«««««🍷می‌بهـا»»»»»

غزل نمره ۳۶۰

فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن

گر از اين خان غریبان به سوی خانه روم

دگر آنجا که روم عاقل و فرزانه روم

زين سفر گر به سلامت به وطن گردم باز

نذر کردم که هم از راه به ميخانه روم

تا بگويم که چه کشفم شد از اين سير و سلوک

به در صومعه با بربط و پيمانه روم

آشنايان ره عشق گرم خون بخورند

ناکسم گر به شکايت سوی بيگانه روم

بعد از اين دست من و زلف چو زنجير نگار

چند و چند از پی کام دل ديوانه روم؟

گر ببينم خم ابروی چو محرابش باز

سجده‌ی شکر کنم و از پی شکرانه روم

خرم آن دم که چو حافظ به تولای وزير

سرخوش از ميکده با دوست به کاشانه روم

Support this podcast at — https://redcircle.com/ravaq/donations