«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۲۶

فاعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

در نهانخانه‌ی عشرت صنمی خوش دارم

کز سر زلف و رخش نعل بر آتش دارم

عاشق و رندم و می‌خواره به آواز بلند

وين همه منصب از آن حور پريوش دارم

گر تو زين دست مرا بی‌سروسامان داری

من به آه سحرت زلف مشوش دارم

ور چنين چهره گشايد خط زنگاری دوست

من رخ زرد به خونابه منقش دارم

گر به کاشانه‌ی رندان قدمی رنجه کنی

نقل شعر شکرين و می بی‌غش دارم

ناوک غمزه بيار و زره زلف که من

جنگ‌ها با دل مجروح بلاکش دارم

حافظا چون غم و شادی جهان در گذر است

بهتر آن است که من خاطر خود خوش دارم

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations