Het staalslakkenprobleem neemt steeds groterevormen aan, maar ondertussen is het aantal rechtszaken op één hand te tellen. Gerechtelijk deskundige Theo Fransen zegt wel te weten hoe dat komt: “Iemand aansprakelijk stellen is ingewikkeld.”

“…Iedereen trekt zijn handen van het probleem af en steektzijn kop in het zand. Niemand neemt zijn of haar verantwoordelijkheid. Dat kan ook, omdat de wet en regelgeving niet duidelijk is”, aldus Fransen.

Hij ziet dat het in de hele keten misgaat. De grootste fout isvolgens hem dat de staalslak als toepasbare bouwstof te boek staat. “Dat had nooit mogen gebeuren.”

Het gevolg is namelijk dat er over staalslakken te lichtzinnigis gedacht. “Zand is namelijk ook een bouwstof. Dus wat krijg je dan.. Zodra er een vergunning is verleend om bouwstoffen toe te passen, voelt een aannemer zich gevrijwaard om staalslakken te gebruiken. Dat mag formeel gezien ook, maardan moet je ze wel goed toepassen. Tussen vermaalde staalslakken en zand is namelijk een belangrijk verschil: Zand verkleeft door haar korreldikte. Een vermaaldestaalslak heeft die eigenschap niet, waardoor ze in constructies aan de onderzijde worden weg geperst, met als gevolg schade en verzakkingen.”

Het feit dat staalslakken gecertificeerd zijn als product hielpafgelopen jaren ook niet mee. “Ik heb me daarin verdiept. Maar dat certificaat zegt helemaal niets over de milieurisico’s ervan en hoe het wordt toegepast. Maar ondertussen zwaait iedereen wel met zo’n certificaat bij het aanvragen vaneen vergunning.”

Benieuwd naar het hele verhaal van Theo Fransen? Luister dan hier naar Doorzagen aflevering 150: ‘