"In Indonesië heb je het begrip 'Merantau', dat wil zeggen: je wordt volwassen, je gaat de wijde wereld in, op zoek naar kennis en geestelijke rijkdom. Daarmee kom je later terug in het dorp waar je vandaan komt, om het met je dorpsgenoten te delen. Daarmee laat je ze een stukje van de wereld zien".

"Het is een verhaal van Harm Snitjer, een binnenvaartschipper die samen met zijn vrouw aangemeerd lag in Wezuperbrug. In zijn memoires schreef hij dat als er een varken doodging, er een controleur moest komen omdat alles moest worden gemeld bij de Duitsers. Die wilden precies weten hoeveel vee een boer had en hoeveel oogst er was et cetera. Als er een varken doodging werd dat varken gemeld, en dan snel bij een andere boer in het hok gelegd. Dáár werd ook een dood varken gemeld, en dat herhaalde zich nog een keer. Een gezond varken werd uit het hok gehaald en verstopt, die kwam vrij voor de clandestiene slacht. Als het dode varken begon te stinken was dat het einde van het spelletje."

"Het is een verhaal van Harm Snitjer, een binnenvaartschipper die samen met zijn vrouw aangemeerd lag in Wezuperbrug. In zijn memoires schreef hij dat als er een varken doodging, er een controleur moest komen omdat alles moest worden gemeld bij de Duitsers. Die wilden precies weten hoeveel vee een boer had en hoeveel oogst er was et cetera. Als er een varken doodging werd dat varken gemeld, en dan snel bij een andere boer in het hok gelegd. Dáár werd ook een dood varken gemeld, en dat herhaalde zich nog een keer. Een gezond varken werd uit het hok gehaald en verstopt, die kwam vrij voor de clandestiene slacht. Als het dode varken begon te stinken was dat het einde van het spelletje."

Johan Klunder, Jannes Kremers en Jan Haagsma delen een passie voor blikken. Koekblikken, blikken voor chocoladeflikken, voor thee, cacao en sigaartjes. "Je kunt het zo gek niet bedenken of ze maakten er vroeger een blikje voor", zegt Johan Klunder. "En hier in Hoogeveen maakten we de mooiste." Hij is de enige van het drietal die nog werkt bij de blikfabriek in Hoogeveen, de andere twee zijn inmiddels met pensioen.

Wie kent ze niet, de blikjes van Buisman, Verkade en Silvo? Ze werden gemaakt in Hoogeveen. Nu moet alles voor het nageslacht bewaard worden. Drie (oud-)werknemers zetten hun schouders eronder.

Het is 4 mei 1963. Op de regionale omroep, in een speciaal herdenkingsprogramma praat RONO-gastheer Jan Weggemans met drie Joodse mannen. Ze doen dat anoniem, en daarom weten we niet wie deze mannen zijn. De opname laat ons een echt tijdsbeeld horen, het is 18 jaar na de bevrijding. De mannen zijn op het moment van het interview in de veertig.

Het is 4 mei 1963. Op de regionale omroep, in een speciaal herdenkingsprogramma praat RONO-gastheer Jan Weggemans met drie Joodse mannen. Ze doen dat anoniem, en daarom weten we niet wie deze mannen zijn. De opname laat ons een echt tijdsbeeld horen, het is 18 jaar na de bevrijding. De mannen zijn op het moment van het interview in de veertig.

Sinds een week kijken de gezichten van gesneuvelde soldaten je toe vanaf vlaggen in Assen. De vlaggen hangen er ter nagedachtenis aan de 33 gesneuvelde parachutisten, die omkwamen bij de bevrijding van Drenthe. Kolonel Harold de Jong weet zo'n beetje alles van elke militair.

Sinds een week kijken de gezichten van gesneuvelde soldaten je toe vanaf vlaggen in Assen. De vlaggen hangen er ter nagedachtenis aan de 33 gesneuvelde parachutisten, die omkwamen bij de bevrijding van Drenthe. Kolonel Harold de Jong weet zo'n beetje alles van elke militair.

Sam Stern is twintig jaar als de Tweede Wereldoorlog uitbreekt. De Assenaar wil onderduiken, maar wordt naar kamp Westerbork gebracht. Stern zit 2,5 jaar gevangen, maar overleeft de oorlog. Zijn familie wordt afgevoerd en keert niet terug. In deze podcast vertelt Stern over het lot van zijn familie, de situatie in kamp Westerbork en over hoe hij de oorlog overleefde.