In deze lezing begint ds. A. (Arie) Simons met drie belangrijke stellingen vooraf. Ten eerste spreekt hij over de geestelijke dood van de mens. Hij gelooft dat hij geroepen is om het evangelie te verkondigen aan zondaren, mensen die geestelijk dood zijn, net zoals hij dat zelf van nature ook is. Daarnaast de tweede stelling: de rechtvaardiging van de goddeloze. Wat een genade! God rechtvaardigt niet de vrome, maar de zondaar. Ten slotte de oude, zondige mens moet sterven er is niets meer mee te beginnen.

Sterven is niet alleen een proces maar ook een daad van geloof in Christus, die door Zijn dood ook de macht van de zonde in de gelovige heeft gebroken. Leef daarom niet meer naar het vlees, maar wandel in de Geest - het nieuwe leven in Christus. Het kruis staat hierbij centraal als de plek waar de oude mens stierf, en waar de gelovige mag weten dat hij niet meer door de zonde beheerst wordt, maar dat Christus in hem leeft.