapları şunu yazar, İmam Ebu Hanife ve İmam Muhammed'e gire bir müslüman darul harbte bir kafirin kendi gönül rızası ile verdiği faizi alabilir. Ama alan müslüman olacak veren değil. Yine karlı çıkacak olan müslüman olacak. İmam Ebû yusuf ise hocasına karşı çıkar ve ülke ayrılığı harama ve helale etki etmez, islam ülkesinde ne haramsa kafir ülkesinde de haramdır, islam ülkesinde ne helalse kafir ülkesinde de helaldir, der. Diğer bütün müctehit ulema da bu konuda Ebu Yusuf gibi söyler. Hani icma vardı? Mezhebin üç imamı arasında ihtilaf varken nasıl icma olur?

Bir tane hanefî kitabında Ebû Yusuf'un görüşü zayıftır diye bir ibare var mı bana şu saydığın kitapların birisinden cilt, sayfa vererek aktarabilir misin? Ebu Yusuf direkt âyetlere ve hadislere bağlı kalarak bunu söylüyor. Çünkü âyetler ülke veya kafir, müslüman ayırımı yapmadan faizin haram olduğunu bildiriuor. Hadislerde de yine ülke ve kafir, müslüman ayırımı yapmadan faizin haram olduğunu beyan ediyor. Ebu Yusuf'un Kur'an ve sünnete dayalı delili nasıl zayıf olur. Halbuki Ebu hanife'nin müslümanın harbî kafirden faiz alabileceği görüşü kuran ayetlerine ve sahih hadislere dayanmaz.

Me'kul'dan gelen "Darul harbte müslüman ile kafir arasında riba yoktur" rivayetine dayanır. Bu hadis bütün hadis âlimlerine göre sahih değildir. Hatta hanefî hadis alimlerine göre bile sahih değildir. Mürsel bir haberdir. Bunu da hiç bir hadis alimi kabul etmez.

Hz. Ebû Bekir'in Mekke'de bizanslılarla iranlılar arasında savaş olacağı ve bu sefer bizanslıların galip geleceği ile ilgili kureşli kafirle bahse girmesi dr delil olmaz.

Çünkü bu olay kumar haram kılınmadan, Mekke döneminde olmuştu. Halbuki İçkiyi ve kumarı yasaklayan sure (Maide) Medine'de indi ve en son inen surelerdendir. Dolayısı ile tıpkı içkinin daha önce içilmesinin caiz olması neshedildiği gibi kumar ve bahis de neshedilmiştir.

Şimdi söyle bakalım, müctehitlere göre Ebû Hanife'nin mi görüşü zayıf yoksa İmam Ebu Yusuf'un mu?

Zaten hem İmam Ebu Yusuf hem İmam Şâfi hem İmam Malik hem de imam Ahmed bin Hanbel ve diğer bütün fukaha Ebû Hanifenin görüşü zayıf olduğu için reddetmişlerdir. Ben kendim de hanefî mezhebinden olduğum halde bu konuda Ebu Hanife'nin değil diğer imamların görüşüne göre amel ediyorum. Leş satma meselesinde de öyle.

Allah easulü ve sahabeler hiç bir zaman leş satmamışlardır.

Bu videoyu bize gelen sorular üzerine çekilmiştir.

Nereye salsıracağını şaşıran hadis ve sünnet düşmanları namazda Subhaneke - Tahiyyat - Salli Barik Duaları sadece Türkiye'de mi var yoksa İslâmi hükümlerde mi geçerli.

bunları okuyanın namazı sahih Olur Mu yoksa okumamak mı efdaldir?

daha fazlası için takip etmeyi unutmayın.